Een van de watervallen van de Fervenzas de Segade, aan de rivier de Umia.
Als we aan Pontevedra denken, denken we altijd aan de essentiële landschappen: de gewenste Atlantische eilanden en de Vijftig prachtige stranden verspreid over de drie estuaria, die van Arousa, Pontevedra en Vigo.
Idyllische ansichtkaarten voor om te dromen van een provincie omringd door de Atlantische Oceaan: de Cíes en zijn extreem witte en beschermde zand, de met bomen omzoomde Bamio, Area da Secada en zijn wilde duinen, het (gastro)geheime Bueu, het kilometerslange en altijd levendige Lanzada of Sanxenxo en zijn zeevarende levensstijl.
Maar als we de zee in zwemmen en in het hart van de Rías Baixas duiken, zullen we een gebied vol natuurlijk en historisch erfgoed, waarin de rivieren het land voeden, maar ook de ziel (reiziger en avonturier).
Necropolis en hermitage in A Lanzada, Rías Baixas.
PONTEVEDRA IS MARITIEM, MAAR OOK FLUVIEEL
De langste rivier in Galicië mondt uit in Pontevedra en doet dat op een grote manier en vormt wat bekend staat als Miño-estuarium, een natuurlijke grens tussen Spanje en Portugal die de gebieden met de grootste biologische diversiteit in de Autonome Gemeenschap koestert. 15 kilometer aan landschappen met een grote ecologische waarde (gecatalogiseerd als Red Natura 2000) die te voet kunnen worden verkend langs de gemarkeerde paden of per boot, tussen riviereilanden zoals Goián of Canosa.
De Miño heeft bijna 350 kilometer van de Serra de Meira afgelegd, moedig Lugo en Ourense overgestoken, en het is in de Rías Baixas waar hij stopt om uit te rusten, helemaal aan het einde, in de grote monding van 2000 meter breed waarin een uitgestrekte zandbank is gevormd met verschillende rivierstranden: O Muíño, A Lamiña, Armona en O Codesal.
Het gebied, uitgeroepen tot speciale bescherming voor vogels, loopt in het gematigde seizoen vol met reigers, meeuwen, kiekendieven, aalscholvers, strandlopers en andere soorten die naar de wetlands komen om te eten, dus de ornithologische waarde is niet te overzien (Het heeft twee observatoria en een ornithologisch station).
Vogels kijken in de monding van de rivier de Miño, in Rías Baixas.
Degenen die liever een veel wilder element observeren, hebben geluk, want zowel vanaf de Pico de San Francisco als vanaf O Facho -de natuurlijke gezichtspunten van de Santa Tecla-berg- de oceaan verschijnt voor onze ogen ontembaar en oneindig.
Maar pas op: degenen die hunkeren naar een beetje meer adrenaline, naast paragliden in O Baixo Miño, kunnen het ook stroomopwaarts gaan zoeken, in zijn ruige wateren, ofwel om de canyons af te dalen of raften langs de rivieroever tussen eucalyptus-, wilgen- en eikenbomen.
Je kunt ook allerlei multi-avontuursporten beoefenen, zoals kajakken of kanoën, op de Umia-rivieren (let op hun watervallen en poelen) en Ulla, de laatste vooral bekend om zijn hangbrug O Xirimbao, die de provincies Pontevedra en A Coruña verbindt. Het werd in de jaren 60 gebouwd om aan te sluiten bij de Xirimbao en Ximonde reservaten, maar nu vissen verboden is en al het mogelijke wordt gedaan om de zalm in de rivierloop terug te krijgen (er zijn oversteekladders), wat komt er aan 'vissen' in deze recreatiegebied is een rustige dag in de natuur en een foto over de hangende metalen structuur ook bekend als A Mariola.
Visserij op de Miño-rivier, Rías Baixas.
STENEN BESCHERMERS
Galicië staat synoniem voor kloosters en Pontevedra heeft hier veel mee te maken. de van San Lourenzo de Carboeiro, omarmt sinds de 10e eeuw een meander van de rivier de Deza en uitgeroepen tot Nationaal Monument in 1931, dat van Santa María de Armenteira, gekoppeld aan de legende van Ero uit een van de liederen van koning Alfonso X, of dat van San Salvador de Camanzo, Benedictijner, ook uit de 10e eeuw en met drie halfronde apsissen die nog steeds hun oorspronkelijke schoonheid behouden, zoals de originelen, hoewel uit de 16e eeuw, de muurschilderingen die in de kerk werden gevonden bij het verwijderen van een barok altaarstuk.
Dit zijn niet de enige stenen monumenten en ook niet de enige legendes die ons naar de Rías Baixas zullen trekken, aangezien ze in de nasleep van Pedro Madruga, een essentieel personage in het vijftiende-eeuwse Galicië die momenteel zijn eigen route heeft, we zullen forten, torens, steden en kastelen bezoeken, zoals het gemuseumiseerde kasteel van Soutomaior -half middeleeuws fort, half neogotisch paleis-, met de monding van Vigo op de achtergrond en een tuin met camelia's, ideaal om te verdwalen, of die van Sobroso, die imposant op een heuvel in Vilasobroso oprijst, in Mondariz, en het heeft een prachtig botanisch pad om rond te lopen.
Kasteel Soutomaior vanuit vogelperspectief, Rías Baixas.
wie was dit? beroemde en invloedrijke edelman dat hij de bisschop van Tui gevangen hield in de toren van Fornelos, een stad waarvan hij burggraaf was, en dat hij van Enrique IV een rente kreeg op de inkomsten van Vigo, Redondela en Pontevedra? Welnu, volgens een theorie die steeds sterker wordt, Pedro Madruga zou, niet meer of minder, Christoffel Columbus zelf zijn geweest, die deze bijnaam zou hebben aangenomen nadat hij deed alsof hij dood was om voordelen te verkrijgen van de katholieke vorsten, met wie hij vijandig was.
Het imposante kasteel van Sobroso, Rías Baixas.
PONTEVEDRA IS LITERAIR
we begrijpen waarom O Salnés, met zijn Atlantische karakter, veroverde grote literaire, omdat de regio Sanxenxo, O Grove, Illa da Toxa en het strand van A Lanzada omvat, omringd door de Atlantische Oceaan (en door die albariños met een vleugje zout). Ook dat Ramón María del Valle-Inclán, die de vernieuwing van de literatuur aan het begin van de 20e eeuw verlichtte, vond inspiratie in Vila Nova de Arousa, stad waar hij is geboren en getogen als een "dorpsheer", zoals José Rubia Barcia in zijn boek *Mascarón de praa stelt. *
Om iets meer te weten te komen over het leven en werk van deze uitmuntende toneelschrijver, romanschrijver en dichter van de Generatie van '98, hoef je alleen maar naar het huismuseum, dat gevestigd is in wat bekend staat als Casa do Cuadrante, in de Raad van Vilanova de Arousa. Daar, tussen eerste edities, documentaire collecties en andere boeken die aan hem gelinkt zijn, zal het voor ons veel gemakkelijker zijn om de innerlijke wereld te raden die de auteur van Luces de Bohemia ertoe bracht om de grotesk, het literaire genre waarmee Valle-Inclán de wereld en de samenleving bekritiseerde die hem omringde.
'Poeta de Raza', omdat hij de creatie van de hedendaagse Galicische literaire verbeelding heeft bevorderd, Ramón Cabanillas (Moncho voor zijn vrienden) werd geboren en stierf in Cambados, net zoals een sculptuur van de dichter zittend op een bankje in de stad ons eraan herinnert, waardoor we zijn voetsporen (letterlijk en literair) kunnen volgen, van het eenvoudige zeevarende huis waar hij werd geboren op de rúa Novedades tot de Furruxa-huis (of Fraga-huis), nu omgebouwd tot gemeentelijke bibliotheek.
Want hoewel de Rías Baixas oceaan, stranden, eilanden zijn... ook Het zijn natuur, kunst en cultuur.
Historisch-artistiek ensemble van Cambados, Rías Baixas.