Lithica: de magische plek op Menorca waar landschap en werk samenkomen
Als we onze ogen zouden sluiten, klaar om te verdwijnen en naar een magische en echte hoek te reizen, verborgen in een verloren en afgelegen plek, zouden we zeker denken aan Tristan da Cunha, een van de meest afgelegen eilanden ter wereld of. Weinigen van ons zouden denken om zo'n wonder te vinden in een rotsachtige omgeving in **het zuiden van Menorca**: Pedreres de S'Hostal , algemeen bekend als lithica (wiens naam komt van het Griekse woord lithos wat steen betekent).
Menorca is een combinatie van blauw water, kilometers "droge muur", groene velden over het hele eiland, een rotsachtig landschap en witte stenen dorpjes. En deze zelfde kalksteen wordt al jaren gebruikt om veel van de huizen te bouwen die op het eiland staan en die het wit aankleden en verven.
Dankzij de porositeit en de variabele hardheid, merries (naam waaronder deze steen bekend is op de Balearen) kan gemakkelijk worden gepolijst en gesneden; . Eenmaal uit de steengroeven getrokken, blijft het wit; na verloop van tijd krijgt het een gouden tint en wordt het aan zee donker.
Een oude steengroeve omgebouwd tot een culturele en botanische ruimte
Maar deze grondstof, zoals de meeste natuurlijke hulpbronnen, het is eindig , ja de steengroeven zijn uitgeput weggaan mysterieuze landschappen gelegen in de ingewanden van de aarde. Tot in 1994 een groep mensen die op Menorca woonden de Lithische Culturele Vereniging met als doel het herstellen en voorkomen van het verdwijnen van dit prachtige landschap dat in de rotsen is uitgehouwen.
Onder leiding van de beeldhouwer en architect Laetitia Sauleau , heeft deze vereniging de steengroeve schoongemaakt en hersteld na een lange periode van verlatenheid waarin de natuur de plaats opnieuw had gekoloniseerd. S'Hostal werd vervolgens getransformeerd en werd een bevoorrechte omgeving voor het uitvoeren van culturele activiteiten. Laetitia vertelt Traveler.es hoe "de gek van de stenen" Op een dag kwamen ze op het eiland aan en stelden een project voor dat de steen en alles eromheen waardig zou maken. De architect benadrukt dat vandaag, jaren later, dit is het project van vele mensen die hebben gesteund, meegewerkt en bijgedragen aan het maken van Lithica tot wat het nu is.
Daarnaast herdenkt het dit jaar twee keer het 25-jarig bestaan van de entiteit en deze is ook met de prijs bekroond Europese erfgoedprijzen . Als een viering en erkenning van het werk van het hele team hebben ze geïnstalleerd een paar kortstondige werken : een primeur in samenwerking met de kunstenaar Joseph Guinovart en een tweede in het voordeel van de behoud van Punta Nati, een van de bekendste plaatsen op Menorca en een essentieel onderdeel van zijn geheugen, zijn erfgoed en zijn landschap.
lithica
EEN RUIMTE GESNEDEN IN HET LANDSCHAP
Het is moeilijk voor te stellen dat waar de aarde ooit met handen werd geopend en uit wiens kern de blokken werden gescheurd, vandaag zo'n mysterieus en inspirerend landschap oprijst. De regenjassen , die met de hand sneden, waren de eersten die een spontaan kunstwerk voortbrachten, juist vanwege dat gebrek aan artistieke wil. Hierop volgend, interventies ter plaatse hebben de morfologie permanent verbeterd, deze keer wel, met een artistieke bedoeling.
Lithica met zijn werk stelt ons vandaag in staat om naar de ondergrond van de aarde te reizen om de hardheid van het werk van de mens, de schoonheid van het landschap en de herinnering aan het eiland in natuurvorm.
Deze ruimte van architectuur in negatief, opgegraven en verzonken door de winning van de marés is vandaag een grote tuin, resultaat van de interactie van mens en natuur. EEN recreatieve en culturele ruimte gered van verdwijning, die herboren is met respect voor de steengroeven, de tuinen en de labyrintische paden.
Litica's tuin
Stap in de Pedreres de S'Hostal het is om jezelf onder te dompelen in een scenario van onwaarschijnlijke contrasten en geometrieën. Enorme verticale wanden scheiden het bovengebied, blootgesteld aan een ruw klimaat met slechte vegetatie, van het binnengebied, geschikt voor teelt en erop voorbereid. Beide werelden, verbonden door onregelmatige stappen, maken plaats voor kubieke ruimtes en natuurlijke en kunstmatige tuinen . Daarin zien we de erfenis en de werking van de mens op het landschap.
EEN GROEN HART
Binnen is er een divers botanisch circuit en een labyrintisch spel met de middeleeuwse tuin , waar stilte en harmonie heersen, en de Plantaardig doolhof. Alles, onder een structuur en geometrische volgorde die bijdraagt aan het evenwicht van de zintuigen.
Inheemse planten in Lithica
Volgens de Menorcaanse traditie, de verlaten steengroeven werden gebruikt als moestuinen . Daarom heeft Lithica gecreëerd verschillende universums met verschillende soorten lokale flora l: wilde olijfbomen, aromatische planten, struiken, een citroenplantage of een mediterraan bos. Ze kregen zelfs een vijver met typische planten van de wetlands van Menorca en een kwekerij waar te produceren en te redden oorspronkelijke planten.
Deze plek is een geworden openluchtmuseum ideaal voor liefhebbers van geometrie, architectuur, fotografie of landschap. De ideale hoek om te genieten van het observeren van de bijzondere persoonlijkheid van de vegetatie en de sculpturen.
Dat gezegd hebbende, hoeven we dus niet zo ver te gaan. Menorca blijft ons verrassen met zijn fascinerende, verlaten en onbekende landschappen. En vaak worden de meest gewone hoeken uniek door de geschiedenis en onze blik.
Een verborgen tuin in Lithica