Nieuw onderkomen van het TA Museum
Na een middellange vlucht en met de geur van de zee al in onze nek gelijmd, hebben we daar hard naar gezocht martin parr briefkaart waar we op gesponnen hebben Tel Aviv in recente jaren. Een kruispunt dat nu lijkt kosmopolitisch en levendig , slapeloosheid vanwege het groeiende nachtleven en altijd in een goed humeur dankzij het mediterrane klimaat.
Het fijne en warme zand van bananenstrand ontvangt ons gelijktijdig dankzij de sjabbat, de heilige en rustdag van de Joodse week dat eindeloze generaties lokale bewoners en toeristen samenbrengt. Daar vloeien de meest uiteenlopende accenten tussen bieren opgewarmd door de middagzon en het gerinkel van cumbia dat resoneert op mobiele telefoons.
Tel Aviv, een bestemming voor Bauhaus-liefhebbers
Bewaakt door een rij palmbomen en die glazen skyline van Hotels en huizen aan het strand , deze kust Babel verbindt ons met zijn medialabel van Miami Europese. Het is de warme groet van een van de meest regeneratieve steden ter wereld en de op één na grootste in dit land in het Midden-Oosten.
Op onze reis naar Frishman Beach en het woord nemen van Moran Sohan , manager van koekoek hotel , dat rust aan het strand mogelijk is, komen we eigenschappen tegen van twijfelachtige schoonheid, zoals de gebouwen Escher en Boardwalk in Trumpeldor.
De tweede, een postmodernistisch flatgebouw uit de jaren 80 dat zou verrukken Tim Burton , het is maar een verre anekdote ervoor zijn ware architecturale DNA, het Bauhaus.
De kunst- en designschool Walter Gropius opgericht in 1919 -en dat Adolf Hitler niet rustte voordat het in 1933 werd gesloten onder het mandaat van Mies van der Rohe- was het doek waarop het werd getekend moderne kaart van Tel Aviv.
Zijn principe van "vorm volgt functie" paste in zijn dringende stedenbouwkundig plan uit de jaren 30 , waardoor hij snel kan bouwen en zich kan aanpassen aan de eisen van zijn fysionomie, gekenmerkt door een woestijnklimaat en het oversteken van kliffen en de monding van de Yarkon-rivier.
Da Da & Da Restaurant
Een besneeuwde deken van 4.000 gebouwen wat hem de bijnaam opleverde 'Witte Stad' Vanwege de embleemkleur van de beweging verspreidde het zich over de 50 vierkante kilometer van zijn geografie, tussen aroma's van pita de het oude havengebied van Jaffa en de gezellige cafés van Rothschild Boulevard.
Deze 'plaag' van rationalistische lijnen en exacte proporties die het nazisme zoveel hoofdpijn bezorgde, vanwege zijn socialistische en internationalistische visie op het stedelijk weefsel, Het werd in 2004 door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. door het grootste aantal gebouwen van moderne beweging van de wereld.
Om onze tanden te zetten in zo'n architecturale taart, gingen we naar de Bauhaus Center, collectief opgericht in 2000 met als doel het witte stadsmerk als publiek belang uit te dragen. Gelegen in het hart van Dizengoff , heeft een vaste tentoonstelling op de begane grond van foto's en boeken dat document de Bauhaus-afdruk in de stad en het behoud ervan.
“Het meest gecompliceerde deel van dit project was het samenbrengen en overtuigen van de verschillende buurten van de relevantie ervan. Elk appartement is eigendom van een particuliere eigenaar, wat betekent dat er tussen de acht en twaalf eigenaren kunnen zijn dat ze tot een akkoord moeten komen om het hele gebouw te renoveren, iets heel moeilijks”.
Gebouw naast de fontein op Dizengoff Square
zijn de woorden van Micha Gross , sinds de oprichting directeur van het centrum, die het particulier initiatief als belangrijkste drijfveer aanwijst. Zoals het gebeurt in Havana en zijn huid verweerd door de tijd, en hoewel sommige... 1.500 gebouwen staan gepland voor restauratie , blijft de architecturale pracht van ** Tel Aviv ** verankerd in het verleden.
Het is het geval van de majestueuze Shimon Levi Huis , op nummer 56 Levanda Street. Gescreend door architect Arieh Cohen in 1935 is dit gebouw in het zuiden een embleem van de Bauhaus-beweging. de structuur van kromlijnige vormen en balkons op twee niveaus gaf hem de bijnaam 'Boothuis'.
Een schip dat geduldig wacht om gerestaureerd te worden en met waardigheid op te stijgen als dat kleine stukje levende herinnering dat de toekomst voor zijn ogen zag voorbijgaan.
Deze bijzondere reis houdt in dat je hand in hand met het verleden loopt en de polsslag van deze stad voelt wanneer, in 1930 nam een groep van 17 uit Duitsland gevluchte Joodse Bauhaus-studenten de stedelijke teugels over.
Hoewel het centrum elke vrijdag een begeleide wandeling langs de meest opvallende gebouwen aanbiedt, we besloten om een fiets te huren en, met een kaart op dit stedelijke weefsel, stof af dat avontuurlijke instinct verminderde in grote steden.
Interieur van een Bauhaus-huis
De architecturale gymkhana begint in dezelfde Dizengoff-straat , een van de drukste slagaders die ooit werd aangeduid als De Champs Elysées van Tel Aviv . Na de achteruitgang die het in de vroege jaren tachtig doormaakte, stroomt het weer het culturele en commerciële bruisen dat kenmerkte het onder de lokale bevolking.
Start de dag met een uitgebreid ontbijt op het terras Café Castel geef een hipster-röntgenfoto van de stad weg. Op het asfalt komen ze tevoorschijn vintage fietsen, borstelige baarden en normcore-stijl. Terwijl we de laatste hap nemen een gestoofde shakshuka van tomaat en ei, we ontdekten dat de functionaliteit van hun gebouwen ook van toepassing is op hun relaxte kleding.
Op weg naar het centrale plein kwamen we de tegen Bioscoop Esther , een van de eerste theaters in de stad, ontworpen door de architecten Yehuda en Raphael Magidovitch in 1939. Vandaag omgebouwd tot Hotel Cinema, behoudt het de originele aerodynamische gevel, ondersteuning van de sierlijke welving van de balkons en symmetrische ramen.
Het is de moeite waard om te wachten op de ode aan de zevende kunst die erin is gehuisvest, met vellen van oude borden en een projector waar uw gasten sessies van kunnen proeven klassieke bioscoop met popcorn. Het is niet het enige geval van stedelijke reconversie dat een Bauhaus-bioscoop heeft geleden in zijn geschiedenis.
Keramische ballonnen en puppy's in het Cucu hotel
In de wijk Jaffa verzamelde de Alhambra Cinema 1.100 toeschouwers in zijn art-decostructuur. gemaakt door het bedrijf Bioscoop Palestina , ging in 1948 over in Israëlische handen en kreeg de functie van een winkelcentrum en later een bankkantoor.
In 2012 heropende het zijn deuren als Scientology hoofdkantoor in Tel Aviv en ondanks zijn ingrijpende hervorming behield het elementen van zijn identiteit, zoals de kleine glazen ramen , de originele lateien van de deuren en de versiering van de gevel, meer als een Amerikaans diner? die van de religieuze eredienst.
De verzen van de nationale dichter Chaim Nachman Bialik nog steeds resoneren in de buurt die zijn naam aannam en waar hij in 1924 zijn woonplaats vestigde, nu de thuisbasis van zijn huismuseum.
Zijn tuin was het toneel van intense gesprekken tussen intellectuelen en politici tot de eerste glimpen van de dageraad. Een paar meter verderop zie je het vredige Bialik-plein dat is ingenomen door een groep studenten.
Daar kletsen ze bij en maken ze hun lunch af voordat ze terugkeren naar de Muziekcentrum Felicja Blumental , zonder veel aandacht te schenken aan de rij gebouwen in gourmandkleuren die het plein omringen.
Onder hen het majestueuze Beit Ha'Ir, het voormalige stadhuis van Tel Aviv tot 1965 dat zijn kolonialistische gezicht nog steeds intact houdt. Een licentie die de architect Moshe Cherner wilde worden aangenomen voor wat de staatsresidentie zou zijn van zijn meest eervolle burgemeester, Meir Dizengoff.
Ontbijt in Cucu Hotel
Dat architectonisch eclecticisme is weer te zien in het hemelsblauwe huis dat de vriend van de dichter, Shmuel Lander, bestelde de bouw geïnspireerd door de kantelen van de muren van de oude stad van Jeruzalem.
Op het dak speelden ze toneelstukken die de eigenaar componeerde nadat hij met zijn vrouw in zijn beste kleren had rondgelopen, alsof het een Weense boulevard is . Als we zouden spelen om de fantasievolle versieringen van de gevel te elimineren, zouden we een klassiek plan van de beweging vinden, Nu eigendom van kunstverzamelaar en filantroop Ronald Lauder.
Gerenoveerd in 1996, herbergt het momenteel de Bauhaus-Museum met een interessante voorbeeld van interieur en design. Tussen adellijke residenties konden de verwarmde cafés niet ontbreken waar men over politiek kon discussiëren en een spelletje schaak kon spelen.
Een van de meest populaire, de Saffier Koffie , in de volksmond bekend als Gan Rave , staat sinds 1932 en is gemakkelijk te herkennen aan het titanenterras die nooit vergaf om het te vieren theetijd.
Gelegen op de kruising van Allenby Street met Tchernichovsky , beleefde elke donderdag zoete momenten die dienden als een track voor tango en charleston dansen , maar ook andere mislukte, zoals de aanval van 2002.
Misschien zijn nieuwe instagram-gezicht, met vintage krukjes en glanzende tegels onder de naam Bialik-koffie speel geen idee, maar de essentie van het oude Ravé is nog steeds latent.
Rationalistische façade van het Poli House hotel
terwijl we opslokken een snack van kaas en spinazie bourekas en warme koffie , fantaseren we over een spannende dialectiek tussen journalisten en acteurs als de zon ondergaat. Onze laatste stop in Bialik brengt ons naar Idelson Street , om het rationalisme op zijn best te observeren.
De Lieblinghuis valt op door jouw kubusplant en de twee gespleten balkons aan de gevel, een eigenaardigheid van het Bauhaus in ** Tel Aviv ** die het mogelijk maakte om hoge temperaturen te leveren, waardoor natuurlijke weerbronnen zoals schaduw en luchtstromingen werden geoptimaliseerd.
Ontworpen door de architect Dov Karmi in 1936 , heropent dit jaar haar deuren na een grondige renovatie als de Witte Stadscentrum . Een initiatief van de gemeenteraad van Tel Aviv Jaffa en de Duitse regering om de erfgoed van de internationale beweging in de stad.
schatten zoals de Ankerhuis , gelegen op enkele meters in pinsker nummer 23 Ze hebben hun instandhouding dringend nodig. De gevel is gebouwd op twee niveaus, met vooruitstekend glas in verschillende tinten om zichzelf tegen de zon te beschermen, maken ze het uniek, hoewel de afgeleefde staat nauwelijks de functionele schoonheid van het interieur onthult.
Om de echte polsslag van het Bauhaus in de stad te voelen, moet je verdwalen in zijn meer residentiële gezicht, aangezien de meeste van zijn commissies werden aangesteld om particuliere woningen bouwen. De straat Shlomo Hamelech Het is een goed begin.
Op nummer 11 is de BigelmanHuis , embleem van architecturale moderniteit vanwege zijn nautische silhouet dat samenkomt op een cirkelvormige manier op de straat van Tel Hai.
Vinyls in restaurant Port Said
Het verzachten van de kruispunten om het stadslandschap aangenamer te maken was het doel van een techniek die daarbij aansluit de Mendelsohn-balkons en de beroemde strookramen -raamstrip- die populair werd Le Corbusier als de tweede leider van de beweging in Parijs .
Een groene deken bezaaid met palmbomen en orchideeënbomen Ze nodigen je uit om hun interieur te doorkruisen.
Naar het zuiden, tussen de Europese blik van neve tzedek en de overvolle eetstalletjes Jemenitische wijk waar te vinden de beste hummus in de stad? , er zijn elegante restaurants, financiële en kunstcentra zoals de Zomergalerij , die tedere Israëlische kunst promoot.
Rothschild Boulevard Hij is nog steeds even energiek als altijd, ook al heeft hij meer dan een eeuw geschiedenis achter zich. Als je geboren bent als Rehov HaAm, "de straat van het volk", was de baron Edmond James de Rothschild , van de legendarische Franse bankdynastie, die hem zijn huidige naam gaf.
Fietsers, hondentrimmers en kantoorpersoneel circuleren langs de brede laan tussen met bomen omzoomde en charmante koffiekiosken. Het is moeilijk voor te stellen dat de reguliere plant niet als zodanig werd geprojecteerd; het was de ontsnapping van een kreek in de mediaan die zijn creatie voortstuwde.
Tchernichovsky's 'Sabich'
Deze illustere buurt heeft een van de beste voorbeelden van Bauhaus in de stad. We zoeken de afdruk van de architect Dov Karmi in het gebouw van zijn nummer 142, waarvan het verticale raam onthult een delicate balustrade en de hierboven beschreven tuin. Aan deze zelfde boulevard staat de voorname Burgemeester Dizengoff's huis.
De onafhankelijkheidsverklaring van de staat Israël werd daar in 1948 ondertekend en het was de zetel van de Kunstmuseum van Tel Aviv totdat hij in 1971 verhuisde naar Shaul HaMelech Avenue . De projectie van het gebouw Herta en Paul Amir , bekend als 'De envelop' , is een embleem van de nieuwe Israëlische architectuur in handen van Preston Scott Cohen.
Uw permanente vertoning van impressionistische en avant-garde kunst -essentieel de werken van surrealist Marc Chagall - naast fototentoonstellingen en een beeldentuin waar u een welverdiende rust kunt vinden voordat u de route voortzet.
Nadat we de honger naar kunst hebben gestild, kalmeren we ook het letterlijke. Geniet van de sabich . van Tchernichovsky geeft kracht voor het laatste deel van de reis. deze vetplant hap pitabroodje gevuld met gebakken aubergine, groenten, tahini en hardgekookt ei is nogal een Israëlisch-Iraaks straatvoedselverrukking.
De zachte bries van de palmbomen en de geur van bougainvillea moedig u aan om te blijven trappen totdat foelie straat , waar de opeenvolging van Bauhaus-monsters geen einde lijkt te hebben: van de onverschrokken gevel van het Engelhuis gebombardeerd in de Tweede Wereldoorlog tot in de perfectie de pers van de krant Ha'aret , een van de best gereconstrueerde delen van de stad.
het huis van de architecten Josef en Ze'ev Berlin onderging verschillende mutaties totdat een dubbele gevel werd bereikt die het origineel reproduceert en accentueert glas en aluminium projecties.
de hoek die het tekent het Recanati Saporta-gebouw op de kruising met Rechts begin straat , overgangen tussen het privéleven afgeschermd door zijn balkons en brede uitzichtpunten waar het beter is om elke bescheidenheid binnen te laten. De laatste zonnestralen leiden ons richting het centrum van de stad.
Na het verteren van het architecturale verleden, is het tijd om zijn nieuwe hartslag te nemen. En geduldig wachten op een tafel op het **Port Sa'id-terras** is onderdeel van het sociologische experiment.
De gerechten van Chef Eyal Shani versmelten met melodieën gespeeld op vinyl en de hipster drukte die onbewogen blijft tegenover de parochianen die ermee instemmen de Grote Synagoge.
“Creatie en liefde voor schoonheid zijn essentiële elementen voor geluk”, zei Walter Gropius altijd. Leef het ook in vrede en harmonie.
_*Dit artikel en de bijgevoegde galerij zijn gepubliceerd in de nummer 125 van het Condé Nast Traveler Magazine (juni). Abonneer je op de gedrukte editie (11 gedrukte nummers en digitale versie voor € 28,88, door te bellen naar 902 53 55 57 of van onze website ) en geniet van gratis toegang tot de digitale versie van Condé Nast Traveler voor iPad. Het juninummer van Condé Nast Traveler is beschikbaar op: de digitale versie om ervan te genieten op je favoriete apparaat. _
Fruit op de beroemdste markt van de stad, die in de Jemenitische wijk