De ervaring van het aan boord gaan van de nautische weg
Sinds een paar jaar erkent het Pilgrim's Office de boot officieel als middel om de Compostela . te verkrijgen op voorwaarde dat er meer dan 100 zeemijl wordt afgelegd, de motor niet wordt gebruikt en minstens 10 kilometer te voet wordt afgelegd. Een originele manier om de Camino te doen waarin sport en cultureel, natuurlijk en gastronomisch erfgoed smelten samen om een onvergetelijke en adrenaline-geladen ervaring te bieden.
Het was precies over zee dat Teodoro en Atanasio, discipelen van de apostel, in Galicië aankwamen. die, volgens de traditie, zijn lichaam naar Padrón bracht in een stenen boot die de Ulla-rivier op ging. Daarnaast waren er veel pelgrims uit Noord-Europa die voor de boot kozen om naar Santiago te varen, het is dan ook niet verwonderlijk dat het kaarsvormige icoon is verwerkt in het pelgrimscertificaat.
Met deze historische precedenten twijfelen we er geen moment aan. We laten de stok om de zeilen te laten zakken, pakken het roer vast en leren enkele basisbegrippen van navigatie aangevoerd door Ángela Pumariega en haar exclusief vrouwelijke bemanning in een editie georganiseerd door Sail the Way om vrouwen in de maritieme sector te eren en te proosten op gelijkheid.
Angela Pumariega
ZEIL DE WEG MET ZEIL DE WEG
Sail the Way is het initiatief van North Marinas, vereniging van nautische bedrijven uit het noorden van Spanje die de afgelopen zes jaar deze bijzondere jaarlijkse bedevaart van 16 dagen toeren langs de hele Cantabrische kust en een deel van de Atlantische Oceaan. Dit Maritieme Pad heeft de steun van onder andere de Nationale Vereniging van Nautische Bedrijven (Anen), Turespaña, Portos de Galicia of Repsol, en Het waardeert nautisch toerisme in Spanje gekoppeld aan een zeer relevante historische gebeurtenis.
Het idee is bedacht door Federico Fernández-Trapa, secretaris-generaal van North Marinas, die tot 30 boten heeft beheerd vanuit La Rochelle, in Frankrijk. Dit jaar, aan de andere kant, vanwege de beperkingen veroorzaakt door de pandemie, begon de route in Hondarribia en waren er slechts twee geregistreerd, begeleid, ja, door anderen in de verschillende delen van de route.
“Voor mij was het heel stimulerend om het bevel te voeren over zoveel schepen, vooral bij vertrek en aankomst in de haven”, vertelt Traveller.es Federico. "Dit jaar ben ik, ondanks dat het er niet zo veel zijn, erg trots op de geweldige ontvangst die we hebben gehad en dat ik op Ángela heb kunnen rekenen".
16 dagen toeren langs de hele Cantabrische kust en een deel van de Atlantische Oceaan
Het was op 4 juni toen de zeilboten Kais en Barbola hun route begonnen en stopten in Bermeo, Getxo, Santander, Gijón en Ribadeo, al in Galicië, waar we ons bij hen voegden om hen te vergezellen en met hen de vreugde te delen om in Santiago aan te komen na zeven etappes en een laatste stuk van 25 kilometer te voet, 15 dagen na hun vertrek in Hondarribia.
We steken de wateren van de Golf van Biskaje, de drukke Atlantische Oceaan en de Galicische estuaria over, waar u op elk moment van het jaar kunt navigeren. "Het nautisch toerisme in de estuaria is minder seizoensgebonden", zegt Alba Taladrid, hoofd van de afdeling Communicatie en Externe Betrekkingen van Portos de Galicia. “Het is een strategisch punt om Galicië te verkennen, kleine dorpjes en rustige natuur te bezoeken” Toevoegen. Aan het eind van de dag is het wat u zoekt op de Camino de Santiago.
Degenen die de reis in toekomstige edities willen maken, kunnen zich registreren op de Navega el Camino-website, zowel om het compleet te maken als om alleen in een gedeelte mee te doen. Hiervoor is het niet nodig om een boot te hebben, het is mogelijk om er een te huren of mee te doen met de vaste bemanning van de organisatie. Individueel varen op andere tijden van het jaar is mogelijk via verschillende bedrijven die deze officiële route aanbieden: Altavela, Náutica Galea, Vientoaparente, Marmitako Zeilen…
Ribadeo verlaten
PELGRIMS VAN DE ZEE
"Woman and the Sea" is het motto van deze zesde editie waarin het vlaggenschip, dat samenviel met het Jacobijnse jaar, werd aangevoerd door Olympisch kampioen Angela Pumariega, winnaar van het goud van de London Games in de Elliott klasse samen met Sofia Toro en Tamara Echegoyen.
Op deze reis vanuit Compostela werd Ángela vergezeld door een vrouwelijke bemanning die in verschillende fasen de Kais in- en uitstapte Zichtbaarheid geven aan vrouwen die beroepen uitoefenen in de ontwikkeling van de maritieme sector (recycling van zwerfvuil op zee, oceanografen, inspecteurs van maritieme veiligheid, scheepsingenieurs, ...) om synergieën op de weg naar gelijkheid te bevorderen.
Een bereidwillige bemanning die zich niet liet afschrikken door de ruwe zee, die de vaardige manoeuvres van de kapitein te allen tijde ondersteunde. “Dit zijn ongelooflijke dagen waarin ik veel leer van Ángela”, Zei het hoofd communicatie van Sail the Way, Rocío Ibarra, opgewonden in een van onze gedeelde podia.
"La Mujer y el Mar" is het motto van deze zesde editie van 'Navega el Camino'
Voor Alexandra en Paula Serra, Portugese zusters die meededen aan de route in Galicië, was de bedevaart bedoeld om hun moeder te eren. "Ze is net overleden en we weten dat ze hier graag had willen zijn." Knuffels, tranen. De Weg is dit ook.
“Aanpassen aan de omstandigheden van het leven is wat ik leuk vind aan zeilen”, stelt Angela. "Als kaarsen omhoog moeten, gaan ze omhoog, als ze niet meer nodig zijn, worden ze neergelaten".
De Maritieme Weg is heel speciaal voor haar, “voor de spelen waren we aan het trainen in Villagarcía de Arousa, en we gingen naar Santiago om onze classificatie te vragen. Maar we komen niet alleen in aanmerking, maar ook we hebben de gouden medaille, dus nu terugkomen is als het sluiten van een cyclus”, zei de olympische medaillewinnaar.
"Goede boog, goede weg!"
DE ERVARING VAN HET INTREKKEN OP DE NAUTISCHE MANIER
Een koffer vol sportkleding, een regenjas tegen slecht weer en allerlei zeeziektepillen. Ik sluit me aan bij Sail the Way in de haven van Ribadeo en mijn zenuwen wegen meer dan mijn koffer.
stijgen naar een golf op het land, het werk van Díaz y Díaz architecten, voordat ik duizenden in de zee zeil, maak ik de eerste foto van strengheid. De sculptuur bevestigt dat dit is een van de 30 Galicische havens waar we de pelgrimsgegevens kunnen afstempelen om de meest zeevarende Compostela te krijgen. "Goede boog, goede weg!" We zetten koers!
“Hier komt het eelt niet uit op de voeten, maar op de handen” , verzekert Federico dat hij de zeilen van de Barbola hijst als we de brug Puente de los Santos achterlaten, die Asturië met Galicië verbindt. En zo is het, In deze toeristische en sportieve route is er geen gebrek aan inspanning, zelfverbetering en kameraadschap om de bestemming te bereiken.
De eerste etappes zijn lang, tot negen uur waarin je naast het genieten van de buitengewone Galicische kust ook te maken krijgt met duizeligheid, dichte mist, plotselinge weersveranderingen en golven tot vier meter hoog. Het is het kleine offer dat nodig is om de gunst van de apostel te winnen. Wie zei dat het doen van de Camino gemakkelijk was?
De kracht van de golven maakt ons leeg om ons weer te vullen met oneindige gedachten
Voor de immense watermassa dwergen we. Op het ritme van de wind wiegen de golven ons langs de Golf van Biskaje om ons te schudden in de Atlantische Oceaan. De zeilen completeren die melodie die de zee is en die, als het rustig is, Tai González, de neef van Federico, ondersteunt met zijn gitaar. The Path of the Sea wordt de soundtrack van het avontuur. Het is het lied dat Tai heeft gecomponeerd ter begeleiding van de maritieme pelgrimstocht.
De kracht van de golven maakt ons leeg om ons weer te vullen met oneindige gedachten. Zoveel uren aan boord gaan een lange weg. Contemplatie, introspectie, rust. Per boot is het ook mogelijk om dat deel van de Camino te beleven.
De sessies worden gecombineerd met excursies aan wal die met grote toewijding worden begeleid door Ruben Araúxo, manager van het EasyGalicia-bureau: Fuciño do Porco, Estaca de Bares, het uitkijkpunt Monte Branco, Santa Cruz de Oleiros, de vuurtoren van Finisterre, het fort van Baroña, de dolmen van Axeitos, het eiland Cortegada... Plekken die ons een ander perspectief bieden dan degene die we krijgen van de zee, zodat we de meest complete visie van Galicië met ons mee kunnen nemen.
Nadat je de legitimatie hebt gestempeld en de omgeving van elke haven hebt verkend, is het tijd om de heerlijke en krachtige Galicische keuken te proeven en terug te keren naar de zeilboot om in een kleine hut te slapen. Het maken van de boot naar huis intensiveert de Camino-ervaring.
Ankeren voor het strand van de Area
DE SPECTACULARITEIT VAN DE GALICISCHE KUST VANAF DE ZEILBOOT
Een van de kansen die deze ervaring biedt, is om te waarderen de verandering van landschappen tussen de Cantabrische kust en de Costa da Morte, in de Atlantische Oceaan, om plaats te maken voor de estuaria , rustig maar vol leven. Omdat de zee vertrekt beelden die de wildste en meest eenzame charmes van Galicië vergroten, een land dat in een andere tijd leeft, en niet bepaald in het verleden. Tijd die verstrikt raakt in de vlotten van de monding van de Arousa om zijn eigen ritme op te leggen.
In de eerste fase, Rinlo, een klein stadje met kleurrijke vissershuisjes en een oude walvishaven, Het is een heerlijke stop om de arroz caldoso te proberen in een van de oudste broederschappen van Spanje. Zij volgen de kleine gemeente op Het strand van Las Catedrales, Burela – de belangrijkste haven voor bonitovissen – en het strand van Area, waar we voor anker gingen voor een uitgestrekte blonde zandbank.
De drie gevels die uit de diepe zee komen
De tweede etappe is de langste en tevens de drukste. Viveiro-Sada in meer dan negen uur waarin we zijn gepasseerd Kaap Ortegal, waar de Golf van Biskaje en de Atlantische Oceaan samenvloeien. We bewonderen aan de ene kant de hoogste kliffen van continentaal Europa en aan de andere kant de Three Gables die uit de diepe zee komen.
Gaat over de oudste rotsen op het Iberisch schiereiland en bijna in de wereld, dus geologen geloven dat dit op een gegeven moment het middelpunt van de aarde zou kunnen zijn. Een intimiderend landschap van groot geologisch belang waaruit de beste zeepokken komen.
Kaap Ortegal
De Atlantische Oceaan verwelkomt ons tussen wolken die de oneindigheid vullen met leegte. Razende Atlantic die je eerst in slaap wiegt en je daarna duizelig maakt met een soort kater die alleen in het kajuitbed onder controle wordt gehouden. Ik breng meer dan de helft van de route daar door, ik, die nooit duizelig wordt. Als ik wakker word, is de zon opgekomen en leggen we aan in de haven van Sada.
De reis van Sada naar A Coruña op de derde dag duurt twee uur, een korte tijd om te genieten van het beste weer van de reis. Onderweg zien we de monding van Betanzos en de kust van Dexo.
A Coruña wordt gevolgd door Muxía en Muxía, Muros op de vijfde zeildag. In deze mysterieuze etappe verlaat ik de Barbola om met de meisjes aan boord te gaan van de Kais. In Muxía neemt de vuurtoren van Touriñán afscheid van ons. Twee keer per jaar wordt deze site de laatste schaduwlijn van zonsondergang in continentaal Europa.
Bij het passeren van Finisterre doe ik een wens. Het einde van de wereld voor de Romeinen en het einde van de Weg voor velen, moet magisch zijn. En het is dat het zeilen langs de Costa da Morte . oplegt wetende hoeveel scheepswrakken de naam van deze kustlijn levend hebben gehouden.
Kai's bemanning
Duinen van Corrubedo, Pobra do Caramiñal, Boiro, Cabo de Cruz… Op de zevende dag meerden we aan bij Villa García de Arousa , de laatste zeehaven van de reis. Vanaf daar We gaan verder naar Padrón door het water van de Ulla-rivier. Het is merkwaardig om die rivierweg van het kruis te volgen die bestaat uit 17 stenen kruisen die beide oevers van de rivier bewaken.
De laatste 25 kilometer lopen te voet tot het hoogtepunt voor de kathedraal van Santiago waar alle sensaties van de afgelopen week zijn verspreid.
In de Pelgrimskantoor We wachtten in de rij en bekeken de stempels die op de legitimatie waren gestempeld en herinnerden ons hun momenten. Met Compostela in de hand gingen we naar het indrukwekkende Hostal de los Reyes Católicos, omgebouwd tot een Parador, waar we vannacht verbleven.
Cruises op de rivier de Ulla
Verdwalen in de gangen en kamers van het oude pelgrimshospitaal is de reis voortzetten, maar dan naar het verleden. In de kamer is het eerste wat ik doe het raam openzetten om midden in de nacht naar de kathedraal te kijken, de Camino is logischer dan ooit.
Hoezeer ik mezelf ook had gedocumenteerd en voorbereid op deze ervaring, er is niets gebeurd volgens de beelden die ik in mijn hoofd had geformuleerd: meer golven dan verwacht, meer bedwelmende emoties, nieuwe vriendschappen, momenten van je almachtig voelen en een mooier Galicië indien mogelijk.
Adembenemende kapen, speelse dolfijnen, steile kliffen, paradijselijke stranden en afgelegen eilanden in mijn hemelbed.