Uitkijkpost op een strand in Santa Barbara, Californië.
EERSTE GEDEELTE VAN HIGHWAY ONE
Santa Barbara–Big Sur–Monterey–Carmel
Er zijn reizen die geen einde hebben. Of misschien nodigen ze uit tot eindeloze eindes. Californië voldoet aan de ambitieuze verwachtingen van een generatie gekleed in hedendaagse mythen waar literatuur, film, muziek of kunst een rol spelen. En we doen het op een pad dat ook geen einde lijkt te hebben: op de Pacific Coast Highway, niet meer niet minder.
En hierin homerische catharsis, op wielen, vierhandig en vrouwelijk, bloeit vooral het krachtige verlangen om onze eigen utopieën omver te werpen, of misschien te versterken. Met eigennamen: Jack Kerouac, John Steinbeck, Doris Day, Henry Miller, Quentin Tarantino, Sam Shepard, Allen Ginsberg, Marion Davis, David Lynch, Nicole Kidman, Emma Stone… honderden. duizenden. En ook, waarom blozen, de De tienerrave van Thelma & Louise. Herken de adrenaline, de legitieme tinteling in de maag, wanneer na het tanken bij een tankstation dat op 48 graden in Death Valley oplost, 'het gehuil' opduikt: "Start, Louise!".
Santa Cruz, in Californië, was een bastion van de tegencultuur van de jaren '50 en '60 van de vorige eeuw.
VAN MISSIES, MANSIONS EN 'BODEGONES'
Santa Barbara - Santa Ynez - Solvang - San Luis Obispo
Iets meer dan een uur van Los Angeles, en overweldigd door zijn haarloze en vertrouwde palmbomen, landden we in de brutale schoonheid van Santa Barbara, speeltuin en residentie voor uitgebrande L.A. producers. die besloten op de rem te trappen, de auto voor de fiets te verwisselen en hun routines te delen in het netwerk van witte huizen en mediterrane daken van wat bekend staat als de Amerikaanse Rivièra.
Het eerste visuele contact, op de promenade die East Beach verbindt met West Beach, paraderen baardeloze Herculeans op schaatsen, stellen die elkaar bij de taille vasthouden van langdurige bruine kleur en stijlvolle Californiërs gekleed in onmogelijke hoeden (of niet-classificeerbare huisdieren) wijden middag na middag om te 'zijn' onder de zon van Santa Barbara.
Onbewogen en van bovenaf is de Santa Bárbara Mission, uit 1920, 'de koningin van de Californische missies', met zijn Dorische façade bekroond door twee torens, de grootste exponent van het Spaanse kerkelijke werk in de 19e eeuw. Vele eeuwen voordat de geestelijken zich vestigden, verzamelden en jaagden de Chumash-indianen in heel Santa Barbara County. Momenteel verbannen naar een klein reservaat in Santa Ynez, is het opvallend dat de katholieke missiebegraafplaats zo'n 4.000 Chumash-graven herbergt.
De Santa Barbara Mission, Californië, herbergt 4.000 graven van de Chumash-indianen.
veranderd in zomerhoofdstad van SoCal (ten zuiden van Californië), geniet van de glorie van de Amerikaanse Rivièra met een ritje bij zonsondergang in Stearns Wharf, de oudste kade aan de westkust, waarvan de houten stammen kraken onder de voeten van degenen die de souvenirwinkels, bars en restaurants binnenkomen en verlaten die gewijd zijn aan zeevruchten en verse vis van de westkust.
Dit is wat er gebeurt bij de Shellfish Company, waar elke avond tientallen diners samenkomen die verlangen naar hun krab specialiteiten. Ze reserveren niet: je schrijft je in voor een lijst bij de ingang, het wachten wordt onvergetelijk met een lokale pils in je handen – de Californische bierboom verdient een apart monografisch verslag – en als je eten op je bord laat, claim je je hondenbak.
Ze zeggen dat Californiërs je met alle vijf zintuigen veroveren. Je hoeft niet ver te gaan om het te bekijken. In de buurt van de wijk Funk Zone, hoogbouwbewoners gaan samen met Franse of Japanse vakantiegangers ga 's avonds laat winkelen bij The Shopkeepers of de speciaalzaak in Surf n-Wear's Beach House, controleer je hartslag (en verschillende wijnen) bij Lucky Penny of The Lark, of drink een paar cocktails op de muziek bij Figueroa Mountain Brewing Co.
En nu het belangrijkste: wijd een middag (met zijn nachtelijke uren) aan de Urban Wine Trail, een voorstel om te voet of per fiets een netwerk van 28 lokale bogega's , op een route bezaaid met boetieks, designrestaurants en kunstgalerijen die de Amerikaanse Rivièra een magneet voor elegante foodies die in meerdere talen worden vermaakt.
Stearns Wharf Pier, in Santa Barbara, de oudste aan de westkust.
Doorkruist door de Pacifische wind en door de mist uit de Santa Ynez-vallei, diende het wijnland van Santa Barbara in 2004 als een lokmiddel voor de filmploeg van de film Sideways, veranderd in toeristisch oriëntatiepunt van de wijncultuur van Californië. Op weg naar druiven, verwarren we molens voor reuzen.
We zijn in Solvang, een sprookjesachtige stad gesticht door deense kolonisten op de vlucht voor de koude winter in het Midwesten van 1911. Hun blonde nakomelingen wonen hier samen noordse enclave met een mediterraan klimaat, waar we onder twintig wijnhuizen een museum vinden gewijd aan Hans Christian Andersen of verschillende reproducties van windmolens uit Noord-Europa.
Het handjevol blokken in het historische centrum nodigt uit om te verdwalen tussen de pastelkleurige explosieboetieks, probeer de authentieke aebleskivers (Deense donuts met jam) bij Birkholm's Bakery & Café of laat Uve en Etla ons tussen de hapjes door vertellen waarom Swedish Candy Factory is de enige plek in Amerika die Zweedse Polkagris-snoepjes maakt.
Nu zijn we tussen de wijngaarden en Solvang is een goed startpunt voor een wandeling tussen deze wijnstokken gekust door zon, mist en Pacifische winden. Een onmiskenbaar lokmiddel voor reizigers aan boord van Harley's, new-age caravans, Amerikaanse cabrio's en zelfs fietsen. Het is handig om de liturgieën van de lokale bevolking te imiteren: voorraad inslaan voor een picknick – The Rancho Market is overweldigend–, een pad kiezen tussen de Santa Maria-vallei en de Santa Ynez-vallei -de onze, de Foxen Road Trail-, stoppen bij de wijnmakerijen die u inspireren -de meeste hebben tuinen om buiten te feesten-, en geniet van Pinot Noir en Chardonnay zonder naar uw mobiele telefoon te kijken of naar het verleden te kijken.
Kom op, hier zijn onze weddenschappen: Foxen, in de duurzame wijnmakerij van Dick Doré en Bill Wathen proef je de hemel van de syrah in Rhône-stijl, de Rancho Sisquoc, proeverijen (10 dollar met gegraveerd glas) van zes van hun juwelen, met een staande ovatie voor zijn Sauvignon Blanc 2016 en Pinot Noir 2015, op een perceel met uitzicht op een zee van wijnstokken, en Riverbench Vineyard & Winery, die biedt bekroonde Pinot Noir, Chardonnay en mousserende wijnen met uitzicht op de Santa María-vallei.
De stad Solvang, in Californië, werd in 1911 gesticht door Deense kolonisten.
Gevuld met de fantasieën tussen drankjes, keren we terug naar de Pacific Coast Highway op weg naar een andere plaats die is ontworpen voor genot. In 2017 bezette San Luis Obispo de vijfde plaats in het land in de netelige categorie 'gelukkige steden' , en volgens de parameters van National Geographic.
De waarheid is dat geluk hier onlosmakelijk verbonden is met verschillende aspecten, zoals: onbrandbare culturele agenda, historische en kostbare gebouwen zoals de art-decogevel van het Fremont Theatre, een totem van de jaren 40-cinema en een muzikale referentie naar dit tijdperk, een dankbare universiteitsgemeenschap en de erfenis van katholieke vreugde en geloof, zoals blijkt uit de missie van San Luis Obispo de Tolosa, wiens klokken luiden elke dag sinds 1772.
Ervoor verdeelt een beek het historische centrum in tweeën. Aan de andere kant van een piepklein bruggetje is het bijna verplicht om, met een van hun biertjes of sake!, de royale dagschotels bij Novo te proberen. In dezelfde straat, de wekelijkse boerenmarktviering Het gedijt op groentestalletjes, stomende barbecues en livemuziek. Ja, inderdaad, San Luis Obispo laat je glimlachen.
Art deco gevel van het Fremont Theater, in San Luis Obispo.
HET GROTE LAND VAN HET ZUIDEN
Met deze grootsheid doopten de eerste kolonisten die zich in Monterey vestigden, de buitengewone natuur van Big Sur, a ruige 145 kilometer lange kustlijn, ingeklemd tussen de nevels van de Stille Oceaan en het onweerstaanbare microklimaat van de Santa Lucía-vallei.
Voor velen brengt de loutere vermelding van de plaats ons terug naar een bepaalde mate van recreatie, ondersteund door een niet-classificeerbare catalogus van literaire, muzikale en filmreferenties van een essentiële periode in de geschiedenis van Californië: tussen de decennia van de jaren '50 en '70 van de 20e eeuw.
Big Sur is een toevluchtsoord geweest voor magnaten, getuige het grote Hearst Castle, een Homerisch paleis in opdracht van William Randolph Hearst van de eerste vrouwelijke architect van Californië, Julia Morgan; in aanvulling op thuis en redding van genieën uit de wereldliteratuur zoals Henry Miller, van verlichte new-ages en leden van de Beat Generation – Lawrence Ferlinghetti of Jack Kerouac–, die hun fascinatie voor dit landschap van mosterdkliffen, fluorescerende schuimstranden bezaaid met jadestenen en landschappen bezaaid met theatrale sequoia's, waar zeeolifanten vrij rondlopen in San Simeon, migrerende walvissen zwemmen voor het Julia Pfeiffer Burns State Park, zeeotters ontspannen en De bedreigde Amerikaanse condor vliegt zonder remmen.
De grootsheid van de imposante Big Sur in zijn puurste vorm.
Als de omstandigheden het toelaten, loopt het kronkelende stuk Highway One, van Morro Bay naar Garrapata State Park, door landschappen die elk gesprek het zwijgen opleggen en dat ze geven om verschillende rondreizen te maken naar de diepten van onze utopieën.
Het is belangrijk om die gemoedstoestand niet buiten beschouwing te laten als je door de pracht van Ragged Point klif, McWay Falls, een val van 24 meter in zee vanaf Julia Pfeiffer Burns en vooral wanneer je landt in de laatste literaire toevluchtsoord die je verwacht rond een gevaarlijke bocht te vinden.
De Henry Miller Memorial Library staat als de ultieme beat beat en culturele ziel van Big Sur. "Hier ben ik absoluut niet van de wereld." Dit is hoe Henry Miller aan zijn geliefde Anaïs, in een van hun briefwisselingen, de intentie overbracht om in Big Sur te blijven. En dat deed hij van 1944 tot 1962.
Het was zijn vriend Emil White die deze tempel bouwde ter nagedachtenis aan de auteur van de Kreeftskeerkring in 1981. Ironisch genoeg verklaarde Miller zichzelf een vijand van postmortale concessies: "De manier om iemand te eren is om je leven te leven met waardigheid”. Misschien zou ik vandaag glimlachen om deze plek te zien met een betoverende luchtverrukking? lezers van alle breedtegraden.
Detail genomen in de Henry Miller Memorial Library in Big Sur, Californië.
GROTE KLEINE WAARHEDEN: Carmel – Monterey – Santa Cruz
De naam van Liane Moriarty is voor altijd verbonden met die van Monterey. Het toneelstuk _ Big Little Lies _ bracht deze Australische auteur naar het huis van David E. Kelley. De maker van de gelijknamige serie bezweek voor de wreedheden en vindingrijkheid van de leidende vrouwen en droeg deze over verwoestende beschuldiging tegen gendergeweld naar een idyllische omgeving, Monterey, en legde op de schouders van Reese Witherspoon, Nicole Kidman, Laura Dern, Shailene Woodley en Zoë Kravitz de verantwoordelijkheid om de provinciestad op de covers van vrouwenbladen.
De cultserie van HBO voegt prijzen, volgers, goede recensies en een spoor van nieuwsgierige mensen toe die vanaf de première komen om te ontdekken waarom Monterey een embleem van feministische macht is geworden (althans in fictie).
Er blijft weinig of niets over van zijn verleden als belangrijk centrum voor de productie van sardines in blik, toen Cannery Row de heldendaden en ellende van die arbeidersklasse condenseerde, vereeuwigd door John Steinbeck in The Outskirts of Cannery: "(Cannery Row is) een gedicht, een stank, een krijsend geluid...".
Op een steenworp afstand, op Prescott Ave., staat de bronzen buste van de grote kroniekschrijver van de Grote Depressie. Zonder de straat te verlaten, in wat ooit een van de grootste conservenfabrieken was, pronkt het Monterey Bay Aquarium met zijn een van de meest wonderbaarlijke aquaria ter wereld, met een populatie van meer dan 35.000 zeedieren en waterplanten (speciale vermelding voor de Jellyfish Gallery en de Open Zee vol met hamerhaaien, schildpadden en maanvissen).
Gevel van een kapperszaak in Monterey, Californië.
Ondertussen, en op korte loopafstand, heeft een ander toeristisch bastion, zoals Old Fisherman Wharf, als inspiratiebron gediend voor de scenarioschrijvers van het HBO-juweel. Elk seizoen brengt een opmerkelijke gemeenschap van trackers van goddelijke wezens: walvissen, zeehonden, dolfijnen of zeeleeuwen.
De herenhuizen bieden uitzicht op de zee en kleuren de hoogten van Monterey met avant-garde architectonisch ontwerp. Op dit punt kan iemand zich afvragen waar het monument is dat Big Little Lies heeft gepopulariseerd in de openingsmelodie (nu een staande ovatie voor Michael Kiwanuka, alstublieft): de Bixby-brug.
Om het onheilspellende monument van een enkele boog te fotograferen, moet je ongeveer 30 kilometer van het vissersdorp weggaan, richting Big Sur. En, voor de dapperen, tien kilometer verderop, een stop bij de groene kaap van Point Sur park en, ook onderweg, een pauze in Garrapata State Park om veteraanse sequoia's te knuffelen.
Om een goede foto te maken van de onheilspellende Bixby-brug, moet je een paar kilometer verder gaan en perspectief krijgen.
Na een rit van 15 minuten ten noorden van de Pacific Coast Highway vallen Instagram-verhalen ineen met de eerste snapshot van Carmel-by-the-Sea. Veel van zijn bekendheid is te danken aan Clint Eastwood, die in de jaren tachtig burgemeester was van dit exclusieve dorp. Van tijd tot tijd is het te zien in de straten of in de buurt van de prachtige missie van San Carlos Borromeo de Carmelo, gesticht door Junípero Serra in 1770.
De bijna 4.000 inwoners verwelkomen met dezelfde gastvrijheid filmsterren, artiesten, producenten en een hele verzameling vakantiegangers die met dezelfde ijver hun bankrekeningen en anonimiteit bewaken.
Maar hier zijn degenen die regeren niet alleen zij, maar ook hun huisdieren. Carmel voelt authentiek aan toewijding en respect voor de hondenbewoners. Sinds 1880 houdt het zeer exclusieve resort de drukte op Ocean Avenue op afstand, die de meest obscene fantasieën van zijn bewoners voedt in tempels zoals Tiffany's of Bottega Veneta.
in de omliggende straten, meer dan 100 kunstgalerijen, Restaurants in Franse stijl, hondenboetieks, kleine hotels en een paar kilometer omzoomd met herenhuizen met stenen schoorstenen waar Jack London, Brad Pitt, Clark Gable, Charles Chaplin of Doris Day ooit rustten, wiens Cypress Inn hotel een hondenparadijs in mediterrane stijl voor huisdieren die meer gewend zijn om in cabrio's en privéjets te reizen.
In dit eindeloze avontuur gunnen we onszelf een voorlaatste licentie: Santa Cruz. Santa, vanwege zijn reputatie als bolwerk van de tegencultuur van de jaren vijftig en zestig en huis van new age visionairs in de jaren 70. En zijn kruis: de aanleg voor hedonisme en een manier van leven gewijd aan surfen, of het dienen van de grillen van de Stille Oceaan.
In dit spel van contrasten vindt de surfmythe haar evenwicht tussen de chaos van de Santa Cruz Beach Boardwalk en de gehechtheid aan duurzaam leven van de studenten van de University of California. Het yin en yang van de Amerikaanse droom. Het begin van het einde.
Vintage attracties op de Santa Cruz Beach Boardwalk, waarvan de Looff Carousel dateert uit 1911.