Een drankje met je vader. Doe het.
19 maart wordt in een groot deel van de beschaafde wereld gevierd Vaderdag -dat wil zeggen, het feest van Sint-Jozef, timmerman en Nazarener; en het punt is dat Het wordt nog niet zo lang gevierd: specifiek sinds 1951 , naar aanleiding van de radiopromotiecampagne van Galerías Preciados (zuig die maar, El Corte Inglés). Hoe mooi is liefde, toch?
In Valencia - zo zijn we heel erg - hebben we het op de bovengenoemde dag 19 heel bruin in elkaar gezet en hebben we gebruik gemaakt van de "timmerman"-papa's rol om dingen te verbranden. Dat klopt: we zijn zo'n stad die één keer per jaar samenkomt om gigantische breuken tot 35 meter hoog te verbranden. de wereld staat in brand . En dat weten we, daarom verbranden we dingen.
Maar waar we heen gaan, de dag van de oude man. In Duitsland, meer ezels dan een ploeg, noemen ze het Herrentag en het bestaat uit een berg beklimmen met een bierkar, pure finesse . En zo op tot vijf verschillende data in de rest van de wereld, maar hier gaan we liever winkelen dan een dwaas een potlood, we bewaren de stemming een stropdas of een parfum kopen niet erg duur bij sommige service-vips, op weg naar familievoedsel.
In Tafelkleed en mes stellen we iets nieuws voor: ga naar bars met je vader . Herstel (omdat je het kwijt bent) dat intieme en heilige moment van die verre vroege adolescentie, toen je nog ging zitten om over dingen te praten. Toen je nog je twijfels, je successen en wat angst met hem deelde; die vermoeide oude man die je vandaag nauwelijks in de ogen kijkt hij heeft zijn hele leven voor jou gewerkt en wat minder dan het delen van een paar glazen whisky mout op de bar van een goede bar. Jij en hij, twee glazen en een barman.
Wij stellen voor om al die e-mails met aanbiedingen van cocktailsets, kookboeken en scheermessen naar de prullenbak te sturen. Van hardlopersboodschappen en cadeaubonnen voor een weekend in een landelijk huis waar hij nooit zal komen. "Kleed je aan. Ik haal je om 8 uur op, pap" en je raapt het op (ja, je pakt het op) en plant het op het aanrecht van een van deze prachtige repen:
**SCOTCH BAR (HOTEL HESPERIA)**
Kijkend naar de Castellana en naast de beste club van Madrid: Santceloni. Halverwege het chique van Punk Bach en het meest muffe classicisme van Milford, hebben we dit fantastische voorstel op een steenworp afstand van de Golden Mile. Winkels en drankjes, is er iets beters?
De plek geeft geen aanleiding tot absurde moderniteiten of loungemuziek: het is alleen houtsoorten, mahonie en geroosterd . Zoals God beveelt. En op het menu een selectie van meer dan 70 malt whisky's (Macallan Millesime Special, Lagavullin 16 years of Port Ellen Cask Strengths) of het nieuwe juweel van Macallan, de signature whisky 1824 Series (gemaakt door Bob Dalgarno).
De Scotch Bar in het Hesperia Hotel
Milford.
Mijn huis in Madrid. Moreel en esthetisch baken van het meest ranzige en decadente Madrid . Goede mensen, pijerío met traditie en schoenen met kwastjes. Old school en retrograde om genoeg te zeggen. Milford is de beste. Misschien is het niet de beste bar (dat is het niet) en heeft het ook niet het grootste assortiment whisky's (dat is het niet), noch is het de meest comfortabele (dat is het niet) noch is het modieus (dat zal het nooit zijn), maar toch , zie je, Er is geen bar in de wereld zoals de Milford.
OHLA BOUTIQUE BAR
Waarschijnlijk mijn belangrijkste cocktailbar in Barcelona en dat is mede te danken aan Massimo La Rocca, barman, genie, figuur en winnaar van de prestigieuze Diageo World Class Bartender of the Year. We vergeven je dat je een "designer"-bar bent. (griezelig concept) omdat de whiskylijst fantastisch is en omdat een bar dat wel of niet is. En dit is het.
Ohla Boutique Bar, Barcelona
DROGE MARTINI
Diego Cabrera Y Javier de las Muelas Ze zijn waarschijnlijk de twee belangrijkste barmannen van het afgelopen decennium, en feit is dat hun cocktailbars altijd de sloppenwijken zijn waar "je moet zijn", de bars die de scepter van Diego en Le Cock hebben gestolen in de beoda-beelden van de goede man. Ik hoop dat zij het speerpunt zijn van een nieuwe gouden eeuw van de Spaanse mixologie , zoals die jaren van Chicote, Balmoral en Boadas. Hopelijk herinneren we ons deze jaren als het zilveren tijdperk van cocktails, de mooie jaren waarin gin-tonics en cocktails bier en Tinto de Verano op Dos de Mayo wegvaagden. Mocht ik willen.
Plus? In Madrid de Museum Bar del Palace, Cock en Columbus Cocktail Bar, in Sevilla Premier Nervión en de Alfonso XII Americano, in Barcelona de Banker Bar del Mandarín, Milano of Ideal, in Valencia Clandestino of de H Club of the Westin, in San Sebastián de Dickens (knielen voor Joaquín) en in Bilbao Sir Winston Churchill Pub.
Een drankje met je vader. Doe het . Als je erover nadenkt, kun je zoveel verdienen...
Je vader, jij en een barman