Cádiz is het antwoord
De hoofdstad van mooi wonen het heeft zich nooit meer voorgedaan dan het is en ik kan me geen betere leertijd voorstellen voor de komende wereld; Cádiz is van plan om op de enige mogelijke manier het hoofd te bieden aan deze pandemie: de hemel vullen met hoop.
“Cái, who wake up in the morning / the sky fills me with Cadiz women”, het volkslied -want het is- van Alejandro Sanz en La Niña Pastori als de perfecte woordenlijst van het gevoel van Cadiz, zo noodzakelijk in deze dagen van sociale afstand en kijken van een blik op de ander. Welke onzin: Als er maar liefde blijft.
- Wanneer kan ik terug om mezelf op te sluiten?
- met jou op een binnenplaats
- Laat de wind door de potten waaien
- Fluitje voor tango's
- Ik zal eindelijk mijn mensen zien
- Ik zal mezelf eindelijk zien
- Cái del menidero
- Ik sterf voor hem, ik wil terugkeren
Ik heb daar verslagen van gelezen nieuw normaal dat ik intuïtief hetzelfde is als altijd en hoe ik niet bang moet zijn, toch? De psychiater reflecteert Enrique García Bernardo dat “deze crisis een ongekende enorme traumatische gebeurtenis en we zullen ons om het gezin vouwen, als in een soort van terugkeer naar de grotten, waarbij we de banden en tradities herstellen”; wat zal komen, zeggen ze, zal een... spartaanse realiteit, een terugkeer naar eenvoud waar we het lokale meer gaan waarderen en we zullen afstand nemen van snobisme: dat is Cádiz. Een wereld waar luxe geen tas zal zijn die we ons niet kunnen veroorloven, maar een glimlach en een kamillethee in de middag: dat is Cadiz, dat was het altijd.
thuisland van de Caleta strand , geflankeerd door kastelen van San Sebastián en Santa Catalina , en de Kerk van La Palma die de gelijknamige straat afsluit, vol geuren van salpeter, brandnetels en visjes. de wijngaard Het is ook de thuisbasis van een van mijn essentiële bars: El Faro, de visrestaurant opgericht door Gonzalo Córdoba die nog steeds gelooft in verse producten en shortdrinks; meer hoeken waar zit het met de ziel? Bar Bodeguita El Adobo van Paco Abeijó in volle gang rozenkrans straat of een van de beste beignets van de provincie en een festival van eerlijke gerechten aan elke tafel ... gemarineerde hondshaai, acedías, zeebrasem, buik, makreel met periñaca of een aantal prachtige aliñás-aardappelen; De Manzanilla Taverne van de meester Pepe García Gómez , staande sinds het begin van de vorige eeuw en trouw aan zijn absoluut radicale voorstel: alleen en niets meer dan wijnen uit Sanlúcar de Barrameda . En ik kan (ik wil niet) Gádir verlaten -zoals hij het noemt- zonder op die levensdroom te stappen die aponiente en het overweldigende licht van de keuken en het hart van Ángel León.
Thuisland van het strand van Caleta , geflankeerd door kastelen van San Sebastián en Santa Catalina, en de kerk van La Palma die de gelijknamige straat afsluit, vol met ruikt naar salpeter, brandnetels en visjes . Ik weet niet hoe het volgende leven eruit zal zien (wie weet?) maar ik weet wel dat ik het wil vullen met tango's en hoop; Cádiz is het antwoord omdat alle vragen, alle twijfels en alle paden kunnen worden samengevat in die manier van leven, in de atavistische schoonheid van haar blik: zonder haast, zonder kou, zonder angst.
De baai bij nacht