Als een van die golven die je overrompelen en je laten omslaan, zo is het aangekomen Samuël van Savoye a Ibiza. Deze zomer is de braziliaanse queer artiest is in verband gebracht met Comme des Garçons Parfums om de centrale ruimte van te transformeren De stilte –gelegen in het prachtige Cala Molí– in droomland.
“Ik wilde een plek creëren waar mensen binnen zouden lopen en zeggen: wow! een wereld vol kleur en energie uit mijn dromen maar ook verbonden met de natuur eromheen”, zegt Samuel. En het is voldoende om een voet in dit ongelooflijke universum te zetten om te bevestigen dat de jonge kunstenaar zijn doel meer dan heeft bereikt. Daarnaast zal de immersieve installatie ook het decor zijn voor El Silencio Inside, een pop-uprestaurant waardoor gerenommeerde chef-koks uit de nationale en internationale scene zullen rouleren.
Maar er is meer: ook het zwembad mag je niet missen, ingegrepen door de artiest Peter Terzini en de handtekening Nanushka , die ook een eigen hoekje heeft in El Silencio!
Samuel van Saboia, auteur van 'Dreamland'.
Op slechts 24 jaar oud, Samuël van Savoye Hij heeft een paspoort vol postzegels en een veelvoud aan tentoonstellingen achter zich –New York, São Paulo, Zürich...–. Een van zijn laatste werken is de campagne voor Zero, de nieuwe unisex geur van Comme des Garçons, gehouden in de Braziliaanse staat Pernambuco met een 100% lokaal team: “Sommigen ken ik al sinds mijn vijftiende, anderen waren mijn kamergenoten… zelfs mijn broertje deed mee!” zegt Samuel.
Geformuleerd met minder ingrediënten en in een volledig recyclebare fles, werd Zero geboren als een radicale uitdrukking van eenvoud, combinatie van het maximale zintuiglijke effect en de minimale impact op het milieu. Een terugkeer naar het begin door de fascinerende blik van Samuel de Saboia.
Wat is een betere plek om met hem te chatten dan in deze droomwereld genaamd droomland? Daar, bewaakt door de zee mediterraan en vanwege de energie van zijn laatste werk, opende hij zijn hart voor ons in een interview waaruit we vertrokken geladen met goede vibes.
Het El Silencio-zwembad, ingegrepen door Pietro Terzeni en Nanushka.
Hoe zou je je kunst omschrijven?
Kunst is voor mij als een anagram: Liefde (liefde), opnieuw bekijken (droom in het Frans) en temps (het weer). Dit is mijn wetenschap als ik aan het creëren ben. Ik gebruik liefde om mijn kunst te ontwikkelen en ik droom van het stuk, het maakt deel uit van mijn creatieve proces. En natuurlijk het tijdsdeel: de tijd om het werk op te bouwen, erover na te denken, het te ervaren, het te vieren.
Stel je voor, het is mijn werk dat voor vele toekomstige generaties aan de wereld wordt blootgesteld en dat werk ook het resultaat is van pijn, van oorlog, van verwoestende situaties voor mensen zoals ik: autochtonen, immigranten, gekleurde mensen, de homogemeenschap... Daarom is het voor mij heel belangrijk om het te vieren.
Als ik een werk maak, kom ik in een staat van meditatie. Voor mij is werken een plezier, maar ik moet wel volledig eerlijk zijn tegen mezelf. Het is niet lineair, het is niet gemakkelijk te begrijpen. ik sta daar en de persoon is vrij om zijn eigen verhaal te begrijpen en te creëren. Het gaat ook om het creëren van een plek van verbinding.
'Dromenland'.
Vertel ons over je eerste interactie met kunst, wist je altijd al dat je kunstenaar wilde worden?
Ja, ik begon dingen op een artistieke manier te voelen en te zien sinds ik een kind was. Mijn ouders waren priesters, ze werkten in de kerk, de hele familie heeft een heel spirituele achtergrond. Ik werd blootgesteld aan veel visuele en creatieve referenties sinds ik geboren ben.
Een tante van mij die schilder was en vroeger maakte hyperrealistische olieverfschilderijen, met veel bloemen. Hij stierf toen ik tien jaar oud was en het was heel intens voor mij. Na dit verwoestende nieuws begon ik te schilderen en leerde ik schoonheid te vinden in chaos.
Mijn eerste ervaring met kunst was een plaats van genezing op sommige punten en een plaats van confrontatie In andere. En uiteindelijk werd het een plaats van troost, op mijn spirituele pad. Het is mijn manier van communiceren met God, met de wereld, mijn manier van mediteren, mijn manier om mezelf te zijn. Het gaat erom dingen te doen op een manier die me pusht in het leven en me gelukkig maakt.
Het is iets dat er altijd was Het is 100% van wie ik ben als persoon, de manier waarop ik verbinding maak met dingen.
El Silencio-zwembad (Ibiza).
Waar vind je de inspiratie om je werken te maken en hoe verloopt het proces? Hoe lang heb je erover gedaan om Dreamland te maken?
Een maand! En veel nekpijn haha.
Wat het proces betreft, als ik aan een schilderij begin, heb ik de beelden, de visie van het pad, waar ik naartoe wil. De beweging Het is ook heel belangrijk voor mijn wereld. Een van de redenen waarom mijn werken zo groot zijn, is dat normaal gesproken als ik schilder, dans ik meestal rond het werk, Ik ga van de ene kant naar de andere.
Ik zie de wereld als een plaats van inspiratie, maar een groot deel van het proces komt voort uit mijn innerlijke wereld Ik neem de tijd om te begrijpen wat ik voel, wat ik wil uitdrukken. Het is een innerlijke zoektocht.
Samuel de Saboia en zijn obora 'Droomland'.
Brazilië maakt momenteel een gecompliceerde situatie door, wat vind je ervan, denk je dat er nog hoop is? Komt er een verandering?
100%. Een van de belangrijkste kenmerken van een Braziliaan is: heb die hoop. de schoonheid van Brazilië het is de schoonheid van wat mensen zich van hem voorstellen en de schoonheid die mensen anderen laten ervaren. En dit vermogen is niet gerelateerd aan rijkdom, het is gerelateerd aan waar je woont.
Iedereen die naar Brazilië gaat, voelt die warmte, het is iets natuurlijks, er is niets onechts. Er is ruimte voor hoop. De reden? De manier waarop we dingen doen, omdat het de manier is waarop het land is gebouwd.
Het land is gebouwd op de persoonlijke geschiedenis van de Inheemse dorpen en dan zijn er nog die intense ontmoetingen met mensen die in een echt verwoest land zijn aangekomen. En zelfs vanuit deze plaatsen van verwoesting en pijn kunnen we schoonheid bouwen. Wat er ook gebeurt, er is altijd een andere manier, een creatieve oplossing, een manier om je een betere toekomst voor te stellen. Dus ik weet dat er hoop is. Het is niet iets wat ik denk of geloof, ik weet het.
Mijn bestaan maakt deel uit van deze hoop, evenals het bestaan van andere mensen die ook dromen en creëren. In ons land zijn er gesprekken, dingen gebeuren. Er is een jongere die vindt dat dit zo niet verder kan, er moet iets veranderen. We willen niet dat de wereld vergaat, we willen schoon water, kinderen krijgen en dat ze in vrede leven, gelukkig zijn.
Ik ben 24 jaar oud en verandering is dringend voor mensen zoals ik. Het is een noodzaak om een wereld te maken waarin we willen leven. Doe elk werk, elk project, elke creatie, op een manier die mijn realiteit weerspiegelt.
Een hoek van El Silencio (Ibiza) in de schemering.
Je eerste tentoonstelling buiten Brazilië was in New York en het was indrukwekkend. Hoe verwerk je pijn en al die gevoelens door middel van kunst?
mooie wonden het was heel intens zes vrienden van mij zijn overleden in een korte tijdspanne, zoals in 5 of 6 maanden, werden ze het slachtoffer van de transfobie en misdaad in Brazilië. Ik herinner me dat ik bijna in een staat van shock raakte, zoals anesthesie. Ik voelde niets. Ik was 19 jaar oud en vestigde me op mijn twintigste in New York.
Ik schilderde 3 of 4 maanden zonder te stoppen om geld te besparen en die reis te kunnen maken. Toen ik eenmaal in NY was, was er nog veel werk te doen. Ik nam de uitdaging aan, maar het was erg pijnlijk. Het kostte me bijna twee maanden om tien schilderijen van 2x2 meter te maken. Hij werkte 14 en 15 uur per dag. Toen ik klaar was, wist ik niet eens hoe ik het moest vieren. We hadden een groot feest en ik wilde alleen maar rusten. We waren uitverkocht en ik slaagde erin om mijn naam bekend te maken buiten Brazilië.
'Dreamland', de nieuwe immersieve installatie van Samuel de Saboia.
Laten we het hebben over Dreamland, wat inspireerde je om het te creëren en wat wil je ermee overbrengen?
De voornaam van Dreamland was The Smiling Temple. Ik wilde iets doen dat voortkwam uit een droom, uit mijn innerlijke wereld, maar ik was ook erg nieuwsgierig naar het creëren van een ruimte die zou aansluiten bij de beweging van de natuur. Ik werd geïnspireerd door Brazilië, door psychedelica en ik creëerde deze meeslepende wereld.
Ik was duidelijk dat Ik wilde de hele ruimte overnemen, de plafonds, de muren... alles. Ik wilde een wereld creëren waar mensen binnenlopen en zich geweldig in voelen, deel gaan uitmaken van het verhaal. Ik wil dat mensen die zo ver komen hun tijd nemen, achterover leunen en nadenken. Ik hou ervan dat mensen eigenaar worden van de ervaring en stel je voor hoe dit is gebouwd.
Woon je hier, op Ibiza?
Ik woon daar. Voor mij, Cala Molí is magisch, Het is niet zo druk als andere baaien en andere delen van het eiland. Hier heb je nog alle hippie en vintage Ibiza van weleer.
Dit is de plek waar ik mijn tijd neem – ga liggen, kajakken – maar ik ga er ook graag op uit en geniet van het hele eiland. Ik ben geboren op het strand en als ik hier ben, voel ik me thuis.
Hoe zou je het eiland aan je familie of vrienden omschrijven?
Hier zijn mensen authentiek: als hij naar een feest gaat, gaat hij naar een feest. Als hij gaat rusten, gaat hij rusten. Maar iets dat ik heel duidelijk heb, is dat mensen op Ibiza van mensen houden. Vooral de lokale bevolking, die hebben? een grote liefde voor Ibiza. In mijn vriendengroep zitten mensen van alle leeftijden, van 20 tot 65 jaar... Het is ook een internationale gemeenschap: Italië, Rusland, Nigeria, Egypte, Brazilië, Verenigde Staten... Staat erg mooi.
Ik heb ook mijn favoriete bar in de buurt: kan jordi Zegt hij wijzend naar zijn eigen T-shirt, met de naam van de bar erop. Ik hou ervan om met lokale mensen om te gaan, ik leer veel dingen. De mensen bij Can Jordi zijn erg extravagant en tegelijkertijd erg eenvoudig.
Welke clubs of bars vind je het leukst?
Ik was bij de opening van gelijkstroom-10 en ik vond het geweldig. ik vind het heel leuk bedoeïenen , een DJ die bij Pacha draait. Ik hou ook erg van kleine bars en ben benieuwd om te weten Zwarte koffie, misschien deze zaterdag.
De stilte (Ibiza).
Houd je van Spaanse gastronomie?
Ik heb geen probleem met eten. Ik hou van eten, dineren, ontbijten... Tapas, rijst, padron pepers... Ik hou van Spaans eten! Maar tegelijkertijd hou ik heel erg van bonen uit Brazilië en ik mis ze. ik mis de Braziliaans eten maar tegelijkertijd is Ibiza een plek waar je heel goed eet.
Een restaurant dat je ons kunt aanbevelen?
Ik hou ervan De stilte , natuurlijk. Ook in Het is Xarcu de fantastische vissen en het uitzicht ook! ik houd ook van De gekke sardine , is dichtbij en hun tapas zijn heerlijk.
Het beste Italiaanse eten is naar mijn mening op een plek in het centrum genaamd De winkel . Als je van sushi houdt, ga dan zeker naar sushiya aoyama , waar ze een van de beste sushi bereiden die ik ooit heb geproefd.
Voor ontbijt, Passie.
Zero, de nieuwe geur van Comme des Garçons.
Een verborgen plek die je met ons kunt delen?
Het is Canalette. Je moet de auto bovenaan achterlaten, een pad afdalen en de natuur ingaan totdat je dit paradijs bereikt. Ik raad ook de vintage winkel van mijn vriend Jamina aan, Oorsprong Ibiza . Natuurlijk moet je boven elke plaats naar Can Jordi.
Denk je dat kunst een krachtig hulpmiddel is om de wereld te veranderen en mensen te beïnvloeden?
kunst geeft ons een manier van verbeelden en reizen naar een plek waar dingen grenzeloos zijn. Het stelt je in staat om een ruimte te betreden waar de barrières van de wereld, de cijfers, de economie... overbodig zijn. u kunt vervoeren naar een nieuwe realiteit kijken naar een kunstwerk, dat werk beleven, je onderdompelen in het leven van een kunstenaar. Kunst kan een plaats van genezing zijn, een plek waar je jezelf kunt vinden en het is ook een plek waar je begrijpt de kracht om verbinding te maken met de omgeving en dat er een manier is waarop dingen zijn.
Angela Davis zei dat vroeger “Ik accepteer niet langer de dingen die ik niet kan veranderen; nu verander ik de dingen die ik niet kan accepteren”. Het kunstwerk zorgt daarvoor. Je hebt een idee en je bent in staat om het de gewenste vorm te geven. Als je dat eenmaal vindt en doet, geef je ook anderen de mogelijkheid om hetzelfde te doen.
Muziek is iets dat generaties naar een nieuwe plek van vrijheid en bestaan heeft geleid, kunst doet hetzelfde, mode doet hetzelfde, filosofie doet hetzelfde. Elke dag kunnen we deze tools kiezen en gebruiken om alles te veranderen.
Laten we het over Zero hebben, wat voelde je toen ze je het project voorstelden?
Ik begon te huilen aan de andere kant van het scherm. Ik was vanwege de pandemie zes maanden beperkt tot Brazilië, net na een tijdje in Londen te hebben gewerkt. Daar ontving ik het nieuws.
Het is echt grappig, want als kind had ik foto's van Com-campagnes in mijn kamer. Ik keek naar die foto's en zei tegen mezelf: "Op een dag zal ik een deel van hen zijn." Toen het gebeurde kon ik alleen maar uitroepen: Hier gaan we!
Wat campagne creatief directeur, Ik besloot dat ik het wilde doen met een Braziliaans team, Met mensen die mij kennen sinds mijn 15e, met huisgenoten, met mijn meter, mijn broertje, danseressen uit mijn geboortestad...
Presentatiefeest voor 'Dreamland' bij El Silencio Ibiza.
Ik ben erg blij met het resultaat en het team van Comme des Garçons uit Japan vond het geweldig!
Als je met Samuel uit het verleden kon praten, met die jongen die in zijn kamer schilderde, wat zou je dan zeggen?
Eigenlijk is dat een gesprek dat ik al heel lang voer. Op dit moment ervaar ik dingen waar ik ooit van heb gedroomd, geschreven, over nagedacht, geschilderd... Ik kijk in de spiegel en er is nog ergens iets van dat kind.
Ik ben dit kind erg dankbaar. en ik weet dat je hebt een lange weg te gaan.
Beker van paar.