Een kopje, dat wil zeggen, een toilet, en bij voorbaat mijn excuses voor de brutaliteit, illustreer deze regels (hieronder) met het vertrouwen dat u, uitgaande van de ironie, met plezier zult lezen waar u maar wilt. Wat maakt het uit, als je ons maar leest en ziet, zolang kunst je plannen maar inspireert, zelfs de kunst van het vaak verguisde toilet (Duchamp, bedankt dat je de eerste bent die het toilet doorspoelt.)
La Felicita, Parijs.
En daar gaan deze pagina's over, verhalen over plaatsen en mensen die op de een of andere manier ze duwen ons om te reizen op zoek naar schoonheid.
Ai Weiwei is het gesublimeerde voorbeeld, omdat hoe je je huis op het Portugese platteland niet laat zien als niemand het eerder had gedaan. Hoe zijn toevluchtsoord niet te ontdekken en proberen te begrijpen waarom daar, waarom nu en waarom hij, een van de grote kunstenaars van de 21e eeuw.
Het geweldige interview - obrigado, Catarina - zorgt ervoor dat je meer naar Alentejo wilt rennen dan de beste gidsen, op dezelfde manier als de foto's van Manoir de la Moissie –een residentie in Bloomsbury alleen in 2021 en in de Dordogne– een dringend object van verlangen worden dankzij de magische beving van Pablo Curto en Alba Galocha.
Omslag van nr. 148 van Condé Nast Traveler.
We praten hier ook over cenacles van gisteren en vandaag, zodat de nostalgie van degenen die ooit werelden ontmoetten en arrangeerden geef ons vaart op de weg naar een onmiddellijke toekomst –3, 2, 1, nu– gevoeliger, eerlijker. Meer dan samenkomen en dingen doen van de huid, die Zoom of die boem.
Het is waar een nieuwe generatie Spaanse kunstenaars in wil investeren omdat en weet je, wij denken het beste souvenir onbetaalbaar; terwijl anderen, zoals de interieurontwerper Laura Gonzalez, hotels en restaurants in Parijs opnieuw uitvinden, zodat het ons niet aan redenen ontbreekt.
Dat je naar Parijs altijd terug moet. Zoals naar Florence, waar we deze keer als bloedhonden landden, elke hoek opsnuivend en uitpakkend een proefnotitie die u zult zien. Wat ga je ruiken?
Ik zal je dat zelfs vertellen We hebben Gijón bezocht door de ogen van Rohmer en Marseille zonder te weten wat we daar schilderden, en Bahía Bustamante houdt van dat wilde doek dat het is. En tot slot zijn we deze keer verhuisd uit liefde voor kunst. Nu jij.