Elke zomer, al eeuwenlang, op bepaalde plaatsen van Galicië is gevierd rapa das bestas, een traditioneel festival dat bestaat uit het verzamelen van kuddes wilde paarden uit de nabijgelegen bergen en het knippen van hun manen, ontwormen en brandmerken.
"Het was heel verleidelijk om zoiets unieks te laten zien", legt hij uit. Pepe Coira, maker samen met Fran Araújo, van verkrachting (première op Movistar Plus+ op 19 mei), de serie die zijn titel ontleent aan die eeuwenoude traditie, maar ook geïnspireerd is door de geest ervan. Galicisch dus. "Het is heel bijzonder, het bestaan van wilde paarden het is een zeer schaars overblijfsel in Europa. En we wilden rapa echt in het verhaal opnemen omdat het te maken heeft met die toon waarin het gewelddadige wordt verzoend met het meest traditionele en feestelijke, er is een mengelmoes van dingen die ons erg suggestief leek”, vervolgt hij.
Het schieten van rapa.
Coira en Araújo ontmoeten elkaar weer na het succes van Ijzer. Door die goede ervaring vertrokken twee Galiciërs zoals zij, die naar hun land wilden terugkeren. Rapa is geboren uit een beeld, uit een plaats: Vixia Herbeira, het hoogste punt van de Serra da Capelada, in de provincie A Coruña, tussen Ortigueira, Cariño en Cedeira . "Het is een heel magische plek waar de wilde paarden zijn, ze zijn erg sterk", zegt Coira. "Voor mij is het een plek om minstens één keer per jaar naartoe te gaan."
Vanaf die plek schilderden ze een verhaal dat opnieuw een thriller is. De protagonist, Tomas (Javier Camara) hij loopt op een mistige ochtend door Capelada als hij een stervende vrouw vindt. De vrouw is niemand minder dan de geliefde burgemeester van Cedeira die kort na haar redding overlijdt. Zijn moord beroert de stad en omgeving. Van Ferrol naar Ortigueira.
Tomás (Cámara) op de kliffen van Capelada.
Gedurende zes hoofdstukken zal Tomás lid worden van de Guardia Civil Maite (Monica Lopez) om te proberen de dader te vinden. En in deze onderzoeken blijkt een heel echt Galicië, heel authentiek, heel mooi, vol contrasten. Een ander of meer onbekend Galicië voor het grote publiek, te beginnen met zijn landschappen.
"Het gebied is bijzonder mooi en niet erg bekend in Galicië of aan de kust", stelt Coira, wiens broer Jorge de serie regisseert. "Het is niet alsof we het aan iemand zullen ontdekken, maar Het is niet Rias Baixas of de Costa da Morte. Het is een heel charmant gebied dat alles heeft, dus het paste heel goed bij ons. Het lijkt heel wild, heel gewelddadig en je kijkt je ogen uit en je vindt een vredige vallei, een rustige plek. Die contrasten pasten ons heel goed.”
WAAR HET IS GESPROKEN
De serie begint waar ze het zich hadden voorgesteld: in de Sierra da Capellada. Gaat verder in Cédeira, hoewel, zoals Araújo en Coira ons onthullen, niet alles ze laten doorgaan zoals Cedeira is. “We hebben ook een deel van Ortigueira”, ze zeggen.
Land van contrasten.
Door de Sierra zijn ze in veel bochten gerold, misschien de meest toeristische en bekende vermijden, zoals San Andrés de Teixido, maar je kunt de pure berg zien, ook die beroemde kliffen, de hoogste van Europa.
verschijnt ook Ferrol, vooral de buurt van de Magdalena, Waar woont Tomas? “Het is een wijk vol modernistische huizen, het was de eerste wijk gebouwd op een grid in Spanje, het is een heel bijzonder stadslandschap”, zegt Coira.
Cédeira.
Daarnaast zie je de wegen en landschappen tussen Ferrol en Cedeira dat de personages zo veel reizen op hun verschillende paden. Pantín, Valdoviño… en het indrukwekkende strand van Vilarrube, waar Tomás stopt om zeewater te halen om zijn krabben te koken. Een van die kleine details en heel Galicische knipogen waar de serie vol van staat. Wat het typische gebak van Cedeira. De vermelding om de stoofpot, aan de bouillon of de dame die aanwijzingen geeft. “Dat is puur Galicië”, zegt Coira. “Bijna documentair”, vult Araújo aan.
En bovendien heeft het anekdotische zijn betekenis. “Speel ook in het argument, hoe labyrintisch Galicië kan zijn, Het heeft zoveel kleine en verspreide bevolkingscentra, dat er veel wegen, sporen zijn... het is heel gemakkelijk om te verdwalen en voor de GPS om te verdwalen”, zeggen ze.
Op de top van de Sierra da Capelada.
LESSEN VAN ‘IJZER’
De details op zoek naar authenticiteit zijn al het kenmerk, na Ijzer. "We waren enthousiast om ons te verdiepen in wat we daarin deden, we plaatsten het verhaal op een specifieke plek, op een echte plek en konden het verhaal geven wat die plek ons te bieden heeft", zegt Coira. “Het gaat erom heel specifiek te zijn bij het schrijven. Omdat het op die plek gebeurt en niet op een andere, heeft het verhaal iets speciaals”.
En zullen toeristen naar Cedeira en Capelada komen zoals naar El Hierro? Ze lachen.
Tomás (camera) en Maite (López).