Installatie van de tentoonstelling 'Salvador Dalí. Robert Whittaker. 1967-1972', in het Dalí Theater-Museum.
De afbeelding die werd gebruikt om deze briefing te openen, vat de nieuwe tijdelijke tentoonstelling perfect samen Salvador Dalí. Robert Whittaker. 1967-1972: het oog van de surrealistische schilder gezien door het oog van de fotograaf die flirtte met het surrealisme (zie de groteske hoes van het album Gisteren en vandaag dat uiteindelijk werd gecensureerd door de eigen platenmaatschappij van de Beatles).
Of is het misschien juist het tegenovergestelde, Whitaker door het oog van Dalí? (Als je goed kijkt, zie je de figuur van de fotograaf weerspiegeld in de pupil en iris van de universele kunstenaar geboren in Figueres).
Drie extreme close-ups (mond, oog, oor) die van de foto van de installatie die, naast het weergeven van delen van het gezicht van de schilder, een prototype zijn van de techniek die Whitaker in de jaren 90 heeft geperfectioneerd, genaamd Whitograph (36 opnamen van een filmrolletje om een enkele afbeelding).
Portret? zelfportret? Meta-zelfportret? Het maakt niet uit, wat echt de momentopname van het oog doorgeeft, is de hecht vertrouwen ontstond tussen hen als gevolg van de historicus en verzamelaar Douglas Cooper die ze in 1967 presenteerde.
"Toen ik Dali ontmoette, vertelde ik hem dat" Ik wilde in zijn hoofd kruipen, elk gat fotograferen dat ik kon vinden. Ik begon zijn oren te fotograferen, daarna in zijn mond en boven zijn neus", dit is de zin waarmee ze zich in Whitakers officiële biografie het eerste contact tussen de twee herinneren.
Dalí was niet nieuw voor Whitaker, eerder voor iemand uit de eerste wereld, als we bedenken dat twee jaar eerder de Spaanse had al geëxposeerd in het MoMA in New York ; Bob voor Dalí ook niet: de Brit werd erkend als de camerafotograaf van de Beatles en werkte als fotojournalist voor de tijdschriften Time en Life.
Salvador Dalí voor zijn werk 'Tuna Fishing' (1966-67), een portret van Robert Whitaker.
DE TENTOONSTELLING
Deze en andere foto's -tot in totaal 27 portretten van Dalí gemaakt door Whitaker tussen 1967 en 1972– zal een jaar lang te zien zijn in de Sala de las Loggias van het Dalí Theater-Museum in Figueres, tot groot geluk van de liefhebbers van twee van de belangrijkste kunstenaars van de 20e eeuw.
De portretten, voornamelijk gemaakt in het atelier van de schilder in Portlligat, evenals in Parijs, behoren tot de collecties van 707 foto's die onlangs door de Dalí Foundation zijn verworven van de familie van de fotograaf. En het bijzondere van de tentoonstelling is dat ze, ondanks dat ze allemaal bekend waren, nog nooit eerder samen waren tentoongesteld.
Salvador Dalí in Hotel Meurice in Parijs met een iconisch beeld van John Lennon op de achtergrond.
Een ander detail van de portretten is dat ze veel meer zijn dan dat, ze zijn echte enscenering waarin elk detail betekenis en betekenis heeft, zoals die gemaakt is in Hotel Meurice in Parijs, waar Dalí verbleef toen hij naar de Franse hoofdstad ging, en waarin hij de spotlight deelt met een iconisch beeld van John Lennon dat op de achterkant hangt muur.
Provocerend, ironisch, schurken, dit zijn de 27 portretten die dienen om het surrealistische universum rond Salvador Dalí beter te begrijpen, maar ook de Robert Whitaker's vermogen om tijden en personages te getuigen.
Salvador Dalí gespeeld door Robert Whitaker in Porlligat, Girona.
Een van de 27 portretten gemaakt door Robert Whitaker van Dalí en die deel uitmaken van de tentoonstelling 'Salvador Dalí. Robert Whittaker. 1967-1972'.