Afgezien van het in brand steken van de kamer, natuurlijk.
1) Laat het roomserviceblad bij de deur staan.
Het is een controversieel onderwerp waarin verschillende stromingen bestaan. Er is niets mis mee om het te doen. Ik heb het gedaan en hier ben ik, zelfs pontificaat. Maar het zien van de gangpaden met de overblijfselen van andermans eten is geen mooi gezicht. Het stinkt, het zijn vieze bakjes, er zijn organische resten. Nodig? Je kunt bellen en vragen om het op te halen zonder dat je je metgezellen in het gangpad hoeft te vertellen dat we niet alle salade hebben opgegeten.
2) Loop rond in het hotel in een badjas.
Punt 1: een badjas staat niemand goed. Punt 2: als er een in de kamer is, moet deze in de kamer worden gebruikt, niet buiten. Punt 3: als er een spa is kun je vanuit de kamer in de lift gaan met de bekende en beruchte badjas, maar loop niet om de lobby heen. Als je zin hebt in een kopje koffie of de krant, ga dan naar boven en kleed je om. Wij zeggen het voor u en voor de rest. Het is een badjas: geen Azzedine Alaia-jurk. En je bent geen rockster waarmee alles zal worden ingestemd.
3) Extreem luidruchtige seks.
Stroom is mogelijk, maar wij staan erop: een hotel is ook een openbare ruimte. Hotelseks ja, maar de decibel modulerend. Niemand mag weten hoe wij onze partner in privacy noemen. Op dit punt weinig meer toe te voegen.
4) Bel de receptie zonder eerst alle laden te openen.
Het hotelpersoneel is er om ons te helpen. Uw tijd is net zo heilig als de onze. Laten we niet lui zijn. De droger staat bijna altijd in een la, zo niet in het zicht. We weten dat het bedieningspaneel van de lamp lijkt op dat van een Airbus 380, maar laten we het eens proberen: we hebben ingewikkeldere dingen in het leven gedaan, zoals het boeken van een treinkaartje op de Renfe-website . We kunnen met de lichten in de kamer.
5) Bewaar in de koffer iets dat niet aan ons is gegeven.
We hebben allemaal een kleptomaan van binnen, vooral in hotels. En dat wordt aangenomen door de richting. Daarom laten ze ons de toiletartikelen op volgorde achter, hebzuchtig... Met hen, en met de pen, het notitieboekje en het briefpapier, hopen ze dat we het dieveninstinct het zwijgen opleggen. Maar dat is waar het allemaal eindigt. Tenzij duidelijk aangegeven, moet alles in de kamer blijven: cd's, badjas, handdoeken, Taschen-boeken …De regisseurs vertellen duizend-en-een anekdotes over wat er in hotels verdwijnt: ze hebben het over telefoons (die nergens anders te gebruiken zijn), lampen en zelfs televisies verstopt in koffers. Als kussens ons wonderen hebben doen dromen, vragen we ons af: bij veel gelegenheden kunnen ze worden gekocht. Maar laten we ze niet nemen. Omdat er gevallen zijn, en meer dan het lijkt.
6) Laat de deur openstaan.
Dit lijkt vanzelfsprekend, maar alles moet gezegd worden. Als de kamer klein is en je claustrofobisch bent, ga dan naar therapie, maar laat ons je onopgemaakte bed niet zien. We zijn niet geïnteresseerd. Een hotel is niet de studentenvereniging Alpha Beta Pi of je American Pie-leven.
7) Vraag het personeel naar de beroemdheden die daar hebben geslapen.
Een goede hotelprofessional is als Jaime Peñafiel, die meer waard is voor wat hij zwijgt dan voor wat hij zegt. Zet de portier, de conciërge of de receptioniste niet in een hoek om te vragen of het waar is dat Angelina, Brad en de churumbeles daar sliepen. En nog minder geef je hem een fooi voor de onthulling. Ze zullen het nooit vertellen. Breng niemand in compromissen. Dat geldt voor hotels en voor het leven.