Van Barbastro tot de Aran-vallei
EEN WEG OM VAN TE GENIETEN
Ons voorstel is een reis van 130 kilometer Voor sommigen spectaculaire snelweg Wat ons een beetje terugbrengt naar het verleden. Er zijn slechts twee rijstroken, één in elke richting, die door kloven lopen, langs rivieren deinen, bochten met elkaar verbinden en bergen beklimmen door inkepingen in de rots en de mythische Viella-tunnel.
Deze weg, essentieel voor elke bestuurder die van autorijden houdt en spectaculair om het op een motorfiets te doen, is een route grappig en stimulerend. Het wegdek is erg goed en wordt slechts op enkele stukken smaller, vooral bij het verlaten van de tunnel in de afdaling naar Viella. Veel aandacht op dit punt waar de bochten naar rechts en links zonder onderbreking in elkaar overlopen.
We maakten de reis in een Mercedes-Benz V-Klasse , een 4,8 meter lange minivan met een kofferbak waarmee een hele familie en hun bagage een week lang in de sneeuw kunnen reizen met ruimte en comfort.
De mooiste wegen wachten op je
De reis begint in een heel bijzonder stadje. Barbastro Het is sinds de islamitische tijd de administratieve en commerciële hoofdstad van de regio. doorkruist door de rivier WAAR , de bruggen die werden gebouwd om het te redden, com of die van San Francisco of die van Portillo, zijn nu emblematische elementen van de stad, zoals de nabijgelegen marktplaats , waar het commerciële leven al een eeuw geconcentreerd is.
In Barbastro moet je de prachtige Seo van La Asunción, uit de 16e eeuw, maar met uitbreidingen die gotische, renaissance- en barokelementen toevoegden. De toren staat alleen, mogelijk omdat een 10e-eeuwse Arabische minaret als basis werd gebruikt om hem op te richten. interessante 20e-eeuwse gebouwen die stijlen uit het verleden kopiëren, zoals de San Pedro Warehouses, in de neo-Mudejar-stijl, of het cultureel centrum Entrearcos, het Casa Latorre (hoofdkwartier van de Distance University) of het Renaissance Argensola Palace. Maar het beste van Barbastro is zonder twijfel hun mensen: vriendelijk, gastvrij en bereid om hun best te doen voor elke bezoeker.
DE BOOMGAARDS VAN BARBASTRO
Deze stad is ook het hart van de oorsprongsbenaming van de Somontano-wijnen , dus het is omgeven door wijnmakerijen. Sommige zijn van verrassende architectuur, zoals: Enate , een kruising tussen een kathedraal en een reproductie van de natuur, vol natuurlijk licht en met een verbazingwekkende verzameling van hedendaagse kunst.
Entrearcos Cultureel Centrum
Eten in Barbastro is een luxe . De lokale keuken is gebaseerd op hoogwaardige grondstoffen en de ambachtelijke uitwerkingen . De omliggende boomgaarden leveren harttomaten, artisjokken, snijbiet, distel of borage, die worden aangevuld met kazen zoals die van ** Radiquero ,** worstjes en patés. De desserts gebruiken de amandelen om cakes te maken en te karameliseren, of om toe te voegen aan lokale chocolade. Andere lokale producten zijn olijfolie van eerste persing of likeuren van Colungo , waar een lange traditie bestaat in het maken van brandewijn en anijs.
DE CHARME VAN ALQUEZAR
Voordat we op pad gaan, en als we tijd hebben, naderen we het naburige Alquézar, in het noorden, bij de poorten van de Natuurpark van de Sierra en Canyons van Guara . Het is bereikbaar via de A-1232 en ligt op slechts 24 kilometer van Barbastro. De weg loopt altijd evenwijdig aan de rivier de Vero die naar links loopt, en aan het ravijn dat hem voedt met water uit de bergen. In het eerste deel kunnen we enkele wijnhuizen vinden die bezocht kunnen worden, zoals: Vero-wijngaarden , Blecua of Pyreneeën .
Alquezar is een middeleeuwse uitkijktoren bekroond door een onneembaar ogend kasteel op natuurlijke kliffen, en een van de best bewaarde dorpen in Aragón . De smalle straatjes en herenhuizen, met schilden op de gevels, arcades en balkons, voeren ons naar een middeleeuws stadje. De stad groeide in een cirkel rond het kasteel en de Collegiale kerk van Santa María la Mayor de vlakke rondingen van het land volgen, die soms worden bewaard met viaducten en in sommige hoeken uitzichtpunten bieden. U komt binnen via de Calle Nueva, die zich verbreedt tot een plein met uitzicht op de dorsvloer, met terrassen waar het onvermijdelijk is om te gaan zitten en iets te drinken.
Alquézar, middeleeuwse schoonheid
Terug in Barbastro beginnen we onze reis langs de N-123 richting Benabarre . We gingen meteen de kloof in die, in de bergketen Carrodilla - begin van de Pyreneeën-, heeft eeuwenlang de erosie van de rivier de Ésera op de kalkstenen muren van de bergen geopend.
CONGOSTO DE OLVENA
Op slechts 14 kilometer van Barbastro is het raadzaam om een omweg naar links te maken om naar de Olvena gezichtspunt . Wij garanderen dat het de moeite waard is! We verlaten de N-123 over een brug over de rivier en de rest van de weg is twee kilometer bergopwaarts.
De stad ligt op het hoogste deel van een klif die wordt genoemd Olvenakloof (want het woord 'congosto' betekent kloof tussen bergen), en heeft een spectaculair uitzicht over de rivier en de omgeving. De Romeinen gebruikten het als verdedigingspunt en ze bouwden twee bruggen die vanwege hun hoogte en hun namen niet geschikt waren voor angstige mensen. Die van Duivel het is onder de moderne brug, die toegang geeft tot de N-123; die van Hel , nog spectaculairder, ligt hoger boven de rivierbedding. En het werd (mogelijk) gebouwd in de 13e eeuw! Het beste uitzicht is natuurlijk op de begraafplaats ; wie durft te gluren?
De Olvena-bruggen zijn niet voor bangeriken
Terug op de weg gaan we door tien kleine tunnels, min of meer indrukwekkend, in de berg uitgegraven en rigoureus genummerd. Links, als er ruimte is, worden we begroet door prehistorische luchtsculpturen.
WATER EN TUNNELS
De tunnels eindigen om Barasona-stuwmeer , die we naar links in noordelijke richting rijden richting Graus . Bij aankomst in deze stad moeten we opletten dat we op de rotonde de afslag naar rechts nemen, richting Aran-vallei. Van daaruit gaan we de A-1605 , een weg die ons ongeveer 50 kilometer door een vlakte voert, parallel aan de Sabena-rivier . Deze weg eindigt bij de N-230, waar we opnieuw een gebied van gekoppelde bochten ingaan als we ertussen springen Huesca en Lleida alsof ze allebei verstoppertje speelden om elke hoek. De nieuwe route loopt parallel aan de rivier met de pompeuze naam Noguera Ribagorzana , die eindigt in het reservoir Baserca , slechts een paar kilometer voor de Viella-tunnel.
Het moderne deel van deze tunnel is in 2007 in gebruik genomen en heeft een lengte van 5.230 kilometer en drie rijstroken, twee om de vallei te verlaten en één om binnen te komen, wat bergafwaarts gaat. De oude, daterend uit de late jaren 1940, wordt momenteel gebruikt als evacuatie van de nieuwe tunnel en voor het vervoer van gevaarlijke goederen.
De tunnels zijn het enige geschikte communicatiemiddel tussen de Aran-vallei en de rest van het schiereiland, omdat hun natuurlijke uitweg richting Frankrijk is of vanwege de moeilijke Bonagua haven Vandaar het belang van de modernisering ervan. De oude tunnel was gesloten toen het hevig sneeuwde; de nieuwe vereist alleen kettingen of winterbanden op de zwaarste dagen.
Onderweg geniet je van buitengewone uitzichten
De afdaling richting Viella vereist zorg en voorzichtigheid. Heb een gek verkeer van alle soorten voertuigen, langs een smalle weg met bijna geen vluchtstroken. Van daaruit bereik je een andere wereld, een sprookjesachtig landschap dat, nu zonder sneeuw, is geschilderd door het grijs van de leisteen die de huizen en straten bedekt.
De Arán-vallei ontvouwt zich langs de C-28, twee rijstroken met goede schouders die, rechts verlatend naar de garonne rivier, ga naar de skigebieden Baqueira en Beret en ga dan verder met bonagua . In de beklimming ontmoeten we de vallei steden dat, zelfs zonder sneeuw, er fantastisch uitziet, alleen hier zijn er high-end restaurants, spa's en charmante hotels als de Basiberri , in Kunst. Daar behandelen Carmela en haar familie je als een van hun eigen in een luxueuze omgeving. Kunsten , tussen haakjes, is misschien wel de mooiste en meest elegante villa in de omgeving; hij overleefde in 2013 een verschrikkelijke overstroming en is klaar om van het leven te genieten.
LITERATUUR IN DE BERG
De Arán-vallei en de Pyreneeën hebben gediend als decor voor vele verhalen. jagers in de sneeuw , door de bewoner van de José Luis Muñoz-vallei, is een van de meest opvallende. Het is een zwarte roman met een achtergrond waarin de terroristische groepering ETA en persoonlijke wraak worden vermengd met en echo's van western. Het herbergt zelfs iets dat lijkt op een duel in het hooggebergte.
c, van Griselda Lozano Carvajal is op zijn beurt een spannende historische thriller die bijna als een gids voor het gebied dient, terwijl De Katharenrollen , door Luis Melero, speelt zich af tijdens de Franse invasie, maar de personages onderzoeken Kathaarse documenten op zoek naar schatten. Eindelijk, de gele regen ’, van Julio Llamazares, wiens titel verwijst naar het vallen van de bladeren in de herfst, is de monoloog van de laatste bewoner van een stad in de Aragonese Pyreneeën. Verontrustend en overweldigend.
De Catalaanse Pyreneeën hebben geweldige verhalen geïnspireerd