'Barcelona. Fotògrafes/Fotógrafas', het boek dat de kronieken verzamelt van een generatie vrouwelijke fotografen in de stad.
Als er iets gemeen was tussen de fotografen die Barcelona van de jaren dertig tot het einde van de 20e eeuw hebben geportretteerd het was de wil om verhalen te vertellen, van de mensen en van de stad . Die noodzaak om die kwesties op tafel te leggen die delicaat waren, waar niemand over wilde praten.
Barcelona was een school voor fotografen , velen van hen zochten hun toevlucht in de stad toen bommen en repressie Europa troffen, hier konden ze creëren en werken als professionele fotografen. Anderen bleven gewoon om het drama van de oorlog en de naoorlogse te portretteren, maar een drama waarbij de show niet paste maar de realiteit.
De gemeenteraad van Barcelona en La Fábrica publiceren het boek van Isabel Segura Barcelona. Fotògrafes/Fótógrafas, een werk dat stem geeft en het werk van . rechtvaardigt 21 fotografen die getuige waren van enkele van de meest opmerkelijke historische momenten in de stad , van het midden van de vorige eeuw tot heden. Drie heel verschillende decennia, maar met een groot historisch gewicht, niet alleen voor de samenleving als geheel, maar ook voor vrouwen.
Een boek om de stad in de 20e eeuw te begrijpen.
Dit is het eerste boek dat de geschiedenis van de stad reconstrueert door de ogen van vrouwelijke fotografen . vrouwen houden van Margaret Michaelis en zijn foto's van de wijk San Andrés; Dora Maar , die boerenvrouwen op marktpleinen portretteerde, of Katy Horna en zijn getuigenis over een stad in oorlog; Pilar Aymerich , die de tijd van censuur fotografeerde; Carmen Garcia , fotograaf op het dak, of staart , director of photography voor onder meer het tijdschrift Vindication Feminista.
Het boek, dat beelden samenbrengt vanaf de proclamatie van de Tweede Republiek tot heden , waaronder natuurlijk de Spaanse Burgeroorlog en de sociale repressie tijdens de Franco-jaren.
“Zowel de stad als de omstandigheden waarin de fotografen hun werk maken zijn heel verschillend in de drie periodes waarin ik het boek heb opgebouwd . De eerste verwijst naar de republikeinse stad en de stad in oorlog, die samenvalt met de komst van buitenlandse fotografen die op de vlucht zijn voor de opkomst van het nazisme in Europa. De tweede komt overeen met de ** Francoïstische stad **, waar de fotografen hun eigen ruimtes creëren voor training en creatie, en een stad vanaf de daken laten zien. En tenslotte, de stad in democratische opbouw , waarin de fotografen een verhaal bouwen vanuit de ervaring van het intens beleven en nu, op straatniveau”, vertelt de auteur aan Traveller.es.
'slaperig gezicht'
Op deze manier kunnen we meer te weten komen over het onvermoeibare werk van Margaret Michaelis waarop zal zich richten wijk Raval , waar hij de gevoeligheid zal vastleggen van een marginale buurt die wordt afgewezen door stedenbouwkundigen die werken aan de transformatie van de stad, de architectuurbeweging GATCPAC, waarmee Michaellis nauw zal samenwerken.
ook die van Katy Horna , die getuige zal zijn van het bombardement op de stad in maart 1938. "De beelden van Kati Horna, die maand maart 1938, getuigen van het collectieve bloedbad dat de stad heeft geleden: ingestorte gebouwen, puin en nog eens puin. Hij fotografeert geen doden Het toont wel een hond, als symbool van brutaliteit", zegt Isabel.
en van Carme Garcia-Pedrosa , kunstenaar en liefhebber van fotografie, die zijn carrière begon in de jaren dertig, maar toen de oorlog voorbij was en Franco's troepen de stad bezetten, verdween alles.
Onder de ontelbare acties van repressie, het Vrouweninstituut en de Volksbibliotheek , de eerste openbare bibliotheek voor vrouwen in Europa, opgericht in 1909, gaat over in de handen van de Vrouwenafdeling van de Spaanse Falange en de JONS, en wordt gezuiverd op bevel van het nieuwe regime. 3.782 boeken zijn afgeschreven en dit staat in de papieren.
Om te voorkomen dat ze verbrand worden, verstoppen ze zich in valse muren, en zo gaan ook de levens van zoveel vrouwen die nu naar huis zijn gedegradeerd voorbij. Dat verborgen leven is wat Carme García Pedrosa portretteerde.
Vast en zeker: " Het zijn fotografen, zonder labels, die verhalen willen vertellen en openbaar willen maken , creatieve vrouwen die hebben bijgedragen aan het geven van een nieuw imago aan de stad en aan de opbouw van een nieuw verhaal van grote erfgoedwaarde".
'ochtend'