De US Primavera Sound van Porto is een schokgolf van het originele formaat in Barcelona. Een minder ambitieuze line-up misschien, maar eentje waarvan je kunt genieten in een meer ontvankelijke stad, met meer draaglijke prijzen en temperaturen.
Wanneer de 'standaard muziekliefhebber' ziet dat de stad Barcelona van plan is om te verwelkomen honderden artiesten voor twee weken Op een rij, met wel tachtigduizend aanwezigen op een dag van meer dan 30 graden, lijkt het een iets minder intense ervaring, zoiets als een flits van zo'n muzikale supernova.
Dan komt de muziekliefhebber aan bij een haven die onder zijn voeten smelt en, onschuldig, stapt hij op een bus die hem rijdt langs Avenida Boavista naar Parque da Cidade.
Aangekomen op het hoofdpodium van NOS Primavera Sound.
Deze reis van bijna een uur dient om de lokale conserventraditie te internaliseren en met 70 andere "sardines" het zweet te delen dat hij niet wilde zweten in Barcelona. In ieder geval arriveert ze bij de ingang om haar armband op te halen en bevindt ze zich bij dezelfde menigte die ze niet had verwacht in de Catalaanse stad.
Dit is tenslotte een zomerfestival, begrijp je. Maar ja, eenmaal in de omheining, de Atlantische wind en de koele eiken Ze vertellen je al dat je misschien goed hebt gekozen.
HET BEGON ALLEMAAL MET NICK CAVE
Hij doet de etappeverkenningstour en blijft instinctief binnen het vagevuur dat zal bezetten Nick Cave.
Als de dag ten einde loopt, komt de maan op achter het hoofdpodium van NOS Primavera Sound en die rouwhalo van de Australische muzikant anticipeert op de duisternis van een nacht die over al deze nog koude mensen hangt, die ze zagen de rock kicks niet aankomen waarmee Cave zijn Bad Seeds leidt.
De muziekliefhebber vergeet het zweet, of hij nu in Porto is of in de brandende keel van een mythologisch muzikaal wezen, hij springt op met dezelfde woede waarmee Nick Cave het podium betreedt en rouwt om dit lijden dat op zijn piano zit.
Het publiek, dat op zijn beurt voor het podium knielt, begrijpt de genegenheid van een zin die in een andere mond pijnlijk zou klinken (" hallo, verdomde Portugese mensen "), maar dat is in Cave's grijns niets meer dan een uitdrukking van zijn beeldenstorm en charisma.
Vanaf dat moment zullen ze hem vergezellen tijdens deze bekentenis die het concert wordt. De muziek van Nick Cave is noodzakelijk voor hem en voor degenen die hem kennen, maar ook voor degenen die verstrooid in de verte ronddwaalden, bezweken aan hypnose.
Hun liedjes zijn een onstuitbare effluvium gemorst vanaf het toneel eerst als een vloek, later als een zegen.
Zingen op het festival.
er wordt niets opgelegd , alles is zo echt als de puurste kunst, het groeit en groeit totdat het de essentie van de muziek onthult, hetzij met klassieke rockkanonnen, tribale ritmes of fluisterende gebeden.
Het verbaast de muziekliefhebber niet dat een onbekende hand op zijn schouder rust, die tranen opwelt op een bedroefd gezicht of dat zijn buurman als bezeten opspringt. Met zijn band en zijn koor, Nick Cave haalt uit het publiek een verborgen openbaring , die iedereen deelde zonder het te weten.
Zijn provocerende boodschappen, in strijd met enige autoriteit of religie, Ze prediken liefde en positiviteit die, zonder het te willen, van deze enorme omheining een monumentale kathedraal maken. "Gewoon ademen, gewoon ademen", herhaalt Cave als een mantra, die zuurstof voorschrijft om de emotionele last van deze onherhaalbare, unieke, authentieke, essentiële catharsis te ondersteunen.
Van deze openbaring zal al het andere niets meer zijn dan fantasmagorie. De psychedelische lichten van Tame Impala zijn perfect, maar ze zijn niet de open ziel van Nick Cave. Sigaretten na seks worden vanaf de esplanade gevoeld als een streling , maar ze zijn ook niet het hypnotiserende gezang van de Bad Seeds. Deze trend van iets missen zal de komende twee dagen aanhouden.
De Amerikaanse Paloma Mami.
TWEE DAGEN MUZIEK
Dus op vrijdag begint de festivalganger te begrijpen dat de dynamiek van Porto en deze pseudo-Primavera Sound zal slechts een echo zijn van het eerste concert . Zijn schaduw heerst over de rivier de Duero en over de beginnende zomer.
Maar juist om deze reden, alle zijn zich bewust van het delen van een openbaring . Onder die gemeenschappelijke geest pass twee mooie dagen, waarin verschillende nationaliteiten en generaties de zomer ontvangen als in een eeuwenoud ritueel.
Zijn leuke (en repetitieve) kleding van Hawaiiaanse overhemden en geschilderde wangen, zijn strikte regime van bier en junkfood , de vermoeidheid van hun knieën en de liturgische wachtrijen voor het toilet brengen duizenden mensen samen die besloten, zij het afzonderlijk, zich te verenigen om hun energie te wijden aan muziek en vriendschap.
Laat de muziek klinken.
Voor twee nachten Grimes en 100 Gecs zullen de razernij ontketenen voor Pavement of Dinosaur JR om het neer te slaan met gitaartokkelen. Interpol , even onberispelijk als saai, zal de Britse touch, altijd zo noodzakelijk, delegeren aan genieën als Damon Albarn (Gorillaz), King Krule of Beck.
Khruangbin zal je verrassen met zijn funk en zijn covers. Slowdive laat elkaar liefhebben als een dikke knuffel . En de duisternis van Avalon Emerson of Joy Orbison zal tegen het einde van de nacht de laatste smeekbeden van kracht verzamelen, gecamoufleerd achter een zonnebril en een zure glimlach.
Met steeds minder riskante posters en gekloonde edities over de hele wereld, Primavera Sound was lang geleden niet langer een wervelwind van hedendaagse en onthullende muziek, maar het vervult perfect zijn huidige rol als ervaring die ook eigentijds is en al onthuld.
Festivalgangers.
Kortom, een festival dat net zo uniek is als elk ander voor wie het meemaakt. Wie het bericht van Nick Cave heeft ontvangen, zal zich gezegend voelen, in ieder geval tot volgende zomer.
En zelfs zonder de Australiër, deze uitdrijving van het alledaagse de weg vrijmaken voor plezier en onthoud dat muziek een kracht heeft die even sterk of sterker is dan de natuur. Hoewel de vergelijkingen weerzinwekkend zijn, nog een laatste herinnering: Als er iets ontbreekt op de stranden van Porto, is het die iconische afsluiting die de Primavera Sound of Barcelona aanbiedingen onder de zonsopgang ontdekt en schoon aan zee.
Tijdens het 'Dinosaur Jr.' concert