In Bodega de Quintín contrasteert de eigentijdse inrichting met het historische verleden.
Het beheren van een familiehotel maakte zeker geen deel uit van de plannen van Irene García toen ze economie en landmeters studeerde in Madrid, maar deze jonge ondernemer heeft de touwtjes in handen genomen La Bodega de Quintín, gelegen in de stad Villarejo de Salvanés . in Madrid (ja, de stad die je ziet als je langs de oostelijke snelweg richting Valencia gaat), om "het erfgoed te waarderen dat toebehoorde aan onze voorouders".
Irene is nu de derde generatie van een familie die terugkeert van de hoofdstad naar hervat de lange wijnbouwtraditie dat begon met de nederzetting in de buurt van zijn grootvader Quintín, aan wie het landelijke hotel zijn naam dankt.
Irene García, directeur van het hotel en derde generatie van de familie die het hotel bezit.
Quintín verkocht vroeger bulkwijn bij de wijnmakerij en tegenwoordig verkoopt Irene oenologische ervaringen in La Bodega de Quintín. Een kleine wending in de dynamiek waarbij er een enkele exponent is die niet verandert: de 18e-eeuwse kelders nu beschermd door Erfgoed van de Gemeenschap van Madrid.
Het was geen gemakkelijke taak herstel deze beschermde ruimtes (er zijn ook delen van de kelder uit de 19e en 20e eeuw) om ze open te stellen voor het publiek. Hiervoor heeft het pand de deskundige visie gehad van Luis Andrés Domingo Puertas, een archeoloog die werkt bij het lokale bedrijf Contexto, dat zich toelegt op cultureel management, communicatie en toerisme.
Irene legt me uit dat het gebouw in zijn oorsprong een wijnmakerij was die open was voor het publiek voor de commercialisering van wijn toen de sprong naar het bottelen nog niet was gemaakt en de benamingen van oorsprong nog niet bestonden.
Echter, tegenwoordig La Bodega de Quintín is een eigentijds hotel waarvan het interieur niets te maken heeft met het landelijke concept waaraan we gewend zijn. Het is landelijk omdat het in een stad ligt en er gigantische aarden kruiken wijn bewaard worden, maar verder weinig.
Reis naar het verleden in de 18e-eeuwse kelders van hotel Bodega Quintín.
De ruimtes zijn vrolijk, actueel, met bloementextiel en lekker behang. Het heeft tien kamers en een enorme suite die veel luxehotels voor zichzelf zouden willen hebben.
In de buitenruimte valt het zwembad op (perfect voor wanneer de hitte in Madrid begint) en de tuinen, waar Het is gebruikelijk om op zondag om 12.00 uur een aperitief te nuttigen, dat is wanneer de atmosfeer in Villarejo de Salvanés geconcentreerd is.
De immense suite van hotel Bodega de Quintín.
Het is in deze ontspannen context dat ze af en toe, zoals Irene me vertelt, een ander traditioneel gerecht uit de omgeving als tapa aanbieden, zoals stoofpot.
Want eigenlijk in zijn restaurant wat? beoefend is een meer uitgebreide keuken die de tafels bereikt –gelegen naast de 19e-eeuwse wijnkelder- in de vorm van gegrilde octopus met hummus, gegrilde paprikasalade met tonijnbuik, zwarte olijven en balsamico vinaigrette of tartaar van wilde blauwvintonijn met avocado.
DE ERVARING
Een reis naar het verleden in twee fasen is wat La Bodega Quintín voorstelt: enerzijds een bezoek aan de monumentenkelders en anderzijds een masterclass over hoe wijn in de oudheid werd gemaakt. Beëindig de ervaring met een proeverij van lokale wijnen en kazen.
Ik had het geluk om de creaties van Bodegas Pablo Morate te proberen, die al meer dan 100 jaar wijnen maakt en regelmatig op het podium van de Madrid Viña Awards staat, en de ambachtelijke kaas van Ciriaco, gemaakt met vers gemolken pure schapenmelk.
De gerijpte wijn was een ivoorkleurig juweel met een aangenaam en intens boeket, maar ik vond een echte schat in zijn evenwichtige, vriendelijke en delicate halfgerijpte wijn.
Geen enkel hedendaags detail ontbreekt in deze onafhankelijke kamer in La Bodega de Quintín.
DE OMGEVING
Degenen die graag een actief en cultureel pakket aan hun uitjes geven, hebben geluk, want Villarejo de Salvanés, gelegen tussen de rivieren Taag en Tajuña, heeft veel te bieden.
Er zijn drie routes door het gebied, de Valdecañas-vallei, de San Pedro-vallei en de Santa María, die ze passeren langs graanvelden, olijfbomen, eiken, wijnstokken en zelfs fruitbomen, en de stad heeft verschillende delen van het Ciclamadrid-project voor fietstoerisme.
De geschiedenis van Villarejo de Salvanés is verbonden met de herovering en wordt gevoed door de aanwezigheid van de machtige militaire orde van Santiago, en bereikte zijn hoogtepunt toen het in de 15e eeuw het bestuurscentrum werd van de Encomienda Mayor de Castilla.
De XVI zou zijn Gouden Eeuw zijn, als gevolg van groei en ontwikkeling en de benoeming van de katholieke vorsten als beheerders van de Orde van Santiago.
Een voorbeeld van deze militaire kracht vinden we in het midden van de stad de enige toren die overeind is gebleven van de Kasteel van de Orde van Santiago (14e-16e eeuw).
Kasteel van de Orde van Santiago in Villarejo de Salvanés (14e-16e eeuw).
Een ander gebouw om te bezoeken is de Casa de la Tercia, het administratieve centrum van de Encomienda Mayor de Castilla en woonplaats van de ridders van de orde, maar ook de plaats waar de inkomsten in natura (granen, olie en wijn) en de belastingen die de vazallen aan de commandant betaalden, werden beheerd.
Om twee redenen: één vanwege zijn erfgoed en architecturale waarde en twee omdat herbergt een etnografisch museum binnen waarin verschillende activiteiten met betrekking tot de productie van de primaire sector in Villarejo de Salvanés worden uitgelegd: esparto ambachten en industrie, productie van wijnolie...
Het was trouwens in dit civiele gebouw dat de mislukte opstand van generaal Prim tegen de regering van koningin Elizabeth II (op 3 januari 1866) werd gesmeed.
Etnografisch museum in het Casa de la Tercia.
Ook opmerkelijk zijn het Cinema Museum, het heiligdom en klooster van Nuestra Señora de la Victoria de Lepanto, de fonteinen en oude wasserijen en de grotten waarin wijn en olie werden bewaard, de laatste, evenals de 18e-eeuwse kelders van het hotel, zijn het onweerlegbare bewijs dat er een tijd was in Madrid dat wijn een fundamenteel onderdeel was van de lokale economie van de gemeenten.
Panoramisch zicht op Villarejo de Salvanés.