De regenboog in de vorm van een kamer in het gemeentehuis van Bobigny
Een ceremoniële tafel in de vorm van hart , een plafond in de kleuren van gay pride, meubels in 25 verschillende kleuren, vitrinekasten vol met duizend prullaria... Helpen! , maar wat is dit? Geen paniek, het is de trouwzaal in het gemeentehuis van een van de dichtstbevolkte buurten aan de rand van de Franse hoofdstad, waar zeker meer dan één grootmoeder heeft een roes zichzelf zien zitten op een gekleurde stoel opzichtig groen terwijl haar favoriete kleindochter ja zei op zo'n onconventionele plek.
Dit originele kunstwerk is volledig bedacht en gemaakt door Hervé di Rosa, een veelzijdig kunstenaar en verstokte globetrotter die we vonden in Sevilla , de stad waar hij drie jaar heeft gewoond, waar hij werkte aan een project over Spaanse religieuze beeldspraak. Monsieur Herve , charismatisch en spraakzaam, aarzelt niet om ons alle ins en outs te vertellen van wat hij beschouwt als zijn favoriete artistieke project: “Het begon allemaal met een opdracht van de toenmalige burgemeester van deze stad, Bernard Birsinger . We hadden twee doelstellingen: de eerste, de herwaardering van de Burgerlijk huwelijk . Waarom zijn glamour en plechtigheid alleen voorbehouden aan religieuze huwelijken?
Hier zet Marianne in op de afro-stijl
We wilden dat transcendentale moment in het leven van een koppel speciaal maken. De tweede doelstelling is niet minder belangrijk, Bobigny het is een buitenwijk met ernstige immigratie-, werkloosheids- en misdaadproblemen. De mensen die hier wonen zouden nooit de kans krijgen om in een artistieke plek . Als de rijken het zich kunnen veroorloven om een kasteel te huren voor hun bruiloft, is dit project de kans voor nederige mensen om hun huwelijk te vieren in een hedendaags kunstwerk , iets dat normaal gesproken alleen voor een bepaalde elite is weggelegd.”
Om dit gedurfde project uit te voeren, nodigde de kunstenaar verschillende kunstenaars uit, zoals de vijf makers die de graffiti zichtbaar op de muren, van oorsprong zo divers als Japan, Algerije of Argentinië. “Ik was op zoek naar een mengelmoes van verschillende origine”, en “veel interactie”, vertrouwt Di Rosa toe.
De decoratie lijkt geïnspireerd te zijn om de toekomstige echtgenoten te motiveren op het zeer moeilijke moment: de fauteuils van de echtgenoten met de gezichten van man en vrouw , zitplaatsen voor gasten in de vorm van een hart en daalde in niets meer en niets minder dan vijfentwintig kleuren of het paneel waarin op de wijze van een ware liefde museum schilderijen en foto's worden tentoongesteld die de verschillende vormen van liefde en huwelijk vertegenwoordigen. Hervé di Rosá herstelde kiekjes van een fotograaf uit Bobigny die al sinds de jaren vijftig trouwfoto's maakte.
Hervé di Rosa is de ontwerper van de liefdeskamer in Parijs
En natuurlijk kon in de kamer geen enkelvoud ontbreken Marianne (symbool van de Franse Republiek), Afro-stijl en gemaakt in brons volgens oude technieken van de Kameroen.
Het ding eindigt hier niet, de toch al blije **(we stellen ons voor) ** man en vrouw worden uitgenodigd om een herinnering aan de ceremonie achter te laten die zal bijdragen aan de reeds veel planken in de kleurrijke kamer . "Er wordt gezocht naar interactie tussen het werk en de mensen die het gebruiken", herinnert Di Rosa ons.
Er is natuurlijk wie in zijn tijd klaagde over het ontwerp 'knal' van een plaats gewijd aan zo'n plechtige instelling, maar afgezien van esthetische verschillen, de kunstenaar is zeer tevreden. “Ik heb de eerste link hier bijgewoond. Het was een Frans echtpaar van Antilliaanse afkomst. Je kunt je het geluk op hun gezichten niet voorstellen toen ze de plek zagen." . Tegenwoordig is het nog steeds een zeer populaire plek om te trouwen en er zijn mensen die zich 'fictief' inschrijven in Bobigny alleen om de ceremonie hier te houden.
De waarheid is dat ik, die trouwde in de onpersoonlijke en trouwens erg lelijke kamer van een raad, ik graag een beetje kleur en overal hartjes om de ceremonie op te vrolijken. Profiteren van het feit dat de heer Di Rosa in Spanje is, kan een gemeente misschien een 'opknappen' om ons leven een beetje op te fleuren, hoewel het voor velen van hen beter is dat ze blijven zoals ze zijn.