Audrey Hepburn repeteert een dans voor Stanley Donen's 'Funny Face' op de Seine
"We zullen altijd Parijs hebben" , zei Humphrey Bogart tegen een betraande Ingrid Bergman in de beroemde slotscène van 'Casablanca'. Deze vooruitziende uitdrukking lijkt de rode draad te zijn geweest van de Amerikaanse filmindustrie, die de onweerstaanbare clichés van de Parijse stad keer op keer heeft uitgebuit: onder andere luxe, erotiek, plezier en verfijning.
In feite is de Franse hoofdstad verreweg de buitenlandse stad die het vaakst door de Amerikaanse cinema is vertolkt, hoewel in veel gevallen de herschepping van de Parijse magie niet verder ging dan eenvoudige geprefabriceerde scenario's. Een goed voorbeeld hiervan is de regisseur Ernst Lubitsch die een dozijn van zijn films in de Franse hoofdstad plaatste zonder daar ook maar één shot te schieten: "Er is het Parijs van Paramount, dat van MGM en natuurlijk het echte Parijs", zei de regisseur met humor.
De Aristokatten, "iedereen wil nu jazzkatten zijn..."
De tentoonstelling, chronologisch gerangschikt, begint met de eerste films uit het tijdperk van de stomme film. De middeleeuwse stad Notre Dame, De Drie Musketiers of de Franse Revolutie zijn de records die het vaakst worden herhaald. Van de jaren 1920 tot de jaren 1940 portretteren de films een verfijnde, wereldse en erotische stad , waar Ernst Lubitsch zijn verfijnde sentimentele intriges en zijn verfijnde karakters plaatst ('Woman for two', 1933). De vijftig wordt gekenmerkt door musicals, technicolor en a obsessie met de belle époque en de can-can , door films als 'An American in Paris' (1951) van Vicente Minneli, 'Moulin Rouge' van John Houston of 'French Cancan' van Jean Renoir.
Het is vanaf de jaren 50 dat Amerikaanse filmmakers in Parijs beginnen te filmen. 'Charade' (1963) van Stanley Donan en 'Gigi' (1958) van Vicente Minneli zijn twee goede voorbeelden, zonder Black Edwards met 'The Pink Panther' te vergeten.
Een bijzondere plaats in de tentoonstelling wordt ingenomen door de figuur van Audrey Hepburn, waaraan de organisatoren de beurstitel van 'Mis Parijs' . En het is dat maar weinig actrices zo getrouw de zogenaamde “Parijse chique” . Zijn filmcarrière is ook onlosmakelijk verbonden met deze stad, van de 27 films waarin hij speelde, spelen 8 zich af in Parijs: 'Sabrina', 'Ariane', 'Charade' of 'How to steal a million from a millionaire' zijn onvergetelijke producties waar Hepburn optreedt als een uitzonderlijke ambassadeur van de Lichtstad.
Parijs zoals we het nog nooit hebben gezien, 'gevouwen', in 'Inception'
In de jaren 70 wordt een zekere vermoeidheid van het Parijse "cliché" beschuldigd en het aantal producties neemt flink af om mee terug te keren hernieuwde krachten in de jaren 80 , waarin de stad het decor wordt voor politie- en actiefilms. De iconen van plezier en verfijning blijven, maar nu weerspiegelen de producties nieuwe nuances, een verontrustende, labyrintische en mysterieuze stad, zeker meer eigentijds. 'Frenético' (1987) van Roman Polanski huldigt dit genre in, gevolgd door vele andere tot de meest recente 'The Da Vinci Code' of 'Inception'.
De tentoonstelling brengt tal van fragmenten uit films, foto's, kostuums, posters ...We kunnen genieten van de schetsen van de sets van 'An American in Paris' of 'Midnight in Paris' de jurken ontworpen door Huber de Givenchy voor Audrey Hepburn of de monumentale beelden gemaakt door de decorateur Dante Ferreti voor Scorsese's 'The Invention of Hugo' . Kortom, "Parijs gezien door Hollywood" is een reis door meer dan een eeuw vruchtbare correspondentie tussen de twee steden. Filmliefhebbers en fans van de Lichtstad hebben geluk.
“Parijs gezien door Hollywood”
Hôtel de Ville Van 18 september tot 15 december. Vrij.
Open voor het publiek elke dag behalve op zondag van 10u tot 19u.
Gene Kelly en Leslie Caron in 'Een Amerikaan in Parijs'