Als ik op een dag verdwijn, zoek me dan in Zahara de los Atunes
Ik ga verder over secundaire wegen volgens de GPS-aanduidingen: er zijn nog maar een paar kilometer te gaan om mijn bestemming te bereiken. De velden vol zonnebloemen Ze begeleiden me aan alle kanten van de weg. Ook de immense molens maken hun opwachting. Geweldig, ik kan in de verte al een glimp opvangen van de zee.
Plots overspoelen talloze jeugdherinneringen me. Hoeveel zomers leefden er op deze stranden aan de kust van Cadiz. Hoeveel dagen zon en zee zijn verstreken in Zahara van de tonijn.
Ik steek met mijn auto het bruggetje over de Cachon-rivier en ik ga de smalle straatjes van de stad in. ik ontmoet een Zahara dat rekt zich nog steeds uit na de lange winter: sommige bedrijven blijven gesloten, maar de meeste bereiden zich voor op wat komen gaat. de zomer komt eraan , Beste.
De prachtige zonnebloemvelden op weg naar Zahara de los atunes
Zahara bestaat uit slechts een handvol straten, maar een hele wereld is erin geconcentreerd . Het eerste wat ik doe is, nog steeds met de auto, een eindje voorbij het zenuwcentrum. ik ga naar Paardensportcentrum El Jibbah , waar de eigenaar op me wacht.
ik ben met Elegantie terwijl ze de twee paarden borstelt en zadelt waarmee we een ritje gaan maken. Hoewel ze niet de enige zijn: tot 40 exemplaren rusten momenteel in hun stallen. En hij noemt iedereen bij naam. 'Dit wordt van jou,' zegt hij tegen me. "Tarente". “Heel goed, Taranto”, zeg ik tegen mezelf, “daar gaan we”.
Ik ben herenigd met dat strand waar zoveel zomers mijn huid vele jaren na mijn laatste bezoek hebben gebruind. Bij deze gelegenheid echter Ik doe het op de achterkant van Taranto , die niet aarzelt om bij elke struik te stoppen om wat kruiden te plukken. Eenmaal op het zand is het gevoel magisch. De westenwind waait zachtjes , en hoewel we begin juni zijn, zijn er nog steeds niet al te veel mensen die van de gelegenheid gebruik maken om van het strand te genieten.
Te paard op de stranden van Zahara de los atunes
Terwijl we verder gaan, vertelt Graciela me over haar liefde voor paarden. 16 jaar geleden begon hij dit bedrijf waaraan hij zijn hele leven wijdt. “Ik kocht de eerste in het jaar dat ik trouwde. Toen mijn dochters ouder waren en het huis uit gingen, was het me duidelijk”. Hij stichtte toen El Jibbah, en nu paardrijden organiseren voor iedereen die deze hoek van Cádiz op een bijzondere manier wil ontdekken.
Taranto zakt met zijn poten in het zand terwijl de golven op de kust breken. Het gevoel Zahara helemaal voor onszelf te hebben, blijft me bij als we teruggaan naar de stallen. Wat een leuk weerzien met het paradijs.
Zahara de los Atunes heeft het grootste deel van het jaar ongeveer 1.500 inwoners . Een cijfer dat zich in de zomer tot in het oneindige vermenigvuldigt. Tussen juli en september ongeveer 30 duizend mensen Ze dwalen vrij door de kleine straatjes van dit hoekje van witgekalkte huizen. Ook voor zijn uitgebreide witte zandstranden en transparant water.
En natuurlijk vanwege de bars en restaurants, die het in het hoogseizoen nauwelijks aankunnen. Het toerisme is echter de grote katalysator voor de economie van de stad, degene waarmee je de rest van het jaar ontspannen kunt leven.
Zahara de los tonijn strand
PLAATSEN EN HANDWERKEN VAN ZAHARA
Klaar om te genieten van de contrasten die Zahara definiëren, betreed ik de Parochiekerk van Onze Lieve Vrouw van de berg Karmel . Ongelofelijk dat in het verleden dezelfde ruimte werd gebruikt waar tegenwoordig de mis wordt gevierd zout de vis . De gewelven van de kerk zelf onthullen haar geschiedenis: gebouwd in de 16e eeuw, werd het religieuze tempel in 1906 , en uit zijn stenen ontspringt nog steeds het zout dat ooit alles beheerste.
Een paar stappen verder komt een enorme boog uit op een immens terrein omringd door oude muren. In de zomer a ambachtelijke markt is binnen geïnstalleerd. Hoewel het misschien niet zo lijkt, zijn het de overblijfselen van het oude Chanca de Zahara-paleis , gebouwd in de vijftiende eeuw door de hertog van Medina Sidonia.
15 duizend vierkante meter oppervlakte vormde het enige paleis met zijn kenmerken dat in de hele wereld bewaard is gebleven: diende als verdedigingskasteel , als het woonpaleis van de hertogen van Medina Sidonia en als een chanca: dat wil zeggen, de fabriek waar de tonijn werd gesneden, gezouten en bereid. Maar binnen had het ook een houtzagerij, een slagerij, kneedovens en zelfs benodigdheden opslaan.
Vandaag is dat glorieuze verleden te ademen in de atmosfeer, hoewel de ruïnes schreeuwen om restauratie om het fatsoen te herstellen. een paar meter verderop, het leven stroomt tussen de groeten van zijn buren, souvenirwinkels, restaurants en winkels waardoor ik onvermijdelijk om de paar stappen stop.
De rustige straten van het centrum van Zahara de los atunes
In de Sirena huisnummer 3 Ik kwam een van die bedrijven tegen die je niet onverschillig laten. Het gaat over Me Piace, waar Mauro's Italiaanse accent me begroet zodra ik door zijn deur loop. Naast hem, gefocust op het computerscherm, zit Eva, uit Argentinië. ambachtslieden beiden landden 10 jaar geleden in Zahara en besloten hier hun huis te vestigen om hun bedrijf te starten.
Nadat ze de eerste zomers over de kilometerslange stranden van Zahara hadden gelopen om hun creaties aan toeristen te verkopen, besloten ze te wedden op het opzetten van hun eerste winkel -nu staan ze op het punt de derde te openen-: halve werkplaats, halve winkel, het is een kunstwerk op zich.
Hoewel de verbeelding van beiden speelt met vormen en figuren, tonijn is de hoofdrolspeler van zijn prints, t-shirts, decoratieve objecten en zelfs kostuumjuwelen. Ook allerlei elementen die ons herinneren aan in welk hoekje van de wereld we ons bevinden. “ Nu kopen ze veel t-shirts voor ons met de tekening van de ibis ”, zegt Mauro, “een bedreigde vogel die in dit gebied van de Middellandse Zee leeft”.
Een paar straten verderop, in zijn werkplaats – Sotto Scala -, de oven werkt op volle snelheid. Ze zijn wat aan het koken originele keramische stukken die binnenkort deel gaat uitmaken van het winkelgenre. Onmogelijk om daar weg te komen zonder een creatie onder je arm.
Sotto Scala, ambachten in Zahara geïnspireerd door Zahara
WAAR TE ETEN IN ZAHARA DE LOS ATUNES
De honger slaat toe op dit uur, maar geen probleem. Dit is Zahara de los Atunes midden in het almadraba blauwvintonijnseizoen ! Het vissen op deze delicatesse is een eeuwenoude techniek die al sinds mensenheugenis in het gebied wordt ontwikkeld: de trekroute van de tonijn loopt langs de kust tussen april en juni en is vanaf het begin een fundamenteel onderdeel geweest van de ontwikkeling van de stad.
Ik loop door de buurt aan zee, vol lage huizen die de essentie van Zahar ademen, op zoek naar die traditionele restaurants. op de gevels kondigen de schoolborden de tonijn aan die op alle denkbare manieren is bereid. Met uien, in tataki, in tartaar, gegrild... Het maakt niet uit hoe: de smaak is onbeschrijfelijk.
Om te beginnen ga ik richting de stoom , een van de mythische restaurants van de stad. Naast de tonijn is er in dit oude bedrijf iets dat ik niet kan missen: het is " Gestoomde Octopus ”. Gewoon voortreffelijk. Maar in Zahara is het gastronomische aanbod zeer breed. Zozeer zelfs dat ze meer zijn dan 73 restaurants die klanten het beste van hun keuken bieden . Hoe kies je bij wie je blijft?
In Het huis van Juanito Tapas zijn altijd een succes. Ook La Almadraba, klassieker waar ze bestaan, is een veilige gok. De tobben speelt met de grondstof en biedt de meest originele gerechten, terwijl in **La Taberna del Campero** – een tak van de legendarische Campero uit Barbateño – tonijn opnieuw de hoofdrol speelt. Met je voeten in het zand eten, kan hier ook: de **Chiringuito La Luna** is dé plek, waar ook bij elke zonsondergang live muziek aanwezig is.
Almadraba rode tonijn ceviche bij La Taberna del Campero
Bij ** La Fresquita de Perea ** verzekeren Curro en Antonio, hun twee vriendelijke obers, me: ik ga niet zoiets proberen als "Tá deluxe", de tapa die de publieksprijs won tijdens de onlangs gehouden Almadraba Tonijn Tapa-route . Het is een hap nemen van hun tonijnsalade en duidelijk zijn: ze hebben gelijk.
Voor de kleine koffie -of, laten we onszelf niet voor de gek houden, het glaasje- ga ik naar een van die veelgeprezen strandtentjes in de kustbuurt: in de willy de ontspannen sfeer, prachtig uitzicht op zee en achtergrondmuziek nodigen u uit om te ontspannen in een van de stoelen op het terras tot de wereld vergaat.
Wilde blauwvintonijn sashimi van La Fresquita de Perea
DE EINDELOZE STRANDEN VAN ZAHARA
En tegenovergesteld, oneindig. Of liever de kilometerslange stranden van Zahara. Die waar zoveel mensen het hele jaar van dromen, Ik kijk uit naar de zomer en daarmee de vakantie.
Meer dan 16 kilometer kustlijn, waaronder de Carmen strand , het dichtst bij de stedelijke kern. Voor haar, verzonken in de zee, verschijnen de overblijfselen van een van Zahara's emblemen: stoom, een schip dat in 1893 aan de grond liep van Gibraltar naar Liverpool, geladen met suiker. De bemanning werd gered, hoewel noch het schip, noch de lading.
Voorbij, naar atlanterra , de tijd stopt en het strand wordt wilder. Dat is waar die vrije geesten die verlangen om dat kleine hoekje te vinden dat nog niet verzadigd is met parasols en handdoeken, reizen. In de Cabo Plata-strand een oude militaire bunker uit 1940 verrijst imposant tussen de rotsen, terwijl in de Duitsers strand de villa's met infinity pools rusten op de kant van de berg alsof ze elk moment kunnen loskomen. Een beetje verder, de Canuelo-strand: de kleinste en maagd van allemaal.
Canuelo-strand
En het maakt niet uit welke je kiest: ze zijn allemaal de perfecte plek om de wereld te vergeten en te fantaseren over de golven, de tonijn, geschiedenis en eindeloze dagen. Vast en zeker, hier komt de openbaring voor iedereen die ernaar op zoek is.
Dus ik heb het duidelijk: als ik op een dag verdwijn, vriend... Laat ze me zoeken in Zahara de los Atunes. Misschien vangt het jou ook.