“Ergens anders ; liefde is waar je het het minst verwacht”, zegt de poster van wat de kaskraker van het jaar belooft te worden. Miguel Angel Munoz en de Mexicaanse actrice Smaragd Pimentel domineren een omslag waarin al wordt gevoeld dat deze "andere plek" is het groene Cantabrië, waar velen van ons al heel lang verliefd op zijn.
Het verhaal is gebaseerd op een klassiek conflict: twee stedelingen (Muñoz en Pablo Puyol, beiden voormalig One Step Forward) ontvang in erfenis twee koeien en een ezel in een afgelegen stadje. Ze gaan op reis met de bedoeling de dieren te verkopen, maar natuurlijk ze vallen uitgeput voor het Cantabrische platteland en zijn mensen.
Het is niet voor minder: “Voor een regisseur is zien hoe de locaties die hij zich heeft voorgesteld werkelijkheid worden, in wezen puur geluk . Dan is er de verantwoordelijkheid om het beste van die landschappen te maken en ervoor te zorgen dat de film de schoonheid en persoonlijkheid van die plaatsen laat zien. Ik denk dat Cantabrië in de film wordt gezien zoals het werkelijk is: majestueus, sereen, wild, mooi, en dat is wat deze film nodig had en wat de kijker gaat zien: een prachtig liefdesverhaal in spectaculaire landschappen ”, vertelt Traveler Jesús del Cerro, regisseur van de film.
Het script speelde zich eigenlijk alleen af in het noorden van Spanje, maar toen del Cerro en de scenarioschrijver van de film, Joseph Louis Feito , bezocht de Gemeenschap, realiseerde zich dat al ze konden nergens heen rollen een andere plaats . Vooral toen ze de vonden spectaculaire omgeving waarin de oude boom groeit waaromheen de film zich afspeelt.
“We wilden een eeuwenoude boom, majestueus, omgeven door een weiland aan de kant van een berg, met prachtig uitzicht op de vallei en een stenen hut in de buurt. Dat is wat ik wilde; de realiteit van het filmen van een film houdt ook in dat deze ruimte toegankelijk voor vrachtwagens, caravans en alle logistiek van de film”, herinnert de filmmaker zich.
Toen Víctor en Juandi, production locators, de juiste plek vonden -nadat ze de Community van top tot teen hadden bezocht-, kon de regisseur het niet geloven: "Ik realiseerde me dat het was beter dan ik ooit had gedacht ", er staat.
Het was niet genoeg om een eenzame boom te krijgen; daarnaast moest het op een geschikte plek staan om het productieteam te huisvesten
Een andere onvergetelijke setting voor del Cerro is de Vierkant van Lierganes . “Het is een fantastisch plein, met historie, met persoonlijkheid, bekroond met de beroemde dorpsberg , die de foto van de filmposter illustreert”, legt hij uit. Toen ze het vonden, ja, het was in aanbouw, met al het trottoir omhoog. “We vroegen het en ze waren net een week voor het filmen klaar met het werk; opnieuw, alles op een rij om de beste film in Cantabrië te maken”.
De keuze van de hoofdrolspelers was eenvoudiger: “ Met Miguel Ángel en Pablo werkte ik vele jaren geleden in Een stap vooruit ’, zegt de directeur. “Ze hadden nooit meer samengewerkt, en het leek me dat ze dat zouden gaan doen.” een buitengewoon koppel en met de karakters veranderd: Pablo, de gedurfde, en Miguel Ángel, het verlegen en angstige personage. Ik heb het hun voorgesteld en ze hadden drie tot vijf seconden nodig om ja te zeggen', herinnert Del Cerro zich lachend.
“Pablo en Miguel Ángel zijn mijn vrienden, waarmee het filmen zeer goed werd gepresenteerd. Later waren we op zoek naar een Mexicaanse actrice en daar stelde José Luis Feito, scenarioschrijver en uitvoerend producent van de film, Esmeralda voor wat in feite de lot van ons leven. Esmeralda is een geweldige actrice en de perfecte opnamepartner.”
Actrice Esmeralda Pimentel is al een ster in haar land van herkomst, Mexico
DE UITDAGINGEN -EN DE WONDEREN- VAN SCHIETEN OP HET SPAANSE PLATTELAND
Op een andere plaats, dat gaat in première op 27 mei het is gerold eind 2020, toen niet veel mensen het aandurfden om een filmproject te lanceren vanwege verschillende gezondheidsbeperkingen. Aan deze uitdaging kwam er echter nog een: die van buiten opnemen. “ Fotograferen in het veld en met dieren is altijd ingewikkeld ”, geeft Del Cerro toe. De regenachtige dagen en hun daaropvolgende wadden ze zijn een echte hoofdpijn voor een productie, die veel vrachtwagens moet verplaatsen.
De 'heldinnen' van de film, de twee koeien en de ezel die de hoofdrolspelers in vererving krijgen, maakten het ook niet veel makkelijker: “ We moesten ons bewapenen met geduld en wortelen zodat Jacinta, onze ezel (hoofdpersoon, zij), op haar plaats was wanneer ze zou moeten , en het is al bekend dat de sterren erg wispelturig zijn. De koeien waren rustiger, maar van tijd tot tijd besloten ze een wandeling te maken tot wanhoop van onze herders, die achter hen aan renden. Uiteindelijk is alles goed gegaan; de koeien en Jacinta waren uitstekend en in de film zie je deze nieuwe sterren van de Spaanse cinema schitteren ”, grapt de regisseur.
De regisseur Jesús del Cerro met de ezel die de film 'sterren'
Ondanks de moeilijkheden gelooft del Cerro dat we zullen zien steeds meer ficties in Spaanse landschappen : “Ik ben begonnen met fotograferen Huisarts, dat het de eerste serie was die drama en komedie, exterieur en interieur combineerde; later werd de eerste professionele serie opgenomen: alles was stedelijk. In de bioscoop werd het toen opgenomen, eigenlijk in Madrid en Barcelona, en het platteland, op enkele uitzonderingen na, was voor historische films”, herinnert de professional zich.
“De Spaanse audiovisuele industrie is gegroeid en volwassen geworden, en nu, Voor elk project wordt gezocht naar een andere aanpak, verschillende visies en locaties. De productiehuizen zijn hun reisangst kwijt en benutten alle mogelijkheden die Spanje biedt. Het is geen wens, maar een verplichting als we willen schenken onze industrie met rijkdom en verscheidenheid. De volgende hop zal waarschijnlijk zijn verlaat onze grenzen ', voorspelt hij.
Het verplaatsen van producties naar de landelijke omgeving is bijna een verplichting geworden nu de 'terug naar het veld' is volgens de directeur van een wens veranderd in een deel van het leven van veel Spanjaarden en zelfs stiekem op de agenda van de regering: "In de afgelopen jaren, in plaats van te praten over of te idealiseren, mensen keren terug naar het veld Echt ”, zegt del Cerro, die een grote gehechtheid voelt aan zijn twee steden: die van zijn moeder, Valtierra de Riopisuerga, in Burgos -met tien inwoners- en zijn vader, Alcabon , in Toledo -met 650-. "In mijn geval is het veld een realiteit", besluit de filmmaker.