Ze noemen het het 'Baskische Koh Tao'. Kun je je voorstellen waarom?
Het opslaan van de afstanden -in kilometers en in wat duidelijk is- en een punt van reizende poëzie zetten we zouden kunnen zeggen dat dit eiland halverwege Bilbao en San Sebastián zoiets is als de Koh Tao Baskisch . Net als in het Thais Koh Nang Yuan (of in het Franse Saint-Michel, zo ver hoef je ook niet te gaan) hier het recht van toelating is in handen van de zee : Het is alleen mogelijk om te voet toegang te krijgen als het tij gaat en besluit dat we welkom zijn.
De wateren hier zijn misschien niet turkoois -niet nodig- maar intens en diep blauw, dat het strand verdwijnt met de stijgende zee en dat het mos de loopbrug verslindt die het eiland met de stad verbindt maar het is juist die charme, die authenticiteit en die magie degenen die onherstelbaar verliefd worden en op het eerste gezicht Lekeitio.
WAAR IS HET?
Het "nobele en loyale dorp" van Lekeitio, in Biskaje , heeft een bevoorrechte locatie naast de monding van de rivier de Lea, maar ook een grillige relatie met de zee.
Bij eb is het makkelijker
Als het tij stijgt of daalt, verandert het landschap op een fascinerende manier: een strand verschijnt en verdwijnt als bij toverslag , en elke keer dat de zee zich opdringt, wordt een stuk land bedekt met bomen een eilandje.
Voor de vissershaven ligt het **eiland San Nicolás (ook wel Garraitz genoemd)**, een stille bewaker van alle boten die binnenkomen en vertrekken, en een van de redenen waarom Lekeitio zo bijzonder is: het is alleen toegankelijk te voet naar haar toe als de zee het toelaat, de Cantabrische beslist of de reiziger in- en uitgelaten wordt.
Access heeft een schema, maar ook een truc. U kunt oversteken van isuntza strand , (de belangrijkste, met zeer kalm water), door een stenen steiger verslonden door mos, dus de oversteek vereist een beetje aandacht. De andere optie is: wacht geduldig op eb op het strand van Karraspio (de grootste) en creëer door direct op het zand te lopen.
Zodra het eiland (nu onbewoond) is veroverd, is het de bedoeling om naar de top te klimmen en geniet van het uitzicht vanaf uw uitkijkpunt . Misschien worden de walvissen die deze stad en zijn vissers in de 17e eeuw beroemd maakten niet meer gezien, maar je vindt er een van de meest indrukwekkende en minst bekende ansichtkaarten van de Baskische kust.
Garraitz, op de achtergrond
HET FENOMEEN
Het parttime eilandkarakter is iets dat niet lichtvaardig moet worden opgevat. Hier heersen de zee en de maan maar meestal vinden we twee vloed en twee eb elke 24 uur. Wanneer de Golf van Biskaje stijgt, wist het al zijn armen met vaste grond: de promenade verdwijnt en het zandpad gaat verloren.
We staan erop: als je dit magische eiland bezoekt, je moet de tijd van de getijden van de dag onthouden (u kunt het hier controleren). Er is geen fout die meer typerend is voor een buitenlander in Lekeitio dan het achteloos oversteken van Garraitz en terug moeten zwemmen . In de zomer prima, maar in andere seizoenen…
Het magische eiland San Nicolás, in Lekeitio, dat alleen kan worden betreden (en verlaten) als het tij gaat
WAT TE DOEN OP HET EILAND SAN NICOLÁS
Met een afmeting van 250 meter lang en een hoogte van 48 meter op zijn hoogtepunt is het eiland nu onbewoond en lijkt het wild. Er zijn geen auto's of gebouwen ze wonen alleen hier dennen en meeuwen die genieten van een plan dat we vandaag zouden noemen langzaam leven : observeer de lucht, de zee en de stad.
Als het vloed wordt, wordt er een klein strand ontdekt waar je kunt zwemmen, zonnebaden of genieten van een broodje inktvis dat je in de haven hebt gekocht. Het is een aanrader om ook de kleine te doen trekking naar het uitkijkpunt en als het tij het toelaat, genieten van een magische zonsondergang.
Op weg naar de top zul je elkaar ontmoeten sporen van andere tijden , sinds dit atol Het bewaart ook meerdere verhalen en legendes die hun sporen hebben achtergelaten. Ten zuiden van het eiland zijn de overblijfselen van de oude hermitage die werd gebouwd in de 16e eeuw. Er wordt gezegd dat leprapatiënten hierheen werden gestuurd om ze weg te houden van de bevolking en, al in de 12e eeuw de Franciscaner broeders vestigden zich voor vier decennia.
In het bovenste deel van het eiland is de herinnering aan een ommuurde vesting van waaruit Franse soldaten de horizon controleerden ten tijde van de Onafhankelijkheidsoorlog. Lekeitio is erg trots op zijn eiland, dus kunsttentoonstellingen van lokale kunstenaars en culturele activiteiten worden vaak gedurende de zomer georganiseerd.
De haven van Lekeitio
Zodra de zon onder is, gaat het plan verder rond de haven. Eten, drinken en terug van het eiland zijn de drie werkwoorden die een perfecte dag uitdrukken in deze stad van 7.000 inwoners.
Hier, net als in de rest van Baskenland, is gastronomie religie en wanneer je terugkeert uit San Nicolás is het bijna verplicht om een wandeling te maken door de kleurrijke haven, vol met bars. wij stellen voor drie zoete en essentiële stops voor al het goede txikitero (de Baskische kunst van het van kroeg naar kroeg gaan):
1. Proef een portie inktvisringen (gepaneerde inktvisringen) op het terras van de Marina Bar (Txatxo Kaia, 1), gelegen in dezelfde haven. Ze zijn de specialiteit van het huis en worden alleen in het weekend en op feestdagen geserveerd.
twee. Kwijl met een pintxo van vers gegrilde foie gras, een portie txipis of een voortreffelijk broodje kabeljauwomelet in de Taverne Lumentza (Buenaventura Zapirain, 3).
3. Ga zitten voor een tarbot om te onthouden in de Egana-restaurant _ (Voormalig Meesteres, 2) _. Of een gegrilde heek, een gebakken zeeduivel, een vissoepje...
Conclusie: van het eiland naar de bars van de haven, het plan voor een dagje Lekeitio is een optelsom van rust, lekker eten en indrukwekkende uitzichten. Het is alleen nodig dat de zee de reiziger uitnodigt.
De haven van Lekeitio