louis vuitton foundation
Als je dacht dat met de Eiffeltoren, het Picasso Museum, de glas-in-loodramen van Chagall, het conglomeraat La Défense en het Centre Pompidou Paris al het vlees op de grill van de eigentijdsheid had gezet, komt er een zoveelste icoon als uit het niets. En zo komt de Fondation Louis Vuitton om een eersteklas plek in de toeristische agenda van de stad te verdienen.
CREATIE IS EEN REIS
Of beter in het Frans, wat meer insinueert: De schepping is een reis . Zo heet de tweede tentoonstelling, de tweede stap in het proces om dit museum bekend te maken bij de wereld. Hoewel het genoemde evenement al is afgelopen, de naam vat duidelijk samen waar dit gebouw naar op zoek is . En dat is eigenlijk dat je de realiteit verlaat om aan een epos te beginnen dat wordt gekenmerkt door de verbeelding. Hiervoor had hij de Lewis Carroll van architectuur, Frank Gehry, die zich zonder aarzeling inschreven voor de moeilijke taak die werd voorgesteld de Gallische stad en Bernard Arnault , de voorzitter van de groep LVMH , niet zonder een andere klacht en juridische belemmering om zich in een beschermd park te bevinden.
Afgezien van de opbeurende slogans, bevestigt het plotseling verschijnen voor dit gebouw dat Close Encounters of the Third Kind voelt, van voor een ruimteschip staan dat op het punt staat te vertrekken en wiens commandant reizigers aanspoort om in te stappen en plaats te nemen. Dit verklaart waarom de metaforische theorieën over het uiterlijk ervan fantaseren over het idee dat Gehry een wolk wilde maken, hoewel de reden die wijst op de ambitie van de architect zelf waarschijnlijker lijkt. bij het creëren van het Grand Palais van de 21e eeuw. Vandaar het gebruik van glas als sleutelelement en danser die altijd opvalt in zijn creaties. Maar deze gedurfde structuur slaagt erin om vluchtiger te zijn door op te gaan in de omgeving en de grond. Het feit dat het wordt beschermd door een gracht, geeft het gevoel dat het op het zwembad ligt en dat op elk moment de mars hervat. Het straalt zelfs enig ongemak uit zoals het lijkt een pop-up, iets vluchtigs en ongrijpbaars. Het eerste doel, schijnbaar innovatief en magnetisch te zijn, is bereikt.
EEN GUGGENHEIM IN PARIJS
Vergelijkingen met het andere grote museum van Canadese genialiteit hoeven niet zozeer gericht te zijn op het concept van bouwshow en zijn structuur en esthetiek . En het is dat, van binnen, Gehry de combinatie herhaalt die hem de geschiedenis in heeft laten gaan in de monding van Bilbao. Dit is het: een gigantische inkomhal, een gedraaide structuur, een labyrint van kamers en bepaalde toeristische inteelt om de bezoeker te 'ontvoeren' en ontken het elke andere impact dan die van het monument zelf.
Daar moeten we aan toevoegen dat de collectie van de Fondation is niet al te uitgebreid, reden waarom de architectuur een overtreffende trap krijgt. In die mate dat iedereen die op zoek gaat naar "beroemde" kunstwerken teleurgesteld zal zijn, want wat hier te zien is, zijn de weddenschappen van het Louis Vuitton-huis, waar alleen de voorliefde voor Giacometti (en de foto's die hij van hem nam Cartier-Bresson ) wordt gered van de verbanning van de gewone man. Daarom is het bezoek gericht op het verdwalen in de kamers, de roltrappen en de uitzichtpunten. In deze rondleiding verschijnen van tijd tot tijd interventies en sculpturen die de aandacht trekken zoals: 'Rose' van Isa Genzken het voorzitten van de ingang, Eliasson's gele grot aan de rand van het zwembad of Gehry's vis verlichting van het restaurant dat erin slaagt een dialoog met het gebouw aan te gaan en een beetje bekendheid te stelen. Iets vergelijkbaars met wat er in Bilbao gebeurt sinds de Fondation drinkt van het indrukwekkende gebouw en de tentoonstellingen die het huisvest en niet zozeer van de collectie.
SUBJECTIVisme, CONTEMPLATIE, 'POPISME' EN MUZIEK
En toch... Tachan! De grote tentoonstelling waarmee de lente van deze plek wordt geconsolideerd, is hier. Met ** Les clefs d'une passion ** , heeft de Fondation de tafel bereikt om haar visie op kunst te claimen met behulp van enkele van de grootste makers van de 20e eeuw. Kortom, wat de groep heeft gedaan sinds Arnault en zijn cultureel adviseur Jean-Paul Claverie verantwoordelijke posities hebben overgenomen: praten over Louis Vuitton door middel van creativiteit. Het lijkt misschien dat beide discoursen samen worden gedwongen, maar aangezien hun waarden gemeenschappelijk zijn, is het resultaat niet zozeer een reclamespot als wel een prachtige retrospectieve mengelmoes van de beste van de Vanguards.
Verdeeld in vier gebieden (of sleutels tot deze passie), spreekt de tentoonstelling over subjectivisme en expressionisme als de eerste stap van eigentijdsheid tegenover de vrolijke portretten van Otto Dix met de spookachtige gezichten van Bacon evenals de existentialistische stappen van Giacometti met de angst van Munch's 'Scream' . Vervolgens brengt het hulde aan de contemplatie, van de mooiste resultaten met Monet of Nolde als voorbeeld, door de abstractie van Malevich, Mondriaan, Rothko of Brancusi en het bereiken van het 'voyeurisme' van een Picasso in volle gang.
De laatste twee kamers reflecteren op het belang van het alledaagse universum en de eerste stappen naar Pop-Art die Léger of Picabia gaf, waar routinescènes nog belangrijker waren dan merken of serialisme. De tentoonstelling eindigt met een hymne op muziek en dans met in de hoofdrol twee 'obrones' van Matisse, gekruid met een serie van Kandinsky die nog nooit zo nauw verbonden was met deze geluidskunst, met een feestschilderij van Severini en een paar creaties van Kupka. A Al dit vrolijke en gevarieerde aanbod blijft tot en met 6 juli bij elkaar.
LOOP DOOR (OF ONDER) DE WOLKEN
De schilderijen en de tentoonstellingszalen achterlatend, houdt een bezoek aan dit nieuwe icoon nog een laatste verrassing in: de terrassen. Naar buiten gaan dient om Gehry nog meer te verafgoden en om te genieten van het contrast van zijn glazen huid met de lucht, in een labyrintische wandeling waar er geen gebrek is aan palmbomen, een kunstwerk en af en toe een balkon boven de stad. Vanaf hier kun je het kantorencomplex en de aluminium titanen van La Défense zien, evenals het dichte bos dat het gebouw omringt. En, bijna tot aan de horizon, de Eiffeltoren gluurt door de groeven van zijn schubben , met nauwelijks enige bekendheid maar met die onoverkomelijke charme. oh! En zoals de architect zelf aangeeft, zonder een plan te delen met de afschuwelijke wolkenkrabber van Montparnasse.
Kaart: Zie kaart
Adres: 8 Avenue du Mahatma Gandhi. Bois de Boulogne. Parijs Zie kaart
Telefoon: 00 33 1 40 69 96 00
Prijs: € 14
Schema: Maandag, woensdag en donderdag: van 12.00 tot 19.00 uur Vrijdag: van 12.00 uur tot 23.00 uur Zaterdag en zondag: van 11:00 - 20:00 uur Dinsdag gesloten.
Jongen: Museum
Officiële website: Ga naar het web
Twitter: @FondationLV
Facebook: ga naar Facebook