Als je in de herfst gaat reizen, laat het dan naar de Liébana-vallei zijn.
Dankzij de zonnige en langdurige zomer waarvan we genoten hebben in dit atypische jaar, is de herfst met meer kracht dan ooit aangebroken noorden van spanje . De bladeren van de bomen laten hun beste kleren zien voordat ze zich laten vallen terwijl de kastanjes dik worden, wetende dat zij de volgende zullen zijn. Het is een natuurlijk schouwspel dat, hoewel het elk jaar wordt herhaald, zijn schoonheid en aantrekkelijkheid niet verliest; **en als er een plek is om de kracht van de herfst te aanschouwen, dan is dat Liébana**.
Verscholen **tussen de toppen van het Cantabrische gebergte en de Picos de Europa **, kan de afgelegen Cantabrische vallei alleen worden bereikt via drie ingangen . **Vanaf León** doorkruist de N-621 wat de oorspronkelijke kern van de herovering was, landen waar degenen die aan de moslims ontsnapten hun toevlucht zochten: hoge weiden die worden bewaterd door kronkelige rivieren die sterven in de Riaño-reservoir , bewaakt door slanke pieken die elke uitgang naar buiten afsluiten, en die geen einde lijken te hebben tot de haven van san glorio (1599 meter).
De Liébana-vallei is een schouwspel van schoonheid voor alle bezoekers.
Dezelfde indruk krijgen degenen die **vanuit Palencia** naderen, in de voetsporen van **een jonge Pisuerga die Palenciaans Romaanse juwelen baadt, zoals San Salvador de Cantamuda** (12e eeuw) en de beuken- en eikenbossen bewatert die beroemd maken bij de Natuurpark van Fuentes Carrionas . De gouden, karmozijnrode, bruine en muskusachtige tonen volgen elkaar langs het pad, als een proloog op wat zal worden gezien vanuit het hoge gezichtspunt van de haven van Piedrasluengas (1402m).
De derde optie is om Liébana binnen te gaan **volgend de loop van de Deva vanuit Cantabrië**, waar deze korte maar dappere Lebaniego-rivier eindigt in de monding van Tina Mayor . Voordat de Deva de Golf van Biskaje bereikte, moest de Deva het hoofd bieden aan de ruwe kalksteen van de Picos de Europa, moeilijk te kraken, waardoor een van de meest emblematische wegen in ons land ontstond: de Hermida-kloof . De rivier, gezwollen door de herfstregens, overstroomt met zijn gebrul de verticale muren die hem omringen, vergelijkbaar met de punten van een fakirbedding, bewaakt door gieren, valken en koorddansers die hun thuis en toevlucht zoeken in de steile hoogten.
Van de verschillende opties om Liébana te bereiken, wordt het ten zeerste aanbevolen om door San Salvador de Cantamuda te gaan.
Frisse lucht nodig, aangezien de smalheid van de weg verstikkend en verbijsterend is, **het wordt aanbevolen dat de reiziger naar het uitkijkpunt Santa Catalina (Piñeres, Cantabrië)** gaat om de kloof en de herfstkleuren van bovenaf te bewonderen , zoals de adelaars doen. Voordat we Liébana binnenkomen, maken we kennis met zijn jongere broer, de kleine en charmante vallei van Lebeña , voorgezeten door de kerk in Mozarabische stijl , of zoals revisionistische geleerden de voorkeur geven, "herbevolkingskunst" (10e eeuw). De afgelegen ligging van de vallei, op al zijn hellingen omringd door bergen van bijna duizend meter hoog, trok degenen aan die op zoek waren naar rust ver van de grens met Ál-Ándalus.
Vandaag is een verplichte bestemming voor klimliefhebbers , aangezien Lebeña in de omgeving **talrijke routes en via ferrata** heeft die starten vanuit de naburige stad La Hermida, een aanrader voor iedereen met een goede fysieke conditie en zonder hoogtevrees. De eindprijs, naast het gebruikelijke bier dat elke bergroute volgt, is koel af in het warme water van de rivier Deva terwijl deze door de Balneario de la Hermida . loopt , afkomstig uit de diepten van de Picos de Europa, en die de rivierbedding verwarmen, waardoor zelfs in de winter kan worden gezwommen.
Na het verlaten van de kloof, de schoonheid van Liébana wordt voor ons getoond , omlijst door de toppen van het oostelijke massief van de Picos de Europa. Vanaf de weg kun je niet anders dan je nek spannen om een oogje in het zeil te houden bossen die langs de hellingen lopen , tot aan de deur van de steden, de huizen likkend, de stallen en de berm van de weg.
Het uitzichtpunt Santa Catalina geeft je het gevoel dat je over de Cantabrische bergen vliegt.
Op de zuidhellingen bruist het van de bedrijvigheid: het is oogsttijd , en Liébana, dat profiteert van zijn eigen microklimaat waardoor het dichter bij de mediterrane temperaturen ligt dan bij het Atlantische klimaat van de nabijgelegen kust, is een gerenommeerde wijnbouwersenclave . Ze zijn beroemd orujos, een brandewijn gemaakt van de schillen, zaden en afval van de druif zodra deze is betreden , die nog steeds op de traditionele manier wordt geproduceerd met behulp van enorme stills.
De weg die leidt naar Potes, hoofdstad van de vallei , is een opeenvolging van bedrijven die deze kostbare likeuren aanbieden, evenals geitenkazen zoals die geproduceerd in Baró , ja dikke tudanca beefsteaks , inheemse soorten van de Picos de Europa en de Cantabrische bergen, zeer gewaardeerd om zijn weerstand tegen het barre klimaat van de toppen.
De beste plek om een snuifje Liébana te proeven voordat je een van de bossen binnengaat, is zeker Sleutelhuis (Potes, Calle Cántabra, 6), maar als we besloten hebben Potes te verlaten om te genieten van de levendige middag, dan is een andere plaats die ons een maaltijd zal aanbieden die past bij de schoonheid van Liébana de Meson Los Llanos (in de stad met dezelfde naam, naast de weg CA-185). Het is bijna verplicht om de Libanese stoofpot , verschillend van de naburige berg, zowel in het gebruik van kikkererwten als in de manier waarop ze geproefd worden: zoals die uit Madrid, eerst eet je de soep, dan de peulvruchten en als laatste het vlees van de compango.
Potes straalt charme uit in zijn straten.
Zo'n overvloedige maaltijd kan ons zonder de kracht achterlaten om verder te gaan, dus het wordt aanbevolen om te gaan liggen en eronder in slaap te vallen een van de grote eiken die het pittoreske dorpje Mogrovejo . omringen , pas op dat je niet wakker wordt omringd door een kudde koeien. Als de benen nog werken, is het tijd om naar te gaan Heilige Peter van Bedoya en kijk uit op het pad dat leidt, door talloze "zeta's" uitgehouwen in de muren van de Sierra de Peña Sagra, naar de Braña de los Tejos (1273m).
Vanaf deze brede weide, zo genoemd vanwege de eeuwenoude bomen die erover waken, kun je genieten een van de mooiste uitzichten op de Picos de Europa en de uitgestrekte bossen die de zuidgevel bevolken. De plaats, in de buurt waarvan **een Cantabrisch fort (Los Cantones)** is gevonden, is omgeven door legendes die het voor een heilige plaats , waar de steden vóór de komst van de Romeinen ceremonies hielden onder het licht van de volle maan, zoals op veel andere plaatsen in Cantabrië het geval is.
Als de beklimming naar de Braña de los Tejos niet kan worden gedaan, kan een meer dan vergelijkbaar panoramisch uitzicht op de Libanese herfst worden verkregen van de stad Cahecho, hangend op meer dan 800 meter hoogte . Een waarschuwing voor romantici: het dorp biedt een aantrekkelijke verscheidenheid aan ** landelijke accommodaties voor degenen die verliefd zijn geworden op Liébana ** en haar nog beter willen leren kennen.
Verdwalen in een van de hoeken van Liébana is een lust voor het oog.
Er zijn nog steeds hoekjes om te ontdekken waar de schaduwen van de zonsondergang ons kunnen verrassen op het pad van een beer, een steeds frequentere wandelaar op de paden van de vallei. Een van hen is Piasca, waarvan de romaanse kerk een van de beroemdste in Cantabrië is : de stad behoudt nog steeds de traditionele manier van leven, gebaseerd op begrazing, het aanleggen van kleine tuinen en vakmanschap in hout.
Liébana, tot de komst van het toerisme, was een geïsoleerd gebied in de winter , die in alle opzichten zelfvoorzienend moest zijn, vandaar dat de Lebaniego's en lebaniegas wisten hoe ze zich moesten ontwikkelen in de vele vaardigheden die het werk in het veld vereist. Een goed voorbeeld hiervan is te vinden in Aniezo, waar de buren , profiterend van de ruïnes van het oude netwerk van kanalen, molens en dammen waar de mensen nog niet zo lang geleden hun graan konden malen, Ze hebben een waterpark gebouwd? dat zal de kleintjes plezieren.
De ouderen van hun kant mogen hun ogen niet afhouden de eiken-, kastanje- en beukenbomen die de steile hellingen rond de stad bevolken , de herfstkleuren laten samensmelten met het oranje licht van de zonsondergang en leven geven de verzen die Matilde Camus, de grote Cantabrische dichter van de 20e eeuw, wijdde aan de gouden vallei.
uitkijktoren van liefde puur liebana
Land waar de stem in stilte leeft,
medelijden is gedaan, pelgrim tederheid,
met diepe reden van gevoel.
Alleen jij, lente van licht en vorst,
je zult de dorst van de pelgrims lessen,
die dorst zo oud als de mens
en zo vol stof als de tijd
Waar je ook kijkt, Liébana biedt je een oneindig groen geverfd landschap.