Lalin stoofpot
Punset kwam om het verhaal te vertellen stoofpot soep met de oorsprong van het universum . Het was een grapje. Het was 2014 en ik deed de proclamatie van de 46e editie van de Lalín Gekookt Fair . ik had het over de oersoep dat ontkiemde aan het begin van het leven en dat is waar het opkwam. Voor hem stonden duizenden mensen. Zelfs een kleine groep droeg een karton met de tekst " Ik hou van Punset ". In een interview dat dagen later werd toegekend, sprak hij over de ervaring. Hij genoot er zo van dat de journalist dezelfde woorden opmerkte die hij dagen eerder in de proclamatie had gezegd: " is nog een voorbeeld dat er gelukkig leven is voor de dood".
Tot zover voor degenen die dit al weten Bacchanalen Wat betreft de mensen die dat nog niet hebben gedaan, hier is een waarschuwing: je moet naar de Feira do Cocido de Lalín . Maak deel uit van die lijst. Galicische feesten en parranda's van onmetelijke grootte met gigantische papatoria's Y bands tot in het oneindige . Nu de winter begint te matige temperaturen, heb je geen zin in een aperitief voor carnaval?
Cocido de Lalín in het Sanxenxo Restaurant in Madrid
Lalin heeft dit feest uitgevonden in 1969 en sindsdien hebben ze het geperfectioneerd; zo erg dat het net een naam kreeg Internationale partij van toeristisch belang . Er gaat niets boven meesterschap verkregen door ervaring. Het wordt gevierd op de zondag voor carnavalszondag. . Dit jaar wordt de 16 februari . Hoewel ze sinds 15 januari feest vieren de maand van koken . Zijn 25 plekken waar je dit gerecht kunt proeven , maar er is zelfs restaurants in Madrid die het aanbieden, zoals de Sanxenxo Restaurant (Jose Ortega en Gasset 40).
Maar als je op de grote dag gaat, maak dan een reservering . De stad, die nauwelijks groter is dan 20 duizend inwoners, verdrievoudigt zijn capaciteit deze vakantieperiode. Die dag is het beter om vroeg te gaan om te kunnen lopen en koffie drinken in de vroege uurtjes wanneer de zon begint op te helderen. Ga naar kerkplein om je in het zenuwcentrum van het feest te plaatsen en bekijk de voorbereidingen.
De straat die precies kruist waar het plein eindigt, is de nul kilometer van Galicië . Er zijn een figuur van een levensgroot varken , heeft geen verlies. Er is de parade van praalwagens en het voorlezen van de proclamatie. Als uw ding de kermis is, is het op de parkeerplaats van het marktplein, de gebied van de kermis . er zal er een zijn enorme tent vol kraampjes van Galicische producenten volgepropt met worstjes en ingrediënten om een goede stoofpot te maken . Hierna krijg je zeker honger.
Het beroemde levensgrote varkensstandbeeld van Lalín
Natuurlijk, zoveel beweging opent de maag. Er zijn 25 restaurants in Lalín die dit gerecht aanbieden . Maar de bekendste referenties liggen allemaal op een steenworp afstand: de cabanas-restaurant (Pintor Laxeiro 3) is aan het begin van de straat waar de parade begint, links afslaan . De cocido is hier -zoals in de meeste restaurants in Lalín- een familieaangelegenheid. De Restaurant La Molinera (Rosalía de Castro 17) ligt recht tegenover de bevoorradingsplein , dus de kans is groot dat je langs hem loopt op weg naar de kermis. Onberispelijk gekookt, het stelt nooit teleur, ze perfectioneren dit gerecht al meer dan drie decennia.
Curras-huis (kerkplein 2) is in de epicentrum van het feest , één stap verwijderd van kilometer nul. Pas gerenoveerd maar met het gebruikelijke meesterschap, nu gedragen door de handen van de derde generatie koks van de familie Currás . En de Restaurant Las Palmeras (Arenal 8), aan het einde van de paradestraat, naast een fontein met paarden. Zeer goed gekookt tegen een lagere prijs?.
Kool, de essentiële aanvulling op Galicische stoofschotels zoals La Molinera
EN HOE WORDT LALÍN GEKOOKT? WAAROM ZO VEEL GEVECHTEN?
De stoofpot is een serieus probleem voor kleine magen en a hoofdpijn voor de meest innovatieve keuken . Het is net als de belfunctie van nieuwe mobiele telefoons. Het is de meest traditionele, diepgewortelde en sentimentele van alle mensen die het noorden bevolken . Het is een arme man's gerecht zo -blijkbaar- eenvoudig als kook alles in water . En dat is het. zo populair daar veelvoud aan versies door het hele land want als we het over hebben slechte gerechten men zou pakken wat dichtbij was en het in de pot gooien. En het is een gerecht zo handig en zo goed gestructureerd en geperfectioneerd in de loop van de tijd dat heeft zelfs verschillende toepassingen en eindeloze eindes, alsof het een videogame is.
De eerste ronde is de stoofsoep . Wees voorzichtig met de noedels, kook ze volgens de tijden van de fabrikant, ze smelten nog steeds en je hebt een prachtige bekisting -ik zeg dit uit onervarenheid-. Als je ziek bent en de kou toeslaat, de soep zonder de noedels is ideaal om de dagen van eeuwigdurend lijden door te brengen.
De bouillon, de oorsprong van alle dingen
De tweede aanval is de gekookte zelf . In tegenstelling tot andere stoofschotels zoals de spectaculaire uit Madrid of het kunstwerk van de maragato, Galicisch wordt in één keer geserveerd . De groenten zijn raapstelen , hoewel er in heel Galicië varianten zijn die andere accepteren, zoals de kool. Aardappelen, kikkererwten en worstjes aan de ene kant; de varkensvlees, kip, kip en rundvlees voor de andere. Van het varken, zoals je wel weet, alles is gebruikt , en de stoofpot is de verheerlijking van dit dier.
In Lalín wordt alles todito geserveerd, en de stukken die uit het hoofd komen zijn het meest begeerd . Zoals later gebruik zijn er duizend versies, allemaal herinneringen aan dat verleden waarin elke laatste sliert vlees moest worden gebruikt:** van de beroemde stoofpotjes tot oude kleren**, een delicatesse van de goden.
De Lalín-stoofpot zou een Werelderfgoed moeten zijn
Als laatste confrontatie -als je nog leeft- het is dessert en koffie met druppels . De verplichte zijn oren en freixós , maar in Lalín zijn ze erg cool, en voor het geval je honger hebt - niemand, en ik herhaal, NIEMAND heeft op dit moment honger, maar ze staan erop alsof ze je grootmoeder zijn - in sommige restaurants zullen ze je aanbieden donuts, vlaai, torrijas, gebakken melk en Carballiño rietjes . Op een keer, toen ik op het punt stond flauw te vallen, bedacht ik me dat ik de grap moest maken om te vragen, en dat was het, is dit alles? Grote fout. De kok kwam naar buiten en bracht me mille-feuille en een stuk oma's cake.
Dus je bent gewaarschuwd Lalín is geen land om dapper te zijn, maar om ervan te genieten.
Carnaval oren (typisch Galicisch dessert)