Portret van een geisha genomen door de straten van Gion, de historische wijk van Kyoto.
Je loopt door de straten van de koloniale stad Cartagena de Indias, in Colombia. Je hebt al foto's gemaakt van de Clock Tower en de Boheemse wijk Getsemaní. Van Playa Blanca en een stad die vanaf elk dakterras het beste panorama biedt. Maar je mist nog steeds een doel. En het zal er zijn, wandelend door de oude stad, als je het ziet: een beroemde palenquera-vrouw met een kleurrijke jurk en een mand met tropisch fruit op haar hoofd. Af en toe komt ze naar je toe. Andere keren ben jij degene die nadert om te zeggen: "Mag ik een foto van je maken?"
Op de datum van creatie van dit artikel, de hashtag #palenqueras bereikt 11.467 tags op Instagram (en af en toe een meme op TikTok). Nog een voorbeeld daarvan neiging om lokale mensen te vereeuwigen als een weerspiegeling van een cultuur, of het nu Colombiaans, Vlaams of Indiaas is onder een Valencia-filter.
Betwistbaar of niet, deze situatie roept nog steeds veel vragen op. Want, zouden we graag willen dat een Chinese toerist een foto van ons maakt op weg naar het werk naast La Moncloa? Met ons zwempak op de stranden van Benidorm? Zijn exotische landen meer bereid om voor de lens te poseren?
Het debat is breed en de interacties worden steeds gevarieerder. Empathie voor de geschiedenis van palenquera's of geisha's moet echter altijd blijven bestaan. Voor al die vrouwen die we ooit hebben vereeuwigd op onze reizen.
Foto 'gestolen' van een palenquera in een van de steegjes van Cartagena de Indias.
PALENQUERA
Gekleed in een levendige rok in de kleuren van haar vlag, de palenquera is het symbool van de stad Cartagena de Indias, in de Colombiaanse Caraïben. Icoon dat guaves en bananen op zijn kop draagt en de bezoeker verwelkomt met een eeuwenoude glimlach.
Het is zelfs mogelijk om terug te gaan naar de 18e eeuw om de oorsprong hiervan te kennen vrouwen die behoren tot de eerste mensen van vrije slaven in Amerika: San Basilio de Palenque, gelegen op drie uur rijden van Cartagena. Een smeltkroes van culturen, dansen en unieke kleuren geboren uit de opstand van de marrons (of opstandige slaven) die de Spaanse overheersing uitdaagden na hun aankomst uit Afrika.
Palenquera in de stad Cartagena de Indias, Colombia.
GEISHA
Vanuit Colombia gaan we de wereld rond tot we Japan bereiken. In het bijzonder naar de stad Kyoto, waar meer dan één bezoeker op zoek is gegaan naar die ongrijpbare vrouwen met kimono's en kammen die geisha's worden genoemd.
Geisha's, een symbool van het oude Japan, werden geboren in de hanamachis (of gunstige buurten) toen kunstenaars zich in de 18e eeuw concentreerden op feestentertainment, een tijd waarin de afwezigheid van courtisanes de vraag naar deze muzen van exotische vrije tijd verhoogde. Jaren later, de geisha roept nog steeds die oosterse hermetiek op zich beperken tot het aanbieden van een unieke beheersing van de kunsten. En hopelijk nog een foto.
Geisha's die door een traditioneel dorp in Japan lopen.
PADAUNG VROUW
In 1975 leidde de ijzeren dictatuur van Birma de etnische groep Kayan ertoe het Aziatische land te ontvluchten om de grenzen over te steken en hun toevlucht te zoeken in het noorden van buurland Thailand. Bij aankomst dwongen de Thaise autoriteiten hen daar te blijven, totdat een toerist de Padaung-vrouwen, ook wel 'girafvrouwen' genoemd.
bekend van draag talloze ringen om de nek die er een overdreven uitbreiding van veroorzaken, wonen deze vrouwen in een stad niet ver van Chiang Mai waar ze zich toeleggen op het weven van stoffen en poseren voor bezoekers. Op zijn zachtst gezegd een controversiële situatie, vooral wanneer Ze wonen allemaal in een dorp omgeven door hekken en voorafgegaan door een loket. Het resultaat van een Thaise regering die, gezien de voordelen van haar meest illustere vluchtelingen, besloot asiel in te wisselen voor toeristenkaartjes.
Padaung-vrouwen dragen nekringen die nekverlenging veroorzaken.
NDBELE
In de tijd van de bloedige apartheid in Zuid-Afrika, anders stammen zoals de Ndebele werden geïsoleerd in het noorden van het land. Om in gevaarlijke situaties te communiceren, gebruikten ze kleur op de muren van hun hutten: rood, voor waarschuwingen; groen, om de vreugde te vieren die het einde van een oorlog betekende.
Van deze aquarel van terreur, Er werden merkwaardige geometrische ontwerpen geboren die tegenwoordig schitteren in steden als Siyabuswa, in de provincie Mpumalanga. Dezelfde die een deel van hun projectie te danken hebben aan de lokale Esther Mahlangu.
De architect van een eerste Ndebele-ontwerp voor de BMW-auto in 1989, Mahlangu nam deze tekeningen buiten zijn grenzen en veranderde ze in aanleiding voor tal van modecampagnes en artistieke evenementen wereldwijd. Misschien heb je zelfs een Ndebele-shirt in je kast en weet je het niet eens.
Getrouwde Ndebele-vrouwen dragen zware bronzen voet- en nekringen om hun rijkdom te tonen.
INDISCHE VROUW NAAST DE GANGES
Kleurrijke sari. Een bindi (of derde oog) getatoeëerd op het voorhoofd. Spiritualiteit en mysterie. Een look met verhalen over duizend goden en wierook. Indiase vrouwen koesteren ons concept van een mystiek India al jaren waar in werkelijkheid tot 645 verschillende etnische groepen naast elkaar bestaan.
Het is echter in de heilige stad Varanasi waar we het meest populaire voorbeeld vinden: dat van de pelgrim die hier komt om baden in het water van een rivier de Ganges zo vuil als verlicht door kaarsen en beloften. Al zijn zijn verhalen niet zo belangrijk. Want vooral op het platteland is **als vrouw geboren worden nog steeds een vloek in India. **
De bruidsschat (of de uitwisseling van een dochter aan de familie van haar toekomstige echtgenoot in ruil voor een grote som geld), de dreiging van verkrachting (meer dan 33.000 geregistreerde gevallen in 2017) of voortdurende pesterijen maken de 'dochters van Shiva' tot enkele van de meest kwetsbaren ter wereld. Hoewel zijn glimlach in staat is om alle vermoedens uit te wissen.
Indiase vrouw aan de rivier de Ganges in de stad Varanasi.
VROUW MET AYABA UIT SAUDI-ARABI
in Saudi Arabie, een vrouw kan niet praten met een onbekende man. Probeer ook geen kleding in een winkel of ga niet uit zonder het gezelschap van je man (of neef, of oom, of zelfs buurman). En natuurlijk, zonder een zwarte ayaba te vergeten die haar lichaam en een deel van haar gezicht bedekt, hier kunnen de kleuren de aandacht misleiden.
Verre van het doel van een toerist (of niet, voor de meest roekeloze), Arabische vrouwen, en vooral degenen die in Saoedi-Arabië wonen, blijven een van de bloedigste voorbeelden van vrouwelijke realiteit ter wereld.
Vrouwen van 'oude rechten' (echtscheiding is tegenwoordig bijvoorbeeld beperkt tot een melding via sms door de echtgenoot die wil scheiden), Saoedische vrouwen hebben zojuist hun autorij- en stemrecht vrijgegeven. Nog steeds het topje van een ijsberg bedekt met een lange sluier.
Sommige ogen zeggen meer dan duizend kleuren.
DE VIETNAMESE VROUW VAN DAT RIJSTSTUK
Midden in het oneindige groen van de Mekongdelta valt een kegelvormige dop op die bekend staat als 'nón lá'. Kort daarna, een boerin komt naar voren. Je vraagt haar om een foto en ze antwoordt, maar achter die rijstogen zit veel meer.
Trotse en sterke Vietnamese vrouwen gingen van gevangenen in hun huwelijk tijdens de middeleeuwen naar leidende spionnendorpen tijdens de oorlog in Vietnam. Vandaag vertegenwoordigen ze 73% van de werkgelegenheid in het land, hoewel er nog andere rechten moeten worden veroverd.
Als u echter plaatsen zoals de stad Hoi An bezoekt, meer dan? een vriendelijke local die haar fruitmand draagt hij zal niet aarzelen om naar elk doelwit te glimlachen. Uiteraard met een kaartje ertussen.
Vietnamese vrouwen die in een rijstveld werken.
QUECHUA
Aangekomen in Cuzco, in Peru, een inheemse vrouw gekleed in een kleurrijke poncho benaderingen. Als hij kan, zal hij aankomen met een baby op zijn rug gewikkeld of zelfs de eerste alpaca die hij vindt. Alleen dan kan de toerist hun perfecte foto maken.
Dochters van Moeder Aarde (de beroemde Pachamama), De afstammelingen van het oude Inca-rijk waren verdeeld in degenen die meer huiselijk waren en degenen die in hun eigen oorlogen vochten. Eeuwen later blijven ze het land bewerken en textiel verkopen in heel Peru, zich bewust van hun aantrekkingskracht op buitenlanders.
In werkelijkheid, de Quechua-vrouwen die voorafgaan aan de aankomst in Machu Picchu zijn experts in poseren voor een foto waarvoor ze niet aarzelen om hun hand uit te steken: “Een zon”, zullen ze je vertellen. Het antwoord op een realiteit waarin het maken van een clandestiene foto een nieuwe toeristenruil is geworden.
De vraag is: "Is het ethisch om deze praktijk aan te moedigen?" Of liever: "Is het goed om het te doen?" Vragen met zo'n grote diversiteit, die het vermelden waard zijn. Maar vooral reflectie.
Vrouw in traditionele kleding in de Heilige Vallei van de Inca's, Peru.