Een van de huizen van de Cité des Électriciens
Het wordt zo genoemd omdat Marconi, Volta, Edison, Franklin of Ampère, onder andere geven ze namen aan hun straten. De stad van elektriciens , of Stad van Elektriciens, is de herrezen mijngeschiedenis in het bekken van Nord-Pas-de-Calais in Noord-Frankrijk. En nog belangrijker, Het is het dagelijkse verhaal van degenen die het mogelijk hebben gemaakt, van die mijnwerkers wiens gewoonten en routines aan de oppervlakte we vandaag weinig weten.
Gebouwd in 1856 om de mijnwerkers te huisvesten die in de stad . werkten bruay en hun gezinnen, de Cité des Électriciens raakte geleidelijk ontvolkt, terwijl de mijnbouwactiviteit tegen het einde van de jaren '70 stopte, om in 2008 volledig verlaten worden.
Luchtfoto van de Cite des Électriciens
Ruim tien jaar later, in mei 2019, dit mijnstadje is weer tot leven gekomen, omgebouwd tot een toeristische en culturele bestemming die een verleden bekend wil maken waarover vaak weinig bekend is.
“In 2009 citeerde ik het, hoewel het al geregistreerd was als historisch monument, het lag in puin en de bevolking had er een heel slecht beeld van. Om deze opvatting te veranderen, de Communauté d'agglomération en de stad Ze besloten om artiesten in residenties te ontvangen om de plek een beetje charme te geven” Isabelle Mauchin, hoofd van de Cité des Électriciens, legt uit aan Traveller.es.
Zo werd een beweging geboren die waarde zou hechten aan de patrimoniale roeping van de Cité, vanwege de typische architectuur van de mijnstad; en zijn culturele roeping, door de aanwezigheid van kunstenaars, wat leidde tot de rehabilitatiewerken van de plaats die werden uitgevoerd van 2012-2013.
Het begon "met de uitnodiging van" het bedrijf Les Pas perdus die samen met de bewoners van het gebied voorzieningen bedacht. Dit bedrijf kwam drie jaar op rij. Het initiatief bracht de oprichting van een groep inwoners met zich mee, les Occasionnels de l'Art, die elk jaar aanwezig waren om de werken met de kunstenaars voor te bereiden in een co-creatieve dynamiek. Deze procedure eindigde in 2011”, zegt Mauchin.
De Tisons in de herfst van 1962
De stad Béthune werd in die tijd de Culturele Hoofdstad van de Regio en bijna 50.000 mensen bezochten de Cité, die net als de rest van het mijngebied van Nord-Pas-de-Calais, in juni 2012 zou het de kwalificatie ontvangen van UNESCO Wereld Erfgoed.
“De Cite des Électriciens is het oudste bewaard gebleven mijnstadje van Pas-de-Calais (…) Vanwege zijn erfgoed en culturele waarde is de Cité een toegangspoort geworden voor bezoekers van het mijnbekken. Het maakt het mogelijk om dit gebied en zijn eigenaardigheden te waarderen, ontdekken en begrijpen”.
Zeven jaar na opname in de beroemde lijst zijn de negen kazernes een voorbeeld geworden van hoe het is mogelijk om het architectonisch erfgoed te behouden en tegelijkertijd te streven naar duurzame ontwikkeling.
Het drie hectare grote complex bestaat nu uit zes rijen rijtjeshuizen, 1,5 hectare tuinen en boomgaarden beplant met groenten en fruitbomen; een interpretatiecentrum waarin je leert over kolenwinning in Frankrijk en een restaurant dat zelfgemaakte gerechten biedt met lokale producten en wat er uit de boomgaarden wordt gehaald.
Interieur van het interpretatiecentrum
Sinds afgelopen 19 mei, je kunt de Cité bezoeken vanaf 6 euro het ticket (het interpretatiecentrum is geopend van 11.00 tot 18.00 uur en de tijdelijke tentoonstellingszalen van 14.00 tot 18.00 uur); O goed, daar overnachten of waarom niet? een seizoen blijven.
En het is dat binnen het complex dat ze hebben vakantiewoningen beschikbaar om te huren. “De prijs per nacht in het huis Chez Roland (voor twee personen) het varieert van 68 euro in het laagseizoen tot 80 euro in het hoogseizoen; bij Chez Liliane (voor vijf personen) gaat het van 150 euro in het laagseizoen tot 175 in het hoogseizoen” , legt Mauchin uit, die aangeeft dat om ze te reserveren het noodzakelijk is om 03 21 01 94 20 te bellen of een e-mail te sturen naar [email protected].
Bovendien is het, zoals gezegd, mogelijk om je een tijdje in de Cité te vestigen, aangezien ze zijn doorgegaan met het artist residency-programma dat was een decennium geleden zo succesvol. Beeldende kunstenaars, landschapsarchitecten, romanschrijvers, dichters, historici... Elke professional die werkt aan een artistiek project of in enig onderzoek met betrekking tot mijnbouw Je kunt een seizoen ambiëren naar een plek om te verhuizen naar het complex.
"Er zijn geen criteria als zodanig" om ze te kiezen, zegt Mauchin. "Onze projecten draaien altijd rond het mijnerfgoed en in het bijzonder rond het landschap, de habitat en de kwestie van de reconversie van een industrieel gebied".
Het restaurant werkt samen met lokale producenten en de groenten en fruit die ze halen uit de tuinen van de Cité
“Artistieke uitingen zijn gratis: We hebben al plastische kunstenaars, beeldhouwers, een fotograaf, een schrijver verwelkomd en binnenkort zullen we ontwerpers hebben” , legt hij uit om toe te voegen dat de enige beperkingen die zijn gerelateerd aan logistiek, techniek, menselijke en financiële capaciteit.
“Het hangt allemaal af van het project. De kunstenaars zijn in residentie om zich onder te dompelen in het territorium, om zich te impregneren, om de bewoners te ontmoeten die het in leven houden, workshops te geven met bezoekers van de Cité, ook buiten de site”, vat Mauchin samen over een project dat deze wil om gemeenschap te creëren blijft hooghouden.
De boomgaarden zijn door het hele complex zeer aanwezig