Een man jogt langs de Charles River
De koorts om dit natuurverschijnsel te zien is zo groot dat er zelfs een website is genaamd yankee gebladerte die min of meer in realtime de voortgang van dit fenomeen in de Verenigde Staten rapporteert. Deze show is te zien in alle staten van het land. Toch, reisgidsen bevelen de oostkant aan en specifiek New England (de staten Maine, New Hampshire, Vermont, Massachusetts, Rhode Island en Connecticut), als een van de beste plekken om te genieten van de kleuren van het 'blad'.
Zoals op internet te zien is, kent dit fenomeen verschillende fasen: groen, draaien, matig, piek, vervagen, weg . Voeg, ja, een nuance toe om van tevoren te weten. Wat het web virtueel als 'piek' (climax) aankondigt, is niet alleen een festival van rood in de harde realiteit geweest. Laten we zeggen dat de diagnose van het web iets geavanceerder is dan wat men later ter plaatse vindt.
Met de voeten in New England, een van de beste stedelijke omgevingen om van het 'gebladerte' te genieten is de stad Boston . De bomen van Boston Common, het centrale park van de stad, zijn een heel goed voorbeeld van wat dit evenement vertegenwoordigt. De beste foto's van deze long zijn tijdens deze data en de ansichtkaarten van de souvenirwinkels getuigen hiervan. Verwacht ook niet het Central Park van New York te vinden: Boston is een stad met iets meer dan 600.000 inwoners en het gebied is veel meer afgelegen dan dat van een Amerikaanse metropool. Deze beperkingen maken het natuurlijk dichterbij.
Dus, op slechts 30 minuten wandelen, kan men planten aan de oevers van de Charles River. Deze waterloop, die de hoofdstad Massachusetts scheidt van de stad Cambridge -thuisbasis van Harvard University of MIT-, is een landelijke plek om een prettige indruk te krijgen van de chromatische waarden van de herfst. De rivier heeft aan weerszijden verharde wegen, houten dokken om dichter bij het water te komen -die trouwens tijdens de strenge winter helemaal bevroren is- en talloze bruggen waarmee je het fenomeen 'gebladerte' vanaf beide oevers kunt observeren.
Gebladerte naar de stad in Boston
Echter, ver van het asfalt en de drukte, kan men een auto huren of met de trein ontsnappen om in een volledig natuurlijke context van het gebladerte te genieten. We kiezen voor de historische route van de Mohawk-pad slechts twee uur rijden van Boston. De route ontleent zijn naam aan een oude handelsroute die werd afgelegd door indianenstammen om de Atlantische kust en de staat New York met elkaar te verbinden. Een deel van het residu is aanwezig in monumenten, nomenclaturen of souvenirwinkels -de 'modeslachtoffers' zullen in de verleiding komen om mocassins te kopen zoals die door de inboorlingen worden gedragen-. En natuurlijk is de plaats onvergelijkbaar. De Mohawk Trail slingert door de Berkshire Mountain Range en geniet van talrijke uitkijkpunten om het landschap van bomen gekleed in de herfst te vereeuwigen. Ten slotte heeft de route zijn dosis culturele 'moderneo', aangezien de stad North Adams, aan het einde van de Mohawk Trail, de thuisbasis is van het Massachusetts Museum of Contemporary Art, beter bekend als Mass MoCA.
Terwijl de GPS aanstaat, wordt men zich bewust van de rijkdom van het landschap in termen van flora. De imposante bomen staan aan weerszijden van de A2 overigens zonder tol. Het gevoel van versmelting met het landschap is intenser in de buitenwijken van Orange, op anderhalf uur rijden. In die delen circuleert men al op een weg die de bergen ingaat, rivieren, bomen en bladeren die op de schouders zweven.
Het is niet overdreven om te zeggen dat men hier al een aperitief kan nemen van wat diep Amerika is . Toegegeven, we zitten niet op Route 66, en Kerouac's pen - ondanks dat hij uit Massachusetts komt - zet veel details in deze hoeken. Maar als je omhoog kijkt, kom je ook groepen motorrijders, zorgvrachtwagens, jaren zestig neons, winkels met een herkomstbenaming en locals die je het gevoel geven dat je een buitenlander bent . Waarom niet? Orange is daarom een goede stop om te brunchen, het seizoensgenre te proberen of gewoon je benen te strekken en de Yankee-esthetiek te aanschouwen.
Mohawk Trail: een voorproefje van diep Amerika
Later, het bereiken van Shelburne , bij de ingang van de Mohawk Trail, zal men al boerderijen zijn tegengekomen die ambachtelijke ahornsiroop aanbieden. Wees niet bang om te zien dat alle flessen die de siroop bevatten hetzelfde zijn. Of het nu boerderij, winkel, handel of supermarkt is, de container is altijd hetzelfde. Dat bevestigt dat het biologisch is. Op de achterkant vindt men een etiket met de gegevens van de boeren die deze siroop hebben bereid. Als iemand zijn ontbijt en snacks wil zoeten, kan dit worden gedaan met doses variërend van een halve pint tot een gallon. , dat wil zeggen, van 5 tot 50 dollar.
Shelburne is een plan B om op de rem te gaan staan. Vooral als de Deerfield River Dam open is (een server had niet zoveel geluk). Het biedt echter meer charmes zoals de Brugbloem. In het begin van de 20e eeuw, toen de tram die over de brug reed in onbruik raakte, besloot de gemeenschap het gebouw te versieren met bloemen in plaats van het af te breken. Het resultaat is een structuur die onderdak biedt aan 500 verschillende soorten.
Shelburne's Bridge Flower
Langs de route zal men talrijke staatsparken -'Forest State'- doorkruisen die in overvloed aanwezig zijn in het gebied. De Mohawk Trail, tussen Charlemont en Florida, is een goede optie om te wandelen , adem frisse lucht in, loop over paden vol dorre bladeren en ervaar het 'gebladerte' van binnenuit. Er zijn verschillende routes en je kunt verdwalen in de bergen met tochten die variëren van een half uur tot de hele middag.
Midden in het bos geniet men van binnenuit alle kleuren die het herfstspektakel te bieden heeft. Als je omhoog kijkt, kun je greens waarderen die bestand zijn tegen de eerste kou, geel dat last heeft van temperatuurdalingen, sinaasappels die wegkwijnen en felrood - zonder twijfel de meest spectaculaire - die hun laatste fotosynthetische adem hebben geademd. Daarnaast zorgen rivieren en beken die het gebied irrigeren voor een grotere visuele en auditieve rijkdom. Met een beetje geluk kun je eekhoorns, vogels en zelfs een wilde kat tegenkomen. Trouwens, herten en zwarte beren lopen door deze hoeken.
Ach, in de zomer en de eerste maatregelen van de herfst kan het zijn dat in de meest landelijke gebieden de bezoeker mededelingen tegenkomt van teken . In tal van bewegwijzerde paden zijn er mededelingen die hiervan getuigen. De aanbevelingen zijn om zeer afgelegen gebieden te vermijden, vaak benen of armen te controleren en draag een broek die in sokken is gestopt, voor het geval dat.
Groeten van Mohawk Trail
Eenmaal geoxygeneerd door de rijkdom van het bos, maakt de weg een opmerkelijke klim. Langs het kan men de auto stoppen bij een maas in de wet om te genieten van het landschap van de Berkshire van de hoogten Dit panorama is een lust voor het oog en ongetwijfeld de bonte rijkdom van de bergen vertegenwoordigen het stempel van de reis die de moeite waard is om te vereeuwigen . Het uiterlijk van een dubbele regenboog zou geven voor een Stendhal-syndroom.
In de stad van Florida - volgens reisgidsen is het de koudste van heel Massachusetts -, er is een van deze parkeerplaatsen aangegeven om van dergelijke perspectieven te genieten. Daarnaast is er een winkel met allerlei soorten materiaal typisch voor de Indianen. Leren kledingstukken, t-shirts met huilende wolven onder de volle maan -waarschuwing voor hipsters-, veren, halskettingen, houten fluiten en mocassins -als je geluk hebt te koop. En meer siroop natuurlijk.
Zodra de bergpas is gekroond, begint een steile afdaling op weg naar Noord-Adams . In een van de krapste bochten, is het restaurant 'The Golden Eagle' dat een ander van de beste uitzichten over het landschap biedt. Als je tijd hebt, is het de moeite waard om langs de kant van de weg te stoppen naast de vele auto's die 'pitstops' maken in de plaats en kijkend naar North Adams kun je de Greylock Mount (1.064 meter) -de hoogste berg van Massachusetts-.
al in Noord-Adams , zetten we een eindpunt op de route. Bij de ingang van de stad is er een kunstenaarsresidentie die dient om de modernistische bouillon van de stad te introduceren die wordt voorgezeten door de Mass MoCA. Let op, het museum sluit om 17.00 uur, dus het is de moeite waard om een van de genoemde haltes voor de terugweg te verlaten.
De volgende dag, om de krul van het 'blad' te krullen, is een optie om de Greylock-montage . Een weg die openstaat voor autoverkeer leidt naar een piek die wordt gedomineerd door een monument ter ere van Amerikaanse soldaten. De uitzichten, een spektakel. En de routes door het bos, talrijk. Een daarvan linkt naar de Appalachian Trail. Maar dat zijn grote woorden.
*** Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in...**
- 30 redenen waarom we in de herfst graag naar New York gaan - 50 natuurlijke bestemmingen om deze herfst te ontdekken
North Adams, Massachusetts