Het pittoreske stadje Marvão
"Oh! Ze willen een beter licht dan de zon!
Ze willen weilanden die groener zijn dan deze!
Ze willen mooiere bloemen dan deze die ik zie!
Deze zon, deze weiden, deze bloemen maken me blij”
Opnieuw wenden we ons tot Alberto Caeiro gemaakt door persoon om het tweede deel van onze route te starten, dit keer vanuit het noorden: de Boven-Alentejo.
Beroemder en bergachtiger dan het zuiden, We zullen in deze route de dualiteiten vinden die we al in het eerste deel zagen, hoewel met meer bekendheid, meer details van de Manuelijnse stijl in zijn architectuur en, vooral, een van de essentiële steden van het land: Évora.
Évora, de hoofdstad van Alto Alentejo, is een stad voor dag en nacht lopen door zijn geplaveide en heldere straten.
Het is praktisch onmogelijk om te falen bij het kiezen van een restaurant om te eten, ze bieden rijke voorbeelden van Alentejo-gastronomie (zoals de alentejo varkensvlees, Degene waar we je al over vertelden, en die is gekookt met mosselen; de kruimels ; de alentajana açorda –soep– of de cacao, een vis die verschilt van de typische bacalhau).
Als u bovendien door een van de poorten van de Eborense-muur binnenkomt, vindt u: kleine cafés met terrassen waar u zich kunt voorbereiden op wat u te wachten staat.
Évora, de hoofdstad van Alto Alentejo
De oude stad van Évora, een stad van Keltische oorsprong, is uitgeroepen tot Werelderfgoed door Unesco.
Van de Kelten hebben we de oorspronkelijke naam Ebura, hoewel de Romeinen het Liberalitas Julia/Iulia noemden. We hebben er nog van een tempel, die van Diana. Het origineel stamt uit de tweede eeuw na Christus, hoewel José Saramago ons, als we ervoor staan, uit zijn boek zal vertellen dat deze tempel van Diana 'niet van Diana is en dat ook nooit is geweest'.
De schrijver vertelt in zijn Reis naar Portugal dat de tempel was vernietigd in de 5e eeuw en het was in de 19e eeuw dat het zijn klassieke uiterlijk terugkreeg. In ieder geval zijn de zuilen gemaakt van graniet en hun kapitelen, van Korinthische orde, zijn: gesneden in marmer uit Estremoz.
Évora had goede tijden met de Arabieren, maar de komst van de christenen hand in hand met de legendarische Geraldo Sem Pavor of Sempavor (Geraldo Fearless, in het Portugees), in de 12e eeuw, gaf het een culturele gouden eeuw.
Évora was tussen de 15e en 16e eeuw gastheer van het koninklijk hof en later waren het de inquisitie en de jezuïeten die de controle overnamen tot de verdrijving van de religieuze orde uit Portugal door de Markies van Pombal, in 1759.
Praça Porticada do Giraldo, met de kerk van Santo Antão
De kathedraal Het is van Romaanse oorsprong, hoewel het veel latere wijzigingen vertoont. Een van de straten die ernaartoe leidt, staat vol met souvenir- en handwerkwinkels. Ga er niet langs zonder er een paar te hebben bekeken, want u zult verrast zijn door de kwaliteit, het design en de originaliteit van de decoratieproducten die ze hebben.
In de Klooster van de Loios is de pousada en in de buurt van de tempel van Diana kun je de binnenplaats van de . betreden Cadaval Palace of Das Cinco Quinas (van de vijf hoeken wordt het zo genoemd vanwege de vijfhoekige vorm), en maak van de gelegenheid gebruik om te ontspannen en een drankje te drinken in een aangename omgeving.
Een ander typisch beeld van Évora is de praça Giraldo-arcade , met zijn arcades, zijn kerk, zijn fontein en zijn terrassen om te rusten, eten, drinken en observeren.
bijna mooi genade kerk, vanaf wiens gevel twee grote beelden ons lijken te zien zitten daarboven, op de kroonlijst, vind je de beroemde Capela dos Ossos, binnen in de kerk van San Francisco. De osso's, in het Portugees zijn... ja, botten. En het is dat deze kapel is gemaakt van schedels, scheenbeenderen en zelfs mummies.
Capela dos Ossos, in de kerk van San Francisco
We verlaten Évora om meer muren en kastelen te zoeken. deze keer binnen Montemor-O-Novo, die een gebied heeft in de buurt van het oudste kasteel en een moderner kasteel in de omgeving.
De kasteel, veroverde de Arabieren, diende als onderdak voor de hele bevolking totdat het overstroomde in aantal inwoners en het onderste deel begon te bezetten.
Helaas, het kasteel werd verlaten en zelfs de stenen werden gebruikt voor de bouw van nieuwe huizen. Daarom raden we je vooral aan om de nieuw deel van de stad: Veel tegels voor je sociale netwerken, maak je telefoon klaar!
Ten noorden van Évora komen we tegen Arraiolos, plaats van middeleeuwse oorsprong beroemd om de kwaliteit van zijn tapijten en zijn ambachten.
Bij Traveller kiezen we altijd voor schoonheid. Daarom zullen we vanaf hier een sprong maken om omhoog te gaan naar Marvo, verder naar het noorden, hoger, witter. je kunt aankomen vanuit Spanje, via Albuquerque en Valencia de Alcántara, om rond deze site te gaan op de weg waarvan Saramago zei: "Vanaf Marvao kun je bijna het hele land zien". Want dat is.
Het kasteel van Montemor-O-Novo, dat diende als toevluchtsoord voor de hele bevolking
Zonsopgang of zonsondergang op zijn witgekalkte muren tot grote vreugde van de waarnemer, het heeft een van de mooiste kastelen van het land, dat van koning Dom Dinis, in wiens winkel u de zin die we zojuist hebben geciteerd, meerdere keren zult vinden.
In de straten vind je een aantal echt merkwaardige winkels, met ambachten, zaden van typische bloemen van de regio en zelfs Amalia Rodrigues vinylplaten.
Je kunt iets hebben in hun cafés met? terrassen bijna verborgen en toch alomtegenwoordig voor of na het bezoek aan het kasteel en de wallen.
Deze Ammaia, zoals de Romeinen het noemden, ligt in de Serra de Sao Mamede, omgeven door het natuurpark met die naam, waaronder: Arranches, Castelo de Vide en Portalegre behalve Marvao.
De huidige naam van de stad komt overeen met de Soefi Ibn Marwan al-Yil'liqui, bekend als 'The Galician', volgens sommige bronnen dat hij in opstand kwam tegen Córdoba en zich vestigde in het kasteel van deze stad, naast het stichten van wat was Koninkrijk Badajoz tegen de emirs.
De stad Arraiolos met zijn imposante kasteel
Afgezien van het bezoeken van Marvão wordt gehoord, gezien en geproefd… en smaakt naar kastanjes We leggen het beter uit: Vanaf eind juni en de hele juli (schrijf het op voor volgend jaar) kun je een van de Marvao Music Festival-concerten, die ook gemeenschappelijke activiteiten organiseert in het kader van dit evenement samen met het naburige Valencia de Alcántara.
Eveneens met de stad Extremadura wordt in augustus het **Filmfestival** georganiseerd, dat exposeert openluchtfilms in historische plaatsen van La Raya, de Portugees-Spaanse natuurlijke grens.
Als u in de herfst reist, profiteer dan van de gastronomische veertien dagen gewijd aan de kastanje, en op 10 en 11 november vindt het Festa da Castanha plaats, bijgewoond door duizenden mensen.
We laten Marvão achter ons om naar een ander belangrijk punt in dit natuurpark te gaan: Kasteel van Wijnstok. Middeleeuws, thermisch, dubbel: “Castelo de Vide is de Sintra van de Alentejo”, lezen we in Saramago, wat dan gecorrigeerd wordt: “Als Castelo de Vide een andere Sintra was, zou het niet de moeite waard zijn om helemaal hierheen te komen”.
Marvão wordt gehoord, gezien en geproefd…
Waarom komen dan? Omdat we ons getransporteerd zullen voelen naar de Middeleeuwen. De Dom Peterplein presenteert de meest interessante architecturale voorbeelden, maar we raden u aan om opnieuw te zoeken naar de schoorstenen van de huizen en de charme van de herenhuizen die de toerist rustig observeren.
Vanaf het lagere deel kunnen we via . naar het kasteel gaan steegjes dat, besprenkeld met handmatige stijl, Ze brengen ons naar de Joodse wijk.
Laat wat nieuwsgierigheid achter voor de Fonte da Vila, een washuis uit de Renaissance waarvan Saramago in Viaje a Portugal klaagde over zijn staat, om te adviseren: "Als er genade is, zorg dan voor deze stenen, ze verdienen het goed".
En maak je geen zorgen, maak je geen zorgen, José, want het is er nog, voorzichtig, we weten niet of het genade of toerisme is. Voordat je weggaat ga naar een van de uitkijkpunten die deze verheven plaats biedt op de vlaktes eromheen.
Castelo de Vide, met de Serra de Sao Mamede op de achtergrond
Geboorteplaats van de dichter José Regio, Portalegre zal ons weer brengen de drukte, de winkels en de onrust van een stad die iets groter is dan Marvão of Castelo de Vide.
Saramago citeert Regio in zijn verzen, in het Portugees: "Em Portalegre, cidade Do Alto Alentejo, cercada de Serras, ventos, penhascos, oliveiras e sobreiros" ("In Portalegre, stad van Alto Alentejo, omgeven door Sierras, winden, rotsen, olijfbomen en kurkeiken") -
Portalegre is, naast alles wat Regio zei, omringd door pittoreske wegen, waardig om te worden opgenomen voor films van het type roadtrip. De stad beleefde echter haar beste periode in de eeuw XVI dankzij wandtapijten en zijde dat zij vervaardigden
In het intramurale deel vinden we zijn smalle steegjes, winkeltjes en bars met moderne accenten, terwijl het deel buiten de muren waar de textiel fabrieken.
Om opnieuw in dubbele termen te spreken, gaan we naar de samengestelde naam van Vila Vicosa en zijn geschiedenis en erfgoed. Een van de klassieke witte steden van de Alentejo, het was officiële residentie van de hertogen van Bragança voordat ze op de Portugese troon kwamen, en er woonden ook enkele koningen.
Nostalgische airs van adel blijven uit deze tijd, hoewel sommige van de gebeurtenissen die plaatsvonden in de Hertogelijk paleis ze zijn niet bepaald nobel: in opdracht van hertog Dom Jaime werd zijn vrouw hier vermoord nadat ze was beschuldigd van overspel.
Afgezien van het kasteel, belichten we de Terreiro do Paço en de Porta dos Nos (Poort van de Knopen) van Manuelijnse stijl.
Het hertogelijk paleis van Vila Viçosa
Vanaf hier gaan we naar Estremoz, met een korte stop bij borba om je te proeven kwam en bezoek een stad die beroemd is om zijn knikkers (zelfde als Estremoz) en dat heeft een ommuurd gebied waarbinnen we kerken en kloosters zullen vinden.
Zie je? Opnieuw bezoeken in combinatie. Estremoz, omringd door steengroeven om marmer te winnen, klimt naar de top van een heuvel naast de Sierra de Ossa om ons te vertellen over uw bezoek In intramurale en extramurale termen: het bovenste deel, binnen de muur, met smalle straatjes en maneline en gotische details en een Torre del Homenaje; en het onderste deel, dat een ommuurde omhulling heeft van monumentale entrees.
In de Pombal of Rossio-plein, Zoals het meer bekend is, kunt u een kopje koffie of een hapje eten terwijl u ronddwaalt en luistert naar de gesprekken van de landgenoten. Als je van openluchtmarkten houdt, ga dan op een zaterdag.
We waren bijna klaar met ons bezoek aan de regio voorbij de Taag (want dit is wat Alentejo betekent, alem do Tejo, maar we hebben nog één sterk punt: Elva's.
In de buurt van Badajoz was het jarenlang textiel bedevaartsoord: kom op, dat veel Spanjaarden de grens overstaken om handdoeken te kopen in deze kleine stad waar we anders niet veel aandacht aan schonken.
Grote fout. Elvas verwelkomt ons met de amoreira aquaduct, een van zijn typische beelden. Gebouwd tussen de 16e en 17e eeuw, strekt het zich uit over acht kilometer en heeft meer dan 800 bogen (843, vertelt Saramago ons). De Muur, Gebouwd in de 18e eeuw, het is een heel mooi voorbeeld van Portugese militaire architectuur.
Estremoz: smalle straatjes in het bovenste gedeelte en monumentale ingangen in het onderste gedeelte
De gebouwen binnenin, met in sommige gevallen veel tegels en in andere vrij verlaten, brengen ons fluisteringen, die ons op de een of andere manier uitnodigen om te ontdekken wat een merkwaardig Kledingwinkel (Miss Quiquinhas) of hoe barok restaurant-bar hiden (Toevallig, ga kort voor zonsondergang naar het terras op het dak) .
In de Praça 25 de Avril je vindt de Fontein van Barmhartigheid en een aantal zeer mooie terrassen, vooral 's nachts, vol leven. In de buurt is de Cadeira-straat, een van de meest commerciële in de stad.
We moedigen je aan om de straten op en neer te gaan en onverwachte pleinen en afgelegen restaurants te ontdekken, zoals de Regionale Adega.
Als je je wilt laten meeslepen door de beroemdste, ga dan naar de ** Pousada de Santa Luzia. ** En als u liever het historische centrum verlaat, vindt u op de weg naar Badajoz verschillende restaurants en visrestaurants die de moeite waard zijn om onderweg te stoppen.
En hoe vreemd is de route, bijna alsof we het echt hadden gedaan zittend op een typisch Alentejo tapijt, we lieten ons een beetje vallen totdat Juromenha, plaats naast de Guadiana begeerd door de Spanjaarden en Portugezen in de geschiedenis.
Klein, discreet, we gaan met de meest illustere gids die we konden vinden, de Nobelprijs voor Literatuur José Saramago:
“Alle reizen hebben een einde en Juromenha zou geen slechte plek zijn om deze te beëindigen”
Klaar, meester.
Juromenha, met de Guadiana aan zijn voeten