Keer altijd terug naar een bestemming waar je blij van wordt.
Niemand begreep waarom ik verliefd werd op Almería , elke zomer sinds mijn kindertijd wachtte ik op die 15 dagen van glorie, ik had ze geteld omdat zij degenen waren die mijn ouders aan dit deel van de vakantie , de rest was thuis. Ik gaf niet om hem vroege vogel om de meer dan acht uur met de auto te maken zonder airconditioning en met mijn twee broers als sardientjes in een blikje.
Wat geluk toen ik dat zag zee van plastic en die kraampjes verkoop van meloenen Y de zee . Noch de glimlach, noch dat knoop in de maag meer typerend voor verliefdheid dan iets anders. Ik dacht aan de vrienden die op me zaten te wachten, hoe ze na een heel jaar veranderd zouden zijn, aan de oude liefdes (“zullen ze er nog zijn?”, vroeg ik me af), aan de Broodjes Nutella na uren zwemmen en die lange nachten onder de sterren op het strand tussen vrienden in Roquetas de Mar.
Mijn hele leven heb ik altijd van gedroomd opbrengst en nee, ik ben daar niet geboren (misschien wel in een ander leven). Ik herinner me perfect de de honger slaat toe dat hij op zijn weg terug naar Barcelona reed. Het was oneerlijk, ik begreep niet waarom ik niet meer dagen bij mijn ooms kon blijven als de zomer ik was alleen in de top van de golf.
En zo elk jaar. Mijn vrienden reisden de wereld rond, maar ik had een obsessie en het kwam terug: toeren door meer baaien van ** Cabo de Gata **, meer eindeloze feesten, plezier maken met vrienden, lachen... voel me levend Y zoals thuis ! Dat deed me afvragen waarom maakte het me zo blij om daar terug te gaan?
Sirenenrif, Cabo de Gata.
Blijkbaar was ik niet de enige die die bijna onverklaarbare connectie met een lotsbestemming ervoer, het was ook de schrijver Ana Mª Briongos met Iran.
"Van Iran er zijn dingen die ik leuk vind, en andere die me gek maken, die me door elkaar schudden, en toch ga ik en ga ik weer en opnieuw , misschien gefascineerd door zijn manier van spelen. En ik zeg spelen omdat het mij een passend woord lijkt om de manier waarop Iraniërs met elkaar omgaan te definiëren. Het is het spel van het sociale leven, het grote spel, de geweldig theater ”, wijst de schrijver Ana Mª Briongos in De grot van Ali Baba. Ze gaan van dag tot dag (Laertes, 2014), zijn derde boek over het land.
De schrijfster was al een paar keer met haar man in Iran geweest, maar besloot toen ze zich omdraaide de jaren vijftig, en zijn dochters waren al volwassen, kom terug en beleef de ervaring op een "diepere" manier en zoals degene die "zich voorbereidt om een avontuur van liefde te beleven", omdat, zoals ze in het boek zegt, "ze voorbestemd was om terug te keren naar de stad Teheran".
De ervaring werd beleefd met een Iraanse familie Y het vak leren van tapijt verkoper in de bazaar en in De grot van Ali Baba . Pas toen begreep hij het belang en de waarde van de tapijten daar en de betekenis van een dergelijk beroep; een van de oudste en grootste economische voordelen rapporteert aan het land.
Zijn bezoek was deze keer anders, hij liet de drukte achter zich en concentreerde zich vooral op de mensen die hij kende en de momenten die hij met die mensen doorbracht, want toen begreep hij het land echt. En het is dat, wat is een plek zonder zijn mensen? we worden verliefd op een lotsbestemming of de mensen die we erin ontmoeten?
Een bazaar in Iran.
Voor Pep Bernadas , regisseur van Altaïr , de Europa's grootste reisboekhandel gevonden in Barcelona , het antwoord is mensen.
In feite is het hem overkomen Algerije van waaruit hij goede vriendschappen en zeer goede herinneringen bewaart. "Zie de wereld als een pretpark het is erg arm”, legt hij uit, verwijzend naar de hobby om plaatsen te bezoeken zonder erin te duiken.
“Als je jong bent en begint te reizen, is het makkelijker voor je om verliefd te worden op een plek. Het is fascinerend een reis hervatten Waar heb je het gelaten? afspreken met vriendinnen , liefdes, verhalen en weten waarom dingen zijn gebeurd terwijl jij er niet was”, voegt hij eraan toe.
WAAROM TERUGKOMEN GOED KAN ZIJN
Voor psycholoog en coach Paula Folch, de terugkeer naar gebruikelijke plaats verklaart iets van wie we zijn.
“Als er een verlangen is om herhaaldelijk naar een plaats terug te keren, is dat altijd omdat er een bepaald aspect is van wie we zijn dat wordt gewekt door daar te zijn. Ze kunnen zijn Persoonlijke waarden belangrijk voor ons, zoals sereniteit, avontuur, spiritualiteit, nieuwigheid, genieten...”, beschrijft hij.
En hij voegt eraan toe: “De brein , door minder energie te steken in het aanpassingsproces en, afhankelijk van de plek waar we naar verwijzen, er niet in te hoeven zijn alert op mogelijke gevaren , genereert hormonen zoals: endorfine die de promoten welzijn , de dopamine die verantwoordelijk is voor genoegen en serotonine, gerelateerd aan de stijging van stemming . worden beschouwd de drie hormonen van liefde , in dit geval liefde begrijpen als de sensatie van welzijn en plezier”.
En jij, reiziger, voel jij die verbinding met een plek?
We weten al dat reizen gunstig is voor onze gezondheid, we hebben er hier al talloze keren over gesproken, maar wat kan het opnieuw bezoeken van een plek voor onze gezondheid opleveren, rekening houdend met het verlangen naar nieuwigheid van onze generatie?
Voor ** Juan Castilla **, gespecialiseerd in positieve psychologie , a reis naar de gebruikelijke plaats kan betekenen stressvermindering Y toename van ons gevoel van eigenwaarde.
"Dat lot in zijn tijd werd geassocieerd met een... positieve emotie (eerste liefde, familieband, vrede, kalmte, enz.) en je kunt terugkomen om te proberen opnieuw te voelen wat die plek zo speciaal maakte en je eraan 'verslaafd' raakte. Meester Sabina beveelt aan dat 'naar de plaats' waar was je gelukkig? je moet niet proberen terug te komen', maar velen van ons lijken het te negeren', zegt hij.
MENSEN DIE VAN STABILITEIT HOUDEN
Als mensen die naar dezelfde bestemming reizen iets gemeen hebben, is het dat ze van stabiliteit houden, zegt psycholoog en coach Paula Folch.
“Mensen die altijd naar dezelfde plek reizen, waarderen de stabiliteit en de veiligheid En ze houden meestal niet zo van verandering. Ze gaan het liefst naar plekken waar ze al controle hebben, ze weten van tevoren wat ze gaan vinden en hoe, en dat ze daar naartoe gaan goed voelen ”.
Zoiets voelt Cristina Martín, leraar en beïnvloeder in Cristinismos, die al meer dan 15 jaar terugkeert naar Costa Brava regelmatig, zo erg zelfs dat ze daar een huis heeft gehuurd en het is heel gewoon om haar op Instagram te zien dragen outfits vergezeld van de landschap van Calella de Palafrugell .
“Ik heb het geluk dat ik daar elk weekend kan ontsnappen. is mijn oase van rust , mijn overdosis energie. En ik voel precies dat, de perfecte balans tussen stilte en activiteit”, legt Cristina uit.
“Ik vier dat er mensen zijn die reizen. Ik kijk graag naar programma's en documentaires uit verschillende delen van de planeet, maar ik kom uit comfort zone . Ik ben blij dat ik bij me terugkom strandhuis elke vrijdag en van terug te komen elke zondag . Ik heb niet het gevoel dat ik iets essentieels mis."
ONTMOET EEN OUDE LIEFDE
Het gevoel bij een plek te horen en die vreemde verbinding is niet zo vreemd of vreemd, sterker nog, het gevoel van "ik blijf hier" komt vaker voor dan we denken.
Ana Montes, een Valenciaanse journaliste, ervoer het toen ze voor het eerst reisde om een Erasmus in 2011 naar Parijs, sindsdien keert hij elk jaar terug om zijn geliefde stad zonder mankeren te bezoeken.
"Al gezegd Hemingway : “Als je het geluk hebt in Parijs te hebben gewoond toen je jong was, dan vergezelt Parijs je waar je ook gaat, de rest van je leven, aangezien Parijs is een feest die ons volgt".
Voor haar Parijs is nooit geëindigd en het is altijd een feestje of over mode of kunst , want als hij terugkomt ontdekt hij een nieuwe tentoonstelling (die van Fotografie zijn zijn favorieten) of dat kleine vintage winkel Parijse om wat meer souvenirs te vinden.
“Sinds ik in Parijs woon, heb ik een emotionele band met de stad. Het was een van de beste jaren van mijn leven , elke keer als ik terugkom, worden anekdotes en herinneringen geactiveerd”, zegt hij.
Dus reizen naar dezelfde bestemming is als dat bezoeken oude liefde dat is niet veel veranderd en dat is nog steeds even intens en verleidelijk als altijd. en datzelfde liefde Het was degene die Adriana Barba voelde met Florencia, hoewel die van haar nog meer atypisch is.
“De reden is erg beetje rationeel en gaat verder reizende nieuwsgierigheid . Ik heb gewoon het gevoel dat het een plek is die goed voor me is, op een bepaalde manier is het alsof ik het gevoel heb dat ik bezoek een plek waar ik thuishoor ”.
Adriana heeft Florence de afgelopen vier jaar drie keer bezocht, de eerste keer dat ze het alleen deed na een Uitmaken , toen iedereen hem vertelde dat het een "kleine masoca" was om naar toe te gaan een van de meest romantische steden van Europa alleen. "Ik dacht dat als zo'n mooie stad, levend en tegelijkertijd met wortels, mijn glimlach en de creativiteit Dus wat zou je doen?"
In dat reis en in de volgende zou ze zichzelf ontdekken en zou ze zichzelf keer op keer verrassen in de... stad . "De schoonheid hoofdletters verlopen niet. Het staat altijd klaar om ons plezier te bieden.”
Lente en tulpen in Amsterdam.
HERONTDEK IN ELKE NIEUWE REIS
We kunnen veel verwachten van een plek die we al hebben bezocht, ja! Hoewel het anders een lot lijkt, zoals mensen, u kunt ons verschillende versies aanbieden en elk mooier.
Meer dan een jaar geleden bracht Gianna Medina, een Ecuadoraanse reiziger, einde van het jaar in Amsterdam, het was de derde keer dat ik het bezocht, de eerste keer was bezienswaardigheden bekijken door Nederland.
“De tweede keer dat ik in de zomer ging en vergezeld door een groep van tien vrienden, was de ervaring anders, we hebben ons toegelegd op het doen van meer lokale activiteiten, zoals het huren van een boot om door de grachten te varen, picknick in Voldenpark , fiets door de straten en ga naar de kunsttentoonstelling van banksy ”, zegt Gianna, die al op bezoek is Amsterdam in drie van zijn stations, en dat de volgende binnen moet zijn lente om hun te zien tulpen.
Er is echter een verliefdheid die niet puur incidenteel is, maar waarin ze tussenbeide komen wortels en familie , en dat is wanneer liefde nog logischer is. Zoals Mónica Balboa overkomt met ** Asturië ** en ** Galicië **.
“Als ik ga, blijf ik bij Gijón en in Ansean , a Lugo stad . Het leukste vind ik om naar Ansean te gaan, op het terras te zitten, omringd door velden, en te genieten van de absolute stilte ”, legt hij uit dat er ook altijd een gat is om nieuwe dingen te ontdekken, wat in zijn geval de laatste keer was Monforte de Lemos in Lugo.
Terugkeren naar een plek waar we gelukkig waren hoeft niet eentonig te zijn, het kan ook goed voor zijn improviseren en elkaar beter leren kennen.
“We mogen onszelf nooit onderschatten, en openstaan om je te laten inspireren door totaal andere ideeën is een stap richting de toekomst. Het is precies om deze reden dat ik terugkom: om de koepel van Santa Maria di Fiore en onthoud dat het is gebouwd door Brunelleschi , iemand op wie niemand wedde (omdat hij een horlogemaker was, geen architect of ingenieur) en met architecturale referenties niet alleen dichtbij, maar uit totaal verschillende culturen, zoals de Taj Mahal ”, zinnen Adriana Barba, de verliefd op florence
Florence, een van de meest romantische steden van Europa.