'Ik wil geen prinses zijn, ik wil een panter zijn', door Martanoemí Noriega
De graffiti ze zijn het onderwerp van discussie geweest sinds ze de muren van steden begonnen te vullen. Er zijn mensen die hen standvastig verdedigen en mensen die hen zonder pardon haten. De professor en schrijver José Félix Valdivieso hij behoort tot de eerste groep, omdat het voor hem authentieke kunst is. En het bewijs hiervan is zijn boek Graffiti of the world, waar hij in totaal 50 werken van over de hele wereld samenstelt die hem hebben geïnspireerd.
Volgens hem is dit dispuut over het definiëren van expressievormen als kunst of niet door de geschiedenis heen aan de gang geweest. “In het verleden zijn er ook formele schilderijen gebeurd. Als de schilder een onderwerp aanstipte dat heiligschennend was, dat indruiste tegen de canons, werden ze vaak niet als kunst beschouwd. Of er ontstond een beweging die tegen hem in opstand kwam”, stelt hij. En als voorbeeld geeft hij erotische kunst: “Vroeger werd dit soort kunst niet geaccepteerd door het grote publiek. Een censuur die laat zien dat de manieren van illegaal zijn in de loop van de tijd zijn geëvolueerd”, synthetiseren.
'Gemaakt in God'
Waar hij duidelijk over is, is dat ze voor hem kunst zijn, want uiteindelijk Ze zijn een andere vorm van expressie. En om die reden bedacht hij eind 2014 dit boek, waarin: omvat graffiti variërend van een eenvoudige zin tot een zeer uitgebreide muurschildering. Elke voorstelling die hem provoceerde. “In die tijd was ik veel aan het reizen en ik kwam op het idee om elke keer als ik er een zag die me aantrok, schrijf er dan over".
Schrijf over die graffiti die iets inspireerde, of het nu was een kort verhaal of een verhaal dat verband houdt met wat het werk verbergt. Zo zijn via de pagina's schilderijen verweven met teksten die situaties vertellen die Félix zelf heeft meegemaakt of curiositeiten die verband houden met graffiti, zoals die van Churchill en het vogelbekdier. “Het verhaal dat ik erover vertel in het boek is heel curieus. Ik wist niet dat deze Britse leider zo van dieren hield. En het is dat, midden in de Tweede Wereldoorlog, Churchill stuurde alleen versterkingen naar Australië, dat destijds door de Japanners werd gebombardeerd, toen ze hem een vogelbekdier stuurden. Een dier dat door het geluid van de bommen dood aankomt”, vat hij samen.
'Nooit meer 1933'
GRAFFITI, EEN BEVESTIGING VAN HET ZELF
Volgens José Félix Valdivieso was een van de beste verklaringen waarom graffiti in de tweede helft van de vorige eeuw populair begon te worden, gegeven door de filosoof Jean Baudrillard. “In de context van de jaren 70, in samenlevingen in volle ontwikkeling waar de stad de mens met rust liet, de graffiti fungeerde als een bevestiging van de persoonlijkheid, van het zelf”, houdt. Daarom zijn de berichten die ze verzenden zo belangrijk.
Daarom functioneren ze volgens de auteur als de opmaat naar sociale netwerken. De kunstenaars vertalen dezelfde boodschap door de hele stad of fixeren die op treinen zodat ze er doorheen rijden. “Mensen willen dat je weet hoe ze zich voelen, net als sociale media. Een gehuil om het bestaan op te eisen. We zijn met velen en we verdwalen in de massa”, punten.
Maar afgezien van deze herbevestiging van het zelf, heeft graffiti nog een reeks kenmerken. Zoals de vergankelijkheid. José Félix Valdivieso beschrijft het door middel van de Japanse filosofie aap niet op de hoogte , wat inhoudt dat het verstrijken van dingen is wat ze mooi maakt. “De Japanners hebben altijd een heel fijne reflectie op het culturele en het esthetische. Met deze uitdrukking komen ze zeggen dat als alles eeuwig was, zou het niet zo kwetsbaar zijn en zou het ons ook niet zoveel zorgen maken omdat we het altijd zouden kunnen zien”, synthetiseren.
Een uitdrukking die rechtstreeks verband houdt met de Japanse term wabi sabi , wat betekent dat schoonheid wordt gevonden in de imperfectie van objecten. Een paar woorden die waardevol zijn de zoektocht naar het unieke. “In graffiti heb je daar ook veel van. Kunstenaars werken onder druk en kunnen ze niet retoucheren." zegt de deskundige.
'gesneeuwd'
KUNSTWERKEN, MAAR OOK ZINNEN OF WOORDEN
In de graffiti gekozen door José Félix Valdivieso, is een van de verrassingen die je krijgt dat veel van hen geen grote of uitgebreide schilderijen zijn, maar zinnen of woorden die vanwege de plaats waar ze voorkomen de aandacht van de schrijver trokken. "Ik was op zoek naar waarom doen ze dat in godsnaam? niet dat het grote werken waren. Ik word getroffen door het soort boodschap dat ze schilderen”, legt hij uit.
Het is dan ook niet vreemd dat men in het boek wordt geconfronteerd met de uitdrukking 'De gekken'. “Ik vond het in Amsterdam, waar graffiti verboden is, en vooral in het Spaans. Het was een kleine klus, maar De persoon achter mij trok mijn aandacht. Waarom had hij dat neergezet? Hij had ook contact met mij omdat mijn grootvader, als hij de straat op ging, altijd zei dat de gekke mensen er al waren, dat het voor hem het lawaai was.
Een andere zin die grote indruk op hem maakte, was** 'Nie wieder 1933' (Never Again 1933)** in het centrum van Frankfurt . “Ze schilderden die woorden, gevolgd door het jaar waarin Hitler aan de macht kwam. Vanwege de connotaties en de plaats waar het wordt gevonden, is het een zeer krachtige graffiti". Of een met het woord 'Gesneeuwd' geschilderd in het midden van Brooklyn. “Je moet onthouden dat de Verenigde Staten een vrij land is, maar waar bepaalde dingen niet gezegd kunnen worden. Het trok mijn aandacht dat zijn naam daar stond, toen... Er zijn nog steeds open wonden van Snowdens lek over de wanpraktijken van de National Security Agency van het land."
José Félix Valdivieso, auteur van het boek Graffiti of the world
Maar behalve graffiti die krachtig is vanwege wat ze uitdrukken, zijn er ook andere die dat wel zijn authentieke kunstwerken. Zoals "Ik wil geen prinses zijn, ik wil een panter zijn." Daarin wordt een meisje met een panterhoed beschreven met die zin. “Ik vond het erg leuk hoe de auteur het deed. De graffiti is gevonden op een legale muur van de Stad Panama. Ik slaagde erin om met de maker te praten en zij vertelde me dat het idee kwam voort uit een gesprek dat hij hoorde tussen een meisje en haar moeder”, Uitleggen.
En om het boek te sluiten, bijna ironisch genoeg plant hij een graffiti met een 'Gelukkig 2020'. 'Ik denk dat het belangrijk is om je humor niet te verliezen. Alleen een graffitikunstenaar zou eraan denken om zoiets op een muur te zetten”, lacht hij.
Redactioneel Notitieboekjes van het labyrint