Jerez de la Frontera: kunst uit Cadiz door de vier 'costaos'
Wat kun je verwachten van een stad waar paarden dansen, flamenco een manier van leven is en weinigen begrijpen dat er een dag voorbij gaat zonder een glas Fino? ** Jerez de la Frontera , de meest statige stad ** van alle statige steden, straalt charisma in overvloed uit en nodigt de buitenlander uit om erin te duiken.
En met duiken bedoelen we er doorheen gaan en het verkennen totdat het lichaam ons genoeg vertelt. Om ervan te genieten zoals God het bedoeld heeft: met veel kunst. En het is dat Jerez... Het is een heleboel Jerez.
We ontmoetten elkaar heel vroeg in de Arenal-plein met Maite, officiële stadsgids en een van de twee zielen aan het roer van Guiarte Jerez, een bedrijf dat zich inzet voor het publiceren van de sherry-essence uit het hart van degenen die het bewonen.
Tussen heren die in de koelte praten, duiven die komen en gaan en een woensdagochtendsfeer, begint onze cicerone ons te vertellen, met die passie die de immense roeping onthult die ze voelt voor haar werk, de geschiedenis die de stad omringt.
En dat onder het toeziend oog van Primo de Rivera, wiens ruitersculptuur waakt over ons vanuit het hart van het plein.
Jerez de la Frontera, de meest statige stad
Onderafdeling: En waarom heeft Jerez een sculptuur van Primo de Rivera , als deze uit praktisch heel Spanje zouden worden teruggetrokken? We zullen je vertellen: één, omdat de generaal uit Jerez kwam; en twee vanwege zijn sculpturale rijkdom. Hé, klaar.
Terwijl we op weg zijn naar het oudste monument in Jerez, het ** Alcázar **, leren we over de oorsprong van de stad, die werd gesticht na de mosliminvasie in de 8e eeuw.
Het waren de Arabieren die het vormden, te beginnen met het bouwen van de 4 kilometer muur, 79 verdedigingstorens en 4 toegangsdeuren die het Alcázar afbakenen, dat al in de 12e eeuw werd gebouwd. Een goede samenvatting van wat het hart van Jerez was en een van de beste voorbeelden van Almohaden architectuur van het schiereiland.
Binnen zijn de moskee, de Arabische baden, de Andalusische tuinen en de minaret nog steeds bewaard gebleven. Een curiositeit? Het moment van de herovering -1264- , had de stad zich zo ontwikkeld dat er meer dan 20 duizend inwoners en 18 moskeeën , waarvan de meeste uiteindelijk werden omgevormd tot kerken.
Het oudste monument, het Alcázar
Dat was precies het geval van de kathedraal , gebouwd waar de belangrijkste moskee was en zichtbaar vanaf de alameda eromheen het achterdek.
Door Alfonso X besteld om als collegiale kerk te worden gebouwd, kreeg het pas in 1980, dankzij paus Johannes Paulus II, zijn huidige categorie. De gevel is explosie van gotische, barokke en neoklassieke elementen en het interieur, verdeeld in vijf beuken, koestert een van zijn grote juwelen: Het maagdelijke meisje van Zurbarán.
Maar wandelen door de straten van het centrum van Jerez betekent van tijd tot tijd door de gebouwen springen. Zo komen we bedrijven tegen die in hun ingewanden stukken van de oude muur verstoppen die nog bewaard zijn – laten we zeggen bijvoorbeeld ** La Moderna, een klassieke tapasbar aan de Calle Larga** -, maar ook met immense 18e-eeuwse paleizen dat ze in hun tijd tot de bourgeoisie van de stad behoorden: die van de ** onderkoning Laserna , die van Domecq of die van Pérez-Luna ** zijn er slechts enkele van.
De Andalusische lucht is duidelijk zichtbaar in hoeken zoals Plaza Plateros, waar vroeger een groente- en fruitmarkt was, in de Veronderstellingsplein , in de straten vol sinaasappelbomen of in de prachtige kloosters van Santo Domingo, uit de 13e eeuw. Hoewel waar je Jerez echt kunt ademen, is in de buurten.
Interieur van het paleis van onderkoning Laserna
HIER KLINKT HET ALS FLAMENCO…
Van de oudste van allemaal, die van San Mateo, tot degenen die je een diep huidgevoel geven dat flamencokarakter dus Jerez : elke buurt heeft zijn eigen persoonlijkheid en als je er doorheen gaat, ontdek je de ene verrassing na de andere.
de van San Miguel, die de geboorte van Lola Flores of Paquera de Jerez . zag , bestaat uit een handvol steegjes waarin hetzelfde kan worden gevoeld als een song por soleá die ons bedwelmt met de geur van een langzaam gegaarde Jerez-kool.
Hier moet je eer bewijzen aan de twee grootheden in hun respectievelijke sculpturen voordat je de sfeer van een flamencoclub, zoals Los Cernícalos, ervaart. Een inval in de kerk van San Miguel is essentieel : pure architecturale fantasie.
Maar de buurt van Santiago gaat door met de traditie: geboorteplaats van José Mercé of El Capullo de Jerez , daarin adem je flamenco vanuit elke hoek.
Hier wordt het statige concept van Jerez terzijde geschoven om plaats te maken voor wat meer op een stad dan op een stad lijkt: lage huizen, witgekalkte muren, traditionele winkels en kunst , veel kunst. Tegenwoordig zijn de tabanco's de bestemming van velen die, net als wij, verlangen om de echte sherry op te snuiven.
Een excursie naar de kerk van San Miguel is essentieel
VAN WIJN NAAR WIJN
En wat is er meer Jerez-achtig dan zijn wijnen? Laten we er niet langer over nadenken: laten we de eerste nemen. Het is in de ** tabanco Las Cuadras ** waar het genot van het drinken zijn hoogtepunt bereikt.
En het is dat de tabanco's de echte tempels zijn die aan deze wijnen zijn gewijd: wijnwinkels waar mensen kwamen om te socializen en te genieten met vrienden . Een trend die eeuwen geleden werd gesmeed en tot op de dag van vandaag nog steeds een groot succes is.
Aan die catavino van fino, oloroso of amontillado -om maar drie van de sherryvariëteiten te noemen- wordt meestal een flamenco die spontaan ontstaat op het moment dat je het niet verwacht . Het is Jerez-kunst, waarmee de mensen zich als geen ander uitdrukken, degene die begint met bulerías.
In El Pasaje, de oudste sigaar in Jerez -vanaf 1925-, het geluk is aan onze kant en we vinden een tafel voor 2 uur 's middags. Terwijl we een van de speciale varkenszwoerd proeven -oh, gezegende glorie-, wachten we tot de show begint die elke middag, op de achtergrondtablao, de zielen van alle aanwezigen verheugt.
Maar waar komt deze wijntraditie die zo diep geworteld is in Jerez vandaan? Om de vraag te beantwoorden je moet 3000 jaar geleden teruggaan, toen de Feniciërs de eerste wijnstokken begonnen te planten in de landen van Cadiz.
Het was echter na de ontdekking van Amerika toen de Wijnmakerijen in Jerez begon zijn ontwikkeling: wat konden zeelieden bij zich dragen dat maandenlang zou meegaan zonder kapot te gaan? Wijn natuurlijk!
Van wijn tot wijn door Jerez de la Frontera
Toen kwamen de Britse investeringen, export... En het begin van een geheel wijnrevolutie die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Tegenwoordig zijn er tientallen wijnmakerijen verspreid door de straten van Jerez, waarvan vele onder de bescherming van de DOEN. Jerez-Xerez-Sherry , die uitmuntendheid kenmerkt volgens een reeks voorschriften zoals de oorsprong van de wijngaarden, het soort druiven dat wordt verbouwd - ze kunnen alleen worden Palomino Fino, Pedro Ximénez of Moscatel -, het land waarin het groeit -albariza altijd- of het type veroudering, dat in dit geval wordt geproduceerd in de laars via een dynamisch systeem van soleras en criaderas.
Na het theoretische gedeelte gaan we rechtstreeks naar enkele van de wijnmakerijen. Bijvoorbeeld ** González Byass , opgericht door Manuel María González Ángel** in 1835.
Met prachtige faciliteiten die 4,5 hectare beslaan in het hart van Jerez, is een bezoek aan het huis van de mythische Tío Pepe niet zomaar iets: het gaat over de meest bezochte wijnmakerij van Europa en zijn wijnen worden geëxporteerd naar meer dan 115 landen.
Blind Street in Tio Pepe Winery
Een rondleiding stelt u in staat om de details van zijn geschiedenis en ook zijn ruimtes te ontdekken: van de Real Bodega La Concha, ontworpen door Gustave Eiffel voor het bezoek van koningin Elizabeth II van Spanje, aan de imposante Sala de los Apóstoles, of de oudste: La Constancia.
Het is in de laatste waar de beroemde muizen, dol op hun dagelijkse slokje Sherry, leven. Wij, die niet minder willen zijn, we hebben het bezoek beëindigd en ervan genoten? . En dat doen we in het zeer moderne –en immense- proeflokaal. Spectaculair.
Niet zo groot van formaat, maar met veel pit en verlangen om dingen goed te doen, is er de Wijnmakerij Diez Merit , een van de oudste in de stad . Een bezoek van Valentina, een van hun werknemers, mag niemand missen.
Hier leren we, stap voor stap, de details over het proces dat de druif ondergaat vanaf het verzamelen totdat het wordt getransformeerd in dat elixer dat over de hele wereld zoveel applaus ontvangt. En hoe kun je dat beter doen dan toeren door de verschillende kamers en patio's : een volwaardige reis naar het verleden.
We hebben ook het gevoel alsof we terug in de tijd vliegen als we op bezoek zijn Traditie Wijnhuizen , om wat wijnen te proeven terwijl je de zeer interessante kunstgalerij overweegt - waaronder schilderijen van Velázquez, Goya of Picasso , oog-, of ons benaderend tot enkele van de klassiekers: Domecq, William Humbert of Lustau mogen niet ontbreken in de lijst.
WORDT U HONGER?
Het is waar dat een Sherry-wijn altijd beter smaakt met iets te eten ernaast. En als het binnen is de koolstof , zet uit en laten we gaan. Want wie kan er meer weten over de kunst van het sherry-paren dan de zeer “sherry's chef” ?
In La Carboná is het degustatiemenu een spektakel
Zo doopte de Financial Times Javier Munoz , die na carrière te hebben gemaakt naast grote namen als de Roca-broers, nu op zoek is naar de kachels van dit familierestaurant.
Een project dat begonnen als steakhouse in 92 en dat vandaag de dag uitmuntendheid zoekt in elk van zijn gerechten, met de nadruk op de zorgvuldige voorbereiding van zijn voorstellen. Altijd, met een vleugje lokale wijn : “Er is geen gerecht dat aan een wijn ontsnapt, noch een wijn die niet bij een gerecht past”, vertelt hij.
En dat brengt het naar het maximale niveau: in de koolstof ze zijn gekookt vleeswaren met sarmiento en ze zijn al aan het bestuderen hoe ze de flor sluier van Jerez-wijnen kunnen opnemen in de bereiding van hun gerechten. Trouwens: het degustatiemenu is een show?.
Hoewel voor de show, degene die wordt genoten in ** Lú, Cocina y Alma , het restaurant met Michelin-ster ** van chef Juanlu Fernández. En het is dat hier de keuken in het midden van de eetkamer staat, die plaats biedt aan 22 personen.
Het restaurant met een Michelin-ster
Dus tijdens het proeven van hun voortreffelijke voorstellen , wordt bedacht hoe een heel team van koks zij aan zij werkt om tot de meest verrassende gerechten te komen. Een van de beroemdste? Zijn Almadraba tonijn gestoomde muffin . Onbeschrijflijk.
Maar hier zijn de sterren niet beangstigend: Juanlu voerde jarenlang het bevel over A Poniente samen met Ángel León , en het was precies na het behalen van de derde ster toen hij besloot alleen te vliegen. Sinds anderhalf jaar heeft hij zijn nest in een van de straten in het hart van Jerez, waar de fusie tussen de Frans en Andalusisch eten : een genie van smaken.
Nu, ja, als tapas naar voren komen, dat van taverne naar taverne en van bar naar bar op zoek naar de meest authentieke smaken en ervaringen, dan is er geen twijfel mogelijk: ** Casa Juanito heeft een repertoire van traditionele tapas** die de betekenis wegnemen; de Steeg , een bescheiden bedrijf zonder vaste uren en met veel ziel, verscholen in de buurt van Plaza Plateros, maakt de beste inktvis in saus ter wereld, en in ** Las Banderillas de ossenstaart** geduwd met een paar uitbranders laat ons sprakeloos.
Het resultaat? Dat we eerst niet weten wat we moeten doen, of we onze hoed afzetten of op onze vingers zuigen . Maar laat het zijn met een glas Fino, alstublieft.
Casa Juanito, een repertoire van traditionele tapas