Lastres, Asturië
De nieuwe normaliteit (wat een angstaanjagend concept) vlucht voor de overbevolking en nodigt ons uit om andere manieren van reizen verkennen. In tijden waarin vliegreizen nog onzeker zijn, waarin overbevolking op drukke stranden of zwembaden misschien niet de beste optie lijkt, kunnen we van de nood een deugd maken en onze ogen richten op andere vormen van toerisme.
Het is niet altijd nodig om zo ver te gaan, hoezeer het ook iets is waar we van houden, om van de vakantie te genieten; waarschijnlijk er zijn hoekjes, routes, gerechten en stadjes op steenworp afstand dat niet alleen wij niet weten, maar bovendien kunnen zij ons garanderen een rustiger uitje, met gegarandeerde sociale afstand.
En dit alles zonder op te geven naar ongelooflijke landschappen, oeroude bossen, kliffen, monumenten die al meer dan duizend jaar pelgrims en reizigers voorbij zien komen.
Deze vijf routes zijn een voorbeeld dat het nieuwe normaal ons veel te bieden heeft, dat gastronomie en reizen kunnen hand in hand blijven gaan, ook al is onze actieradius beperkt. Vijf routes die combineren landschap, keuken, charmante accommodatie en minder bekende gebieden zodat reizen ook in deze vreemde tijden binnen ons bereik blijft.
Ezcaray, goed leven Riojaanse stijl
LA RIOJA: ECHAURREN EN HET BEUKENHOUT VAN PAZUENGOS
Het Echaurren hotel, in Ezcaray, rechtvaardigt een reis op zich. Voor zijn charmante kamers, voor zijn fantastische ontbijt, voor het solide gastronomische aanbod dat de familie Paniego al meer dan een eeuw heeft gestalte gegeven of voor de rust en charme van deze stad aan de bovenloop van de rivier de Oja.
Wat de reden ook is waarom u er bent, u zult er zeker geen spijt van hebben dat u dit hebt gedaan. In mijn geval zou een goed plan kunnen zijn om aan te komen, dineren bij El Portal del Echaurren en genieten van de keuken van Francis Paniego alvorens de nacht door te brengen in het hotel.
Lokale kazen, jam en zelfgemaakt gebak voor het ontbijt alvorens te beginnen richting Pazuengos. Je kunt vanaf Ezcaray naar boven lopen, hoewel er in slechts 10 kilometer bijna 500 hoogtemeters zijn.
Door de straten van Ezcaray
Als je geen zin hebt, rijd dan naar Pazuengos, op bijna 1.200 meter hoogte. In dit dorp, dat vandaag slechts 30 inwoners telt, verdiende El Cid zijn titel van kampioen. En vanaf hier begint een pad dat afdaalt naar San Millan de la Cogolla. Het is de moeite waard om alles te doen, als je iemand hebt om je op te halen als je beneden bent.
Hoe dan ook, de eerste stukken van de route zijn voldoende. Nauwelijks 3 kilometer, en vele anderen terug, over te steken een van de meest spectaculaire bossen van deze bergen. Honderdjarige beuken- en kastanjebomen waartussen de koebellen klinken en je begeleiden terwijl je heel zachtjes klimt naar de pas van El Rebollar.
Naar het noorden, aan je voeten, het ravijn van San Martín en de Pancrudo, met zijn meer dan 2.000 meter. Naar het zuiden en westen, een eikenbos dat je beschutting biedt totdat, in de plaats van de Grot van de Moren, na een bocht vind je de vallei, met het klooster van San Millán en het dorp Berceo daar beneden en een heuvel die op een bepaald punt in de ijzertijd een stad was. Als je je best doet, kun je tussen de jeneverbessen nog raden waar de muren waren en waar de velden waren.
Je hoeft alleen maar terug te gaan naar het hotel en te genieten van een douche en diner in Echaurren Tradition, het tweede restaurant van het etablissement, waar ze de meest klassieke gerechten, die de moeder van Paniego, Marisa, decennialang verfijnde. Probeer zeker de heek of de gehaktbal.
Echaurren, Ezcaray
ASTURIAS: VAN GÜEYU MAR NAAR LA ESPASA
Je kunt beginnen om Ribadesella om je benen op te warmen en te genieten van het binnenkomen van de stad Vega . Of ga direct hierheen en parkeer op het strand. Daar, voor de duinen, is Güeyu Mar, een van de beroemdste grills gewijd aan het zeeproduct in Spanje.
Wat hier wordt aangeboden, gaat veel verder dan wat je zou denken als je geen idee hebt, zonder iets over de plaats te weten: geweldig product van de nabijgelegen vismarkten, uitzonderlijk werk met de grill en een bijpassende wijnkaart? maken van Güeyu Mar een van die bedevaartsoorden voor liefhebbers van gastronomie.
Als je op het terras eet zie je hoe op de helling, voor je en boven het strand een pad omhoog loopt. Het is de Camino del Norte, een van de zijtakken van de Camino de Santiago die vanaf hier langs de kliffen naar Galicië leidt.
Zeevruchten zoals zeepokken of kleine krabben en vissen zoals tandbaars, koning of tarbot, onmogelijk om te kiezen!
De klim is licht en het uitzicht indrukwekkend. Naarmate je hoger komt, wordt de horizon breder over de Cantabrische Zee. De weg loopt door Berbes (met een interessante taverna) voordat je terug naar de kustlijn blijft en afdaalt naar de Pedreru Les Teyes.
Wanneer je bij de zandbank van Morís komt, zijn er enkele kleine tafels en een fontein aan de rand van de klif , met het strand aan de voet. Sluit een bad en een dutje niet uit. Vanaf hier gaat het pad verder, met weiden die de kliffen bereiken, richting het strand van La Espasa.
U kunt uw schoenen uittrekken en de laatste kilometers langs de kust naar de stad lopen. En vanaf hier, als je wilt, ga je verder richting De boom voor het avondeten misschien Casa Eutimio, de klassieker van dit prachtige vissersdorp.
Espasa-strand
ANDALUSI: EL CAMPERO EN HET NATUURPARK VAN LA BREÑA
Het natuurpark La Breña strekt zich uit tussen Barbate en Kaap Trafalgar. Bij het verlaten van de stad via de Playa de la Hierbabuena, komt het pad het park binnen tussen dennenbossen die zich van tijd tot tijd openen om de kliffen, die in sommige delen bijna 100 meter hoog zijn.
Halverwege het bos klaart het op. Een verdedigingstoren gebouwd in opdracht van Filips II controleert de hele baai vanaf hier. Op een heldere dag zie je op de achtergrond, achter Punta Camarinal, de Afrikaanse kust.
Als je in de stemming bent, is het het waard ga verder richting Los Caños en Cabo de Trafalgar of ga omhoog naar het uitkijkpunt van de Torre de Meca. In beide gevallen zijn de uitzichten de extra inspanning waard. En vanaf hier, weer tussen de dennenbossen, terug naar barbate.
Natuurpark van Breña en Marismas de Barbate
De weg gaat de stad weer in, dwars door de wijk waar het is El Campero, het restaurant dat een tempel is geworden gewijd aan almadraba blauwvintonijn. Je moet profiteren van het toeval. Het menu met zeevruchten is de moeite waard, of het nu op het terras is, in het restaurant of in de meer informele versie die aan de bar wordt aangeboden.
Alles in hun aanbod is smakelijk. Hoewel het voor een eerste bezoek misschien het meest aan te raden is om de meest traditionele tapas te combineren met wat meer actuele voorstellen: Almadraba rode tonijnkuit in olie, gegrilde tonijnhart, mormo met uien, ventresca sashimi… het is niet makkelijk kiezen. Maar je kunt altijd nog een dag blijven en morgen herhalen.
de kampeerder
CASTILLA Y LEÓN: DE APOTHEEK VAN MATAPOZUELOS EN DE CAMINO DE NIVARIA
Wandelingen door korenvelden en dennenbossen, paden die eindeloos lijken te duren, dorpjes en klokkentorens die opvallen aan de horizon. De Camino de Nivaria is een van de goedgekeurde wandelroutes in Castilla y León (officieel is het de PRC-VA 33) en is perfect voor een niet te hete zonsondergang.
Vanuit het centrum van Matapozuelos, in Valladolid, het pad doorkruist graanvelden langs de Camino de Sieteiglesias in de richting van de rivier de Adaja. De stenen brug kruist naast een perfect zandgebied om af te koelen.
Vanaf hier is het de moeite waard om de wandeling een beetje te verlengen om dichterbij te komen de Hermitage van Sieteiglesias, die uitkijkt over de samenvloeiing van de rivier met de Eresma. En vanaf hier, terug naar het zuiden, langs het pad van een van de koninklijke wegen die het gebied doorkruisen, eerst langs de oever van de Eresma, daarna langs de Adaja.
Een wandeling langs de rivier de Adaja
Er is een doorwaadbare plaats die je in de zomer gemakkelijk kunt oversteken en daarachter meer landbouwgrond met de stad op de achtergrond. Aangekomen bij de huizen, in een van de eerste straten, zijn er een ambachtelijke banketbakkerij, La Giralda de Castilla, wat een goede stop kan zijn.
Op de terugweg zou het einde van de route in ieder geval moeten zijn op La Botica de Matapozuelos, een van de meest interessante restaurants in Castilië vanwege de combinatie van traditioneel aanbod en keuken, die van Miguel Ángel de la Cruz , die de bronnen van het gebied herinterpreteert in een persoonlijke sleutel.
De aroma's van de dennenbossen en de velden die de stad omringen sijpelen in elk gerecht en verander het restaurant in een van die plekken die iedereen die wil weten wat er gebeurt in de hedendaagse Castiliaanse keuken op zijn agenda moet hebben staan.
De jacht, zijn mantra
CATALONI: SAGÀS EN DE ROUTE VAN MERLÈS
Els Casals Het is veel meer dan een restaurant. Het is een gastronomische ervaring die een excursie op zich kan worden.
Gelegen in het prachtige landelijke familiehuis, het perfecte startpunt voor deze laatste route, biedt het restaurant een Catalaanse keuken, herenhuis, roots en diepe smaken en het is een van die bestemmingen die, als je wordt verplaatst door gastronomische projecten met een ziel , je moet het weten.
Het menu van het restaurant is grotendeels afkomstig van de familieboerderij Cal Rovira , gelegen op slechts een kilometer verder aan dezelfde weg. Winkel, boerderij en fabriek enkele van de beste worsten die je in een lange tijd zult proeven , is een van de verplichte stops op deze tour.
En een beetje verder, op diezelfde weg, de brug over de Riera de Merlès. Het beste is om op dit punt stroomopwaarts te rijden langs het weggetje dat langs de kust loopt, naar de camping.
Rivier van Merlès
Vanaf daar, naast de Molí de Vilardell, combineert het pad stukken land met andere zeer zachte canyoning door landschappen van absolute rust. Er zijn kleine watervallen, poelen waar je een bad kunt nemen, paden door het bos.
Het hangt allemaal af van hoe nat je wilt worden en natuurlijk van je conditie. Maar ook de rustigste kan hier genieten een wandeling door het rustigere Berguedà, op slechts 90 minuten van het centrum van Barcelona.
Een Serra de Picancel die op de een of andere manier de Pyreneeën, steden als Sagàs, van absolute rust aankondigt. De luxe van wakker worden in een van de kamers van Els Casals. En die uitzichten. En de stilte.
Het groen van Berguedà