Ode aan de Cíes-eilanden
Toen ik klein was en in Vigo woonde, had ik geen boot, maar ik had iets beters: een vriend met een boot . Op dagen dat het mooi weer was, was er geen beter plan dan naar de Cíes te zeilen, laat het anker vallen en huiver van de kou in het transparante water tot het bereiken van het nucleaire witte zand door te zwemmen.
Dat wat in zijn tijd een verbazingwekkende normaliteit leek, heeft in de loop der jaren de rang van buitengewoon gekregen. Vele jaren later, op de stranden van Sicilië of Thailand, toen mijn reisgenoten met verbazing commentaar gaven op de fijnheid en netheid van het zand, merkte ik altijd op dat Cíes was nog beter.
Panoramisch uitzicht op het eiland San Martiño
De eilanden zijn er altijd geweest, ** bewaken de ingang van de monding van de Vigo **, markeren de komst van slecht weer met hun mistige of heldere profiel, regelmatig bezocht door sommigen maar genegeerd door vele anderen vanwege zoveel contemplatie in de horizon werd dagelijks onzichtbaar.
Er waren er die daar in de zomer altijd gingen kamperen, de weinigen - steeds minder - die daar woonden, piratenverhalen , de ruïnes van middeleeuwse kloosters, van het industriële en maritieme verleden en weinig anders. Er waren veel mensen uit Vigo en Galicië die ze vonden geen reden om de eilanden te naderen en vele anderen die dachten dat het zo beter was, dat ze bleven voor degenen die ze wisten te waarderen.
Zo worden de eilanden gevoeld vanuit Vigo
Hoewel ze sinds de jaren tachtig tot natuurpark waren uitgeroepen, moest de krant ** The Guardian in 2007 ** komen en noemde het strand van Rodas het beste ter wereld voor velen om hun borst uit te steken en op te merken dat de Cíes inderdaad een ongelooflijke plek zou kunnen zijn.
Rodas Beach, Cies-eilanden
Was het echt, is het, dat van Rhodos het beste strand ter wereld of was dat slechts een selectie gemaakt om indruk te maken en een zeer winstgevende toeristische attractie? Lijsten (waar we van houden) zijn altijd subjectief en kunnen urenlang worden besproken, maar welkom als hielp hem op de internationale radar iets dat we aan de deur van het huis hebben; we zijn zo gewend geraakt aan de vernietiging van de kust in de vorm van hotels en woningbouw dat het vinden van bijna intacte locaties een klein wonder lijkt.
Vandaag is onmogelijk de Cíes noemen zonder dat het woord "paradijs" verschijnt en het moest dagelijkse toegang beperken vanwege de stroom toeristen en bezoekers die ze komen bekijken, vooral in de zomer.
Het strand van Figueiras, met zijn perfecte nudistenhoek
Wat kan er in Cíes worden gedaan? Slapen in een luxe hotel is dat niet: de enige mogelijke accommodatie is de camping die al jaren open is of ankeren in de buurt per boot (als je een eigen boot hebt of vrienden ermee natuurlijk). Deze het gevechtsrestaurant dat zal nooit deel uitmaken van de meest elegante of moderne sites die u hebt bezocht, maar het zal niet nodig zijn omdat het product dat ze gebruiken ongeëvenaard is en de lokalisatie is (en dit is voor een keer geen cliché) uniek. En een beetje meer.
Cíes-eilanden (nu met een museum in Vigo)
Of iets minder: in Cíes kun je braden in de zon , pik je op in de schaduw van de pijnbomen die het zand bereiken, duik er in wateren waarvan je dacht dat ze alleen in het Caribisch gebied bestonden , loop de paden door het bos tot je het naaktstrand bereikt, kijk naar de rotsen waar de meeuwen nestelen, beslis of je favoriete eiland is Moteagudo, Faro of San Martiño…
Een hele microwereld op minder dan een uur van de dichtstbevolkte stad van Galicië die dat magische effect bereikt dat maar een paar plekken op aarde hebben: een paar uur hier voelen als meerdere dagen op de Relaxo-ranch . Om nog maar te zwijgen van kamperen en wakker worden terwijl je naar de zonsopgang boven de Atlantische Oceaan kijkt. Een toegankelijke ervaring van degenen die je schoonheidslat hoger leggen.
Eigenaresse en dame van de Cíes: onderschat de kracht van een zeemeeuw niet
Er zijn procedures gestart om de Cíes te laten erkennen als onderdeel van de Erfgoed van de mensheid door unesco . Ik hoop dat ze slagen, maar als ze dat niet doen, verandert er niets; Ze zijn er altijd voor ons geweest.
Volg @raestaenlaaldea
Dit zou jij kunnen zijn die over de Atlantische Oceaan kijkt vanuit de Queen's Chair