Oud is altijd een goed idee
Er is iets aan Vejer dat je van binnen grijpt. Daardoor weet je vanaf het eerste moment dat je voet in de straten zet, dat je terugkomt. Vroeg of laat kom je terug.
Omdat Vejer die uitstraling van bewoonde plekken afgeeft. Bewoond in de tijd door verhalen die lang geleden in zijn steegjes gebeurden, dezelfde die de Arabieren al vorm gaven omdat alleen zij wisten hoe het moest: van bijna onmogelijke kasseien, smalle hellingen en smallere steegjes.
Van ups en downs waarvan de afgelegen hoeken luid hun verleden opeisen, hun banden met wat achter de Straat ligt, om niet te worden vergeten.
Er is iets in Vejer dat vangt, ja, en je weet niet wat het is.
Er is iets aan Vejer dat je naar binnen grijpt
Een alles en niets dat ze meer dan begrip voor elkaar voelen. Vooral op die momenten dat de zeebries vliegt hoog en bereikt zijn eeuwige uitzichtpunten, glijdt door zijn ingewikkelde labyrinten van huizen en patio's en bloemen en hoeken, komt tijdens de siësta door dat halfopen raam naar binnen en laat je huid kruipen, geroosterd door de ochtendzon.
Het zijn die momenten die je dat laten begrijpen zomer is om terug te keren naar Vejer. Om het een lus te maken. Dat wat juist en noodzakelijk is, is terugkeren naar om weer te voelen dat alles magisch is in dit kleine witte stadje die geen strand nodig heeft omdat het al alles heeft wat je maar wilt.
En met alles en daarmee heeft hij het: op slechts 14 kilometer afstand ligt het oneindige zand van El Palmar.
Als je het excuus moet vinden om terug te keren naar Vejer, komen ze in je op de vrolijke wandelingen waarin je expres verdwaalt door de oude stad tot je in de Corredera belandt.
Voor die wirwar van straten die je gewetensvol vermijdt om te onthouden, zodat je, wanneer je de volgende keer terugkomt, verwarring geeft je opnieuw de ervaring ze te ontdekken.
El Palmar
Je komt terug naar Vejer voor luister naar die Cadiz-touch die alles zo puur maakt. Om opnieuw verbinding te maken met momenten en mensen, met situaties en ervaringen die je al hebt meegemaakt en die je voor altijd wilt blijven leven.
En feit is dat Vejer er altijd is, klaar om zijn armen voor je te openen. Om u te verwelkomen alsof het de laatste keer is. Het reserveert voor jou die ruimte naast een vat van La Casa del Vino waar je van droomt, waarvan je niet eens weet sinds wanneer, waar je aan dat eerste drankje nipt terwijl je nadenkt over het komen en gaan van de meest alledaagse scènes. Het eenvoudigste - en gelukkigste - leven is dit.
Vejer heeft de leiding om je te begeleiden, om je te laten duiken in de essentie van het zuiden. Hij zorgt ervoor dat je dronken wordt van de kunst die je hier ademt, meer dan waar dan ook, ook in de eindeloze nachten waarin de maan hoog schijnt en flamenco resoneert tussen drankjes, gelach en langverwachte knuffels in een van de wijnmakerijen.
terug naar Vejer
Het zorgt ervoor dat u in de watten wordt gelegd terwijl u geniet die almadraba-tonijn die je al ruikt voordat je de tempel betreedt, een Viña y Mar waar alles uit Cadiz wordt vereerd.
Wanneer je de eerste hap neemt de perfecte plak ham die dienen als nergens anders, hoe hard je ook kijkt, waar de Klein konijntje . Wanneer u reist naar de oorsprong in De tuin van de kalief . Wanneer je je ogen sluit en sterft van plezier in een andere kathedraal van gastronomie: in kasteel.
Vejer daagt je uit om het intens te beleven wanneer de lift de gordijnen tot leven brengt en de deuren van de kust sluit. “Speel dat goddelijke spel; van wind zijn, dat is zijn wezen” , zoals beweerd in sommige tegels dat gedicht door José Maria Peman.
Het neemt je mee naar de schuilplaatsen die naast de oude bogen zijn verankerd om de geheimen van de vejeriegas en hun mantels te onthullen, die intrigerende kleding die hun Castiliaanse afkomst claimt, maar ook de moslim.
Het drijft je tot het uiterste, zodat je stikt van emotie bij de bezienswaardigheden van de dakterrassen, waar de antennes en hangende kleding passen bij de schoonheid van de landschappen van La Janda.
Hij keert terug naar Vejer, ja. Ook al streeft het ernaar om je wakker te laten schrikken met het geschreeuw van de verkoper die voor anderhalve euro reclame maakt voor een kilo tomaten naast je raam.
Hij draait zich om om te genieten, en ziet hoe anderen genieten, van die middagen in de koelte en tussen gesprekken aan de deuren van hun huizen. Deuren waaraan, als de ochtend komt, het brood van de dag hangt: hier zijn de tradities, tradities.
Vejer laat je terugkomen om de wortels van de stad te voelen als iets van jou. Om door de verborgen binnenplaatsen te dwalen en de oude muren te verkennen, herontdek zijn oude molens en bereik zijn kasteel.
Voor jou om jezelf nogmaals te fotograferen, met warrig haar en een zoute huid naast die gekleurde potten waar zo veel en zo veel van houden.
Het is die tijdloze schoonheid, die Vejer uitstraalt, degene die je naar binnen grijpt. Het is dat gevoel van volheid, dat daar niets mis kan gaan, dat maakt dat je terugkomt.
En je zult, ** vergis je niet. **
We zullen terugkeren naar Vejer!