Zijn naam was Arthur maar hij vond het niet leuk en wilde John genoemd worden. Zijn achternaam was Bandini, maar ik wilde dat het Jones was. Zijn vader en moeder waren Italiaans, maar hij wilde Amerikaan worden. Zijn vader was een metselaar, maar hij wilde een werper worden voor de Chicago Cubs." Willen, willen zijn, dat is de vraag, bijna een woordspeling van degene die Hamlet zo kwelde.
Nou, met deze reeks detachementen die de romanschrijver presenteerde John Fante in zijn literaire debuut, Wacht op de lente, Bandini (1938), die hij door middel van vier romans in een alter ego veranderde, de briljante Arturo Bandini.
Meer dan tachtig jaar zijn verstreken en nu is het zover een andere Bandini, Rigoberta –de achternaam knipoogt natuurlijk naar Fante–, wie laat ons dansen praten over zijn, willen zijn en vooral over vrijheid. Vrijheid begrepen niet alsof een politicus het als een lokmiddel lanceert terwijl (naar verluidt) geselen, maar als een gebaar van liefde Van zelfliefde om te beginnen, waar kijk je naar, daar begint het.
Deze preambule, ik neem aan dat het een beetje ingewikkeld is, heeft veel, alles te maken met wat we je willen vertellen in deze speciale Liefde&Reizen waarin we aan alle edities van Condé Nast Traveler ter wereld hebben gewerkt. Vandaar de diverse stemming, de stemming die we willen overbrengen – hoe goed die bepaalde polysemie van het werkwoord “willen” is – en die op onze omslag tot leven komt met Rigoberta Bandini Y Alizzz, die geen stel zijn, maar wat kan het schelen, zijn meer: naar je luisteren zonsopkomst u zult begrijpen dat chemie niet alleen de damp van Gainsbourg en Bardot was, en als u hun spoor volgt, zult u zien dat beide een stem geven aan een samenleving die vrijer is om te zeggen, denken, doen, en ook voor een culturele beweging die klaar is om fundamenten en gewetens wegnemen.
1 maart bij kiosken!
De omslagfoto van ons nieuwe nummer, dat er onbedoeld uitziet als een potpourri van eerbetoon aan Truffaut, Yoko en John en, kom op, Doris Day en Rock Hudson, toont slechts één moment, het (happy) einde van een ontmoeting die begon met het bevaren van de zeeën op een zeilboot. Ja, een zeilboot, we tellen het op de binnenpagina's, genaamd op blote voeten (blootsvoets in het Engels), wat zeg ik, hoeveel vrijheid bevat het -een oxymoron nemen zonder dat het zin heeft- om je schoenen uit te doen. De obligaties.
En van de kant naar de beha is een stap, degene die betekent dat je de stippen al op vaste grond moet vastbinden en moet beslissen dat deze lijnen gewijd aan liefde, aan vrijheid, geïllustreerd moeten worden met zulke gratis borsten (bedankt, Delacroix) en de meest klinkende zin van ow mama, de hymne waarmee Rigoberta ons heeft geleerd dat het protestlied gedanst kan worden. Je kan lachen.
En we hebben nog meer: meer redenen om te reizen zoals je wilt, met wie je wilt; huwelijksreis naar idyllische bestemmingen of, waarom niet, ijsmaan naar de Anabella Milbanke en Lord Byron Wat een kleine reis. Naar Tunesië, naar de Provence, naar Puerto Rico. Als gezin, als stel, niet met jou of zonder jou, alleen. Hé, je bent vrij.
In echte Delacroix-stijl.
Dit rapport is gepubliceerd in de nummer 150 van het Condé Nast Traveler Magazine (zomer 2021). Abonneer u op de gedrukte editie (€ 18,00, jaarabonnement, door te bellen naar 902 53 55 57 of via onze website). Het aprilnummer van Condé Nast Traveler is beschikbaar in de digitale versie om ervan te genieten op je favoriete apparaat