Een onvergelijkbare show
David Livingstone struikelde in 1855 over een van de meest dramatische natuurlijke ongevallen van de wereld, de watervallen van Mosi-Oa-Tunya ("De rook die dondert"), die hij hernoemde naar de koningin van Engeland, Victoria. Ze staan sinds 1989 op de Werelderfgoedlijst.
De talrijke expedities van de filantroop voordat deze schoonheid aan de wereld bekend werd, zijn nu gereduceerd tot een comfortabele vlucht die landt op Livingstone.
De stad werd in 1904 naar hem vernoemd en bekleedde de titel van hoofdstad van het Britse protectoraat van Noord-Rhodesië tot 1935, toen het land onafhankelijk werd toen Zambia en Lusaka de hoofdstad werden. Een andere optie is om te landen op e de prachtige luchthaven van Victoria Falls , een flirterige stad in Zimbabwe met koloniale luchten en gelegen aan de andere oever van de Zambezi-rivier, de natuurlijke grens van de twee landen.
Aangekomen op onze bestemming
THE ROYAL LIVINGSTONE HOTEL, EEN STRATEGISCHE LOCATIE IN ZAMBIA
De reis is fascinerend water Taxi naar ** The Royal Livingstone Hotel-Zambia ,** in het hart van Nationaal Park Mosi-oa-Tunya. Met een aanzienlijke snelheid steekt de boot de wateren over die versierd zijn met kleine eilandjes , de wervelwinden ontwijken en de onstuitbare stroming van de rivier volgen.
komt daar dichtbij dampwolk dat is in de verte te zien en dat is niets anders dan de de nevel van de vallende watervallen.
En het komt steeds dichterbij, totdat het lijkt alsof gaat meedoen naar het watergordijn gevormd door de Zambezi-rivier terwijl deze over een hoogte van 108 meter stort. Maar het is er maar één de list van de bootsman, dat, na het stimuleren van adrenaline van de bezoeker, draait soepel en legt aan naast het dek, onder de natuurlijke paraplu van een acacia, waar de entourage van The Royal Livingstone wacht om het meeste te geven warm van welkom.
Zodra de drempel is overschreden, invloed van David Livingstone en zijn tijd is in elk detail terug te zien: bekleding met bloemen- en dierenmotieven, mahoniehouten meubelen, waaiers met houten bladen...
Aan de muren hangen avonturier schilderijen met zijn ontdekkingsreiziger of missionaris outfit, en elk schilderij straalt dat karakter uit dat zijn vriend en metgezel Stanley gedefinieerd in zijn dagboek: "Zijn haar is bruin; bij de slapen, wat grijze lijnen, en als de snor en bakkebaarden grijs worden, behouden de ogen, lichtbruin, hun levendigheid en de blik is zeer indringend".
Een heel Livingstone-hotel?
Theetijd het is heilig; tafels en dressoirs staan vol met dienbladen met komkommersandwiches, brioches en andere bijgerechten van de typische Britse thee.
Het hotelpersoneel kleedt zich aantrekkelijk en koloniaal? uniformen die haar donkere huidskleur en elegante houding versterken; er is een butler toegewezen aan elke kamer die op de hoogte is van het minimale gebaar om de gast naar zijn afhankelijkheden te begeleiden in een golf auto, reageren op elk verzoek, of rapporteren over de vele activiteiten dat geregeld kan worden, zoals een bezoek aan de livingstone eiland , op slechts 100 meter van de watervallen, in het midden van de Zambezi-rivier.
Het is een leuke plek om te ontbijten of thee te drinken aan de rand van de afgrond ... en waag het zelfs om naar de beroemde . te zwemmen Duivelsbad (de duivelspoel), boven de watervallen maar goed beschermd tegen de stroming.
VICTORIA FALLS HOTEL, EEN STRATEGISCHE LOCATIE IN ZIMBABWE
Het Victoria Falls Hotel behoort tot de Leading Hotels of the World-keten en staat bekend als De Grand Lady of the Falls . stijl edwardiaans , is omgeven door vijvers met waterlelies en tropische flora. Vanuit zijn gezichtspunten en kamers, vooral vanuit de Stanley's terras , worden spectaculaire uitzichten op Victoria Falls overwogen.
In het boek _100 Years 1904-2004 (history of The Victoria Falls Hotel) _ beoordeelt John Creewel de accommodatie als een van de meest bijzondere plekken ter wereld . Gebouwd door de Britten in 1904, werd het hotel ontworpen om de spoorwegarbeiders van Kaapstad tot Caïro. Vandaag herinnert hij zich die tijden van glamour en elegantie die hem de belichaming van Groots luxe reizen.
De Grand Lady of the Falls
De constructie ervan was een droom van cecil rhodos , die zijn ontwerp toevertrouwde aan zijn vriend Charles Metcalfe en hoewel het project nooit werd voltooid, diende het om zijn legendarische brug , vandaag een mekka gaan (een sprong in de leegte, ondersteund door veiligheidsverbindingen op de enkels bevestigd aan elastische koorden).
Ontworpen door GS Hobson , werd voltooid in 1905 , de rivier de Zambezi oversteken en zo Noord-Rhodesië scheiden van Zuid-Rhodesië, Zambia en Zimbabwe
VANUIT DE HELIKOPTER
De ochtendlucht ruikt schoon, en tussen het blauw van de lucht, de mistig gordijn die de staar vormen in hun neerslag, die lijkt op een opkomende regen. Open plekken en wolken geven vorm aan de dag de helikoptervlucht over de rivier en de watervallen zijn vol licht en schaduw.
Door een raam verschijnt de enorme stroom in al zijn uitgestrektheid; Aan de andere kant kun je de eilandjes zien die het verdelen en estuaria vormen omringd door weelderige vegetatie die in de stroomversnellingen terechtkomen, voordat die waterlawine over de kloof wordt gelanceerd die vanuit de lucht uit de diepte lijkt te komen, en die aanleiding geeft tot de Victoria Falls.
De legendarische brug vanuit de lucht
LOOP DOOR DE WATERVALLEN
De wandeling langs de watervallen ontrafelt de wildste gezicht van de rivier wanneer men, bij het betreden van die prachtige natuur vol met vijgenbomen, acacia's en baobabs, in gemeenschap komt met het epos van de Dokter Livingstone.
Aan het begin van de route kun je de mist voelen die, als een kerker, je kleding en haar bevochtigt als het regenseizoen loopt. Tijdens de droge maanden worden de watervallen in al hun pracht weergegeven, en dat is wanneer je de kuddes olifanten, impala's, leeuwen...
Het gebrul van het vallende water wordt steeds duidelijker, totdat het aan de voet van de grote waterval oorverdovend. Het uitzicht op de watervallen vanaf de rivieroever van Zimbabwe, in de Nationaal park Hwange , het is meer compleet dat uit Zambia.
Passages zoals de Horseshoe Falls, Livingstone Island, de Rainbow Corner of de Devil's Pool verschijnen en verdwijnen. Onovertroffen het schouwspel van de regenboog van de maan, dat je zelden het geluk hebt om te zien.
De watervallen zijn ook "van binnenuit" te bezoeken: uitgerust met vesten en helmen is het een echt avontuur vlot door de stroomversnellingen van de Zambezi-rivier door canyons en kloven, gedurende tien of 16 kilometer, afhankelijk van het seizoen.
De regenboog in de watervallen, spectaculair
HET Kielzog VAN ARTS LIVINGSTONE
De ontdekking van het grootste watergordijn ter wereld met bijna twee kilometer breed en 100 meter hoogteverschil gaf dokter Livingstone een van de meest groot van zijn leven en de bevestiging dat de Zambezi-rivier, uit de stroomversnellingen van Kabrabasa, werd onbevaarbaar vanwege zijn talrijke sprongen en vallen.
Livingstone verdween een aantal jaren en er zou zeker niets meer van hem zijn vernomen als die er niet waren geweest vreemde trucs waarmee het lot speelt. In dit geval nam het de vorm aan van James Gordon Bennett, regisseur van New York Herald , die, aangetrokken door de legende en persoonlijkheid van David Livingstone, een van zijn favoriete journalisten toevertrouwde, Henry Morton Stanley , De missie tegen elke prijs en zonder deadline om de ontdekkingsreiziger te vinden, waar hij ook was.
Stanley ging op expeditie vol met calamiteiten en ook van emotie . Toen hij op het punt stond op te geven, vond hij zichzelf Zanzibar ,in de stad van Ujiji, aan de dienaar van Livingstone, Souzi , die heel natuurlijk en alsof het een bekend iets was, verduidelijkte dat de dokter was in de stad.
Stanley's merkwaardige reflectie toen hij, voordat hij de beroemde zin uitsprak tijdens zijn ontmoeting met de filantroop -" ** Dr. Livingstone, neem ik aan? ** "-, hij aarzelde of hij hem zou omhelzen. Maar de dokter was Engels, dacht hij, en hij hield zich in...
'Dr. Livingstone, neem ik aan?'