De chimpanseestudies van Jane Goodall hebben de wetenschap veranderd.
Jane Goodall op 85-jarige leeftijd gebeurt het nog steeds vandaag 300 dagen per jaar reizen. Tijdens zijn reizende reis, waarbij hij al zijn wetenschappelijke en essentiële kennis over primaten en het milieu bekendmaakte, kwam hij in Spanje terecht. Haar overlijden werd vastgelegd in een van de talks 'Laten we samen leren' bij BBVA, waar ze uitlegde hoe haar liefde voor dieren werd geboren en andere zeer interessante dingen -omdat het onmogelijk is om moe te worden van het luisteren naar haar-.
Een levendige kleine Jane die met haar moeder op een boerderij woonde, was gefascineerd door hoe kippen eieren leggen , en aangezien hij veel vragen had over deze gebeurtenis, besloot hij ze te observeren.
"Er waren zes kippenhokken. Dus ging ik naar een die leeg was en ik wachtte. En ik wachtte... En uiteindelijk werd ik beloond. Er kwam een kip binnen... Als ik mijn ogen sluit, kan ik zie hoe het een beetje op zijn poten kwam te staan, en een ei viel op het stro. Ik weet niet wie er meer opgewonden was, ik of de kip. Mijn arme moeder had geen idee waar ze was. Ik was vier uur vermist. Hij belde zelfs de politie. Maar toch, toen hij dat opgewonden meisje naar het huis zag rennen, in plaats van boos op me te worden en te zeggen: "Hoe durf je weg te gaan zonder het ons te vertellen?", wat mijn opwinding zou hebben gedood, ging zitten en luisterde naar mijn prachtige verhaal over hoe een kip een ei legt ’, benadrukt hij in het gesprek.
Jane Goodall op een van haar vele conferenties vergezeld van haar onafscheidelijke chimpansee.
Met dit verhaal wilde ik al die mensen aanmoedigen kleine wetenschappers, biologen en natuuronderzoekers over de hele wereld, en aan die oplettende moeders die hen zullen aanmoedigen om zichzelf in de toekomst te lanceren. "Nieuwsgierig zijn, zich afvragen, niet het juiste antwoord hebben, stel voor om het zelf te ontdekken maak een fout, maar geef niet op en leer geduldig te zijn", zei hij.
**Het verhaal van de Jane Goodall ** natuuronderzoeker (die ze altijd al wilde zijn) begint op de leeftijd van 23 wanneer hij besluit naar Kenia te reizen. Van de Nationaal Park Gombe begon de chimpanseegemeenschappen te benaderen totdat erin geslaagd om met hen te leven ; Hij gaf ze allemaal namen en keek geduldig naar hen totdat hij hun vertrouwen had gewonnen.
Daar, aangemoedigd door haar mentor, de Britse archeoloog Louis Lekey, Hij besloot zich in de wetenschap te specialiseren - nadat veel Britse academici hem de schuld gaven dat hij niet over de nodige studies beschikte om zijn onderzoek uit te voeren. studeren en redde het leven van vele bedreigde chimpansees.
En daar maakte fotograaf Hugo van Lawick ook foto's voor National Geographic de eerste momenten in Goodalls carrière in 1962. En hoewel ze al was begonnen de wereld te veranderen, begon ze geschiedenis te schrijven.
Nu met meer dan 100 erkenningen in zijn carrière, zet hij zich volledig in voor het vergroten van het bewustzijn over beschermde soorten, klimaatverandering, het promoten van het ** Jane Goodall Institute ** en het educatieve programma voor kinderen en jongeren ** Roots and Shoots **.
Dian Fossey, de Amerikaanse zoöloog verliefd op de Virunga-gorilla's.
De tijdgenoot van Goodall was ook Dian Fossey (1932-1985), wiens leven werd gedocumenteerd in de film 'Gorilla's in de mist' , maar helaas moeten we erover praten in de verleden tijd. Als ze niet was vermoord, zouden we vandaag zeker genieten van haar ervaring.
De Amerikaanse zoöloog , weer geanimeerd, louis lekey en andere wetenschappers, besloten om naar Afrika te gaan. En hij ging nergens heen, Fossey werd verliefd op de gorilla's van de Virunga-bergen , in Rwanda , die in de jaren zestig op de rand van uitsterven stonden door de stroperij . Ze was strijdlustig tegen degenen die haar bekritiseerden en, veel meer, tegen degenen die hen probeerden te vermoorden.
Zij, Jane Goodall en Birutė Galdika zijn de eerste drie erkende primatologen ter wereld . Het werk van Fossey viel veel meer op in conservering dan in onderzoek, hoewel het in het laatste ook briljant was.
Het gevaar in de parken van Rwanda en een corrupte regering maakte een einde aan zijn leven (zijn moord is nog niet opgelost); en gedwongen om veel meer uren te besteden aan het verdedigen en onderzoeken van gorilladoden dan aan het bestuderen ervan.
Welke erfenis verzamelen we van haar? Toen hij stierf, waren er nog 280 gorilla's in de Virunga-bergen, vandaag zijn er meer dan 800.
Rwanda is nu een veel rijker land dan het toen was, dankzij de toeristen die de gorillagemeenschappen bezoeken die ze zo hard heeft beschermd en haar stichting De Dian Fossey Gorilla Foundation .
Rachel Carson, de onvermoeibare zeebioloog.
HOUDEND MILIEU
Als we het vandaag hebben over milieu beweging het zal zijn omdat Rachel Carson (1907-1964) legde hiervoor de eerste steen. Jouw boek 'stille lente', gepubliceerd in 1962, markeerde een voor en na in de milieustrijd.
De Amerikaanse marien biologe en natuurbeschermer hekelde in dit boek (of durfde dat te doen, want ze zeiden dat ze aan het fantaseren was) dat het gebruik van pesticiden Het schaadde het milieu en vooral vogels.
De chemische industrie zat natuurlijk niet goed, maar zijn boek schiep een precedent. Tegenwoordig wordt het beschouwd als het eerste op het gebied van milieu-impact. Zijn grote prestatie? Dankzij haar werd het gebruik van het bestrijdingsmiddel DDT verboden. Hiervoor ontving hij postuum de Presidential Medal of Freedom.
Vóór 'stille lente', Rachel Carson schreef een trilogie over observatie van de oceanen , en veel zeer relevante artikelen over naturalistische outreach.
Florence Merriam Bailey, naturalist boven alles.
DE EERSTE NATURALISTEN
naturalisten verwijst naar al die vrouwen en mannen die in de 17e en 20e eeuw beschouwde de natuur als het enige principe . Het werd vermeld als een filosofische stroming en al degenen die natuurwetenschappen studeerden werden erin opgenomen.
Daarom kunnen we overwegen: Florence Augusta Merriam Bailey (1863-1948) als een van 's werelds eerste natuuronderzoekers. Deze ornitholoog was de eerste Amerikaan die een onderzoeksboek over vogels publiceerde zonder pseudoniem.
Op 26-jarige leeftijd tekende hij zijn eerste studie 'Vogels door een operaglas' , en het was ook de eerste vrouwelijke lid van de American Ornithological Union.
Wat zijn we hem schuldig? Haar boeken zijn vooral relevant omdat ze de communicatie erin voorop stelde, dat wil zeggen: hun doel is om ze leesbaar en begrijpelijk te maken voor iedereen , zelfs voor degenen die vogels niet begrepen.
Hij haalde de vogels uit de laboratoria om ze in hun natuurlijke habitat te bestuderen, hij heeft nooit op ze gejaagd en leidde de New Yorkse vogelverdedigingsbeweging , waardoor ze het gebruik van hun veren in de hoeden van die tijd moesten verbieden.
De jouwe is de zin "een betere wereld willen verlaten om in te leven".
De nieuwe editie van het boek van Susan Fenimore.
Wie zou weten als Florence zich niet geïnspireerd voelde door 'Diario rural' of Susan Fenimore Cooper (1813-1894) voor zijn geschriften over vogels. De New Yorkse natuuronderzoeker en schrijver, dochter van John Fenimore Cooper, auteur van 'De laatste Mohikaan' , was ook een van de overwogen eerste vrouwelijke natuuronderzoekers
Zijn dagboek is het ontspannen en vriendelijke verslag van het verstrijken van de vier seizoenen van het jaar, tussen 1848 en 1849, in Nieuw Engeland . Susan's beschouwing van de natuur inspireerde velen, waaronder: Charles Darwin of Thoreau.
"Ze lijkt een van de... de eerste mensen die stoppen en schrijven over wat er gebeurt met de omgeving waarin ze leven en wat de toekomstige gevolgen van dit alles kunnen zijn, met een globale visie en met veel lezingen achter de rug om de kwestie te contextualiseren", Esther Cruz, vertaler van de laatste Spaanse editie van 'Diario rural', in maart gepubliceerd door uitgever Pepitas de Calabaza.
Marianne North, de meest bereisde natuuronderzoeker.
Marianne Noord (1830-1890) had veel gemeen met Susan Fenimore , hoewel we nooit zullen weten of ze elkaar ontmoetten omdat de Atlantische Oceaan hen scheidde, aangezien het noorden van Engeland was.
Beiden waren gefascineerd door de vegetatie en beiden behoorden tot rijke klassen . Hierdoor konden ze, niet zonder minder moeite dan andere vrouwen, hun onthullingen publiceren en zich wijden aan wat ze leuk vonden.
Maar Marianne North werd door niemand als avonturier verslagen; ze reisde de wereld rond om plantensoorten te tekenen . In die tijd was het heel gewoon dat wetenschappers of natuuronderzoekers cartoonisten meenamen om hun onderzoek te illustreren, maar Marianne had het allemaal.
Frederick North, zijn vader, gaf zijn liefde voor planten aan hem door, dus toen hij stierf, ze investeerde haar fortuin in reizen om alle soorten te tekenen die ze op haar pad vond.
Hij bezocht Jamaica, Tenerife, Brazilië, Japan... en in zijn laatste etappe reisde hij naar Chili. Dankzij haar en haar boek 'Een visioen van Eden' Talloze plantenonderzoeksschilderijen zijn vandaag bewaard gebleven en zijn toegankelijk in Kew Gardens , Londen.
Maria Sibylla Merian, de kunstenaar-wetenschapper.
NATURALISTEN EN KUNSTENAARS
De wetenschap vervolgde de erkenden als de eerste vrouw die gespecialiseerd was in entomologie (studie van insecten), maar ook de kunst en passie voor tekenen zoals het hem overkwam Marianne Noord.
De Duitse natuuronderzoeker, schilder en ontdekkingsreiziger Maria Sibylla Merian (1647-1717) kreeg van zijn vader het talent voor schilderen, maar de liefde voor insecten was aangeboren. Zo maakte hij uiteindelijk van kevers en vlinders kunst.
Op 13-jarige leeftijd begon hij de rupsen te observeren. Wie had hem kunnen vertellen dat hij twee decennia later een van zijn meest geprezen boeken zou schrijven, 'De wonderlijke transformatie van rupsen' ? Een boek dat tegen de stroom in ging met de wetenschappelijke theorieën van die tijd en een reflectie van haarzelf.
Hij trouwde, scheidde en bevrijdde zich van de Duitse sociale ketenen. Ze reisde met haar twee dochters naar Amsterdam en vervolgens, op 52-jarige leeftijd, naar Suriname in Frans Guyana waar hij schilderde en ontdekte tot nu toe onbekende soorten insecten.
Jouw boek 'Metamorfose van de insecten van Suriname' wijdde het als de eerste empirische entomoloog.