Cala Mitjana en Mitjaneta, omgeven door hun dennenbossen
Dat dit hier was en dat we er niet achter waren gekomen? Menorca verklaard Biosfeerreservaat op 8 oktober 1993 door UNESCO, bewaakt ware paradijzen aan de kustlijn. Maar misschien is het een herhaling van spreken over het paradijs en een mediterraan eiland? Laten we analyseren... Wat heeft Menorca wat de andere eilanden niet hebben?
Maagdelijke stranden allemaal die we niet willen verlaten. Om in te baden, de dag door te brengen, een paar stukjes watermeloen, meloen of een kokosnoot te eten die door straatverkopers op het strand worden aangeboden, in slaap te vallen en zelfs te wachten tot de zon ondergaat, dat gevoel van rust op een strand dat beetje bij beetje wordt verlaten en dat heeft dat mediterrane licht dat weerkaatst in een zee die zo veel van ons is en waarvoor we zoveel genegenheid hebben. Er is geen beter gevoel, geloof ons.
Maar er is zoveel meer : Cala Pilar, Binagaus of Cala Escorxada, Morell, Es Grau o Tortuga, Calas Coves, Binigaus, Escorxada, Trebalúger of Algalarens onder andere.
In elk van hen kunnen we ons de hoofdpersoon voelen van de nieuwste film van Fernando Colomo, Isla Bonita, en "maak een reis naar Menorca op zoek naar wat verloren is gegaan in Madrid" . Er zijn hoeken en inhammen waar de dekking niet reikt, maar de zonnestralen wel. Maar wie zei dat we wifi nodig hebben in het paradijs? ** We zouden niet zonder jou kunnen leven, Menorca .**
De zonsondergang met uitzicht op de Pont d'en Gil