Elk jaar, New York Times publiceren 52 plaatsen om naartoe te gaan , uw keuze van bestemmingen om naartoe te reizen. In 2018 koos hij voor Sevilla en de Ribera del Duero , terwijl de provincie Cádiz In 2019 is ze gekozen.
In 2020 bevatte de lijst drie Spaanse bestemmingen, Asturië, Menorca en de Aran-vallei; en in 2021 koos hij voor De Camino de Santiago en Cordoba.
Dit jaar is de Amerikaanse krant in de ban geraakt van de spaanse eilanden , inclusief El Hierro en de Cíes-eilanden op je lijst plaatsen om te bezoeken in 2022 , die dit jaar is gedoopt met de titel 52 plaatsen voor een veranderde wereld (52 plaatsen voor een veranderde wereld).
Cies-eilanden
IJZER: EEN KLEINE LEIDER IN HERNIEUWBARE ENERGIE
“Met wind en water stroom opwekken in een kleine buitenpost die voorop loopt” . Zo beschrijft journalist Danielle Pergament het Canarische paradijs El Hierro.
We sturen het u alvast voor: El Hierro is op weg om het eerste Spaanse eiland (en ter wereld) te worden dat 100% duurzaam is dankzij het werk en de inspanning die de instellingen, bedrijven en de lokale bevolking al meer dan een decennium verzetten.
Pergament presenteert het eiland als “een kleine leider in hernieuwbare energie” zinspelend op de inhuldiging in 2014 van de energiecentrale Goron van de wind , die een systeem van reservoirs en wind gebruikt om het eiland van elektriciteit te voorzien.
“Onlangs kon Gorona del Viento de 11.000 inwoners van het eiland voorzien van… 100% hernieuwbare energie gedurende 25 opeenvolgende dagen” , voegt Pergament eraan toe.
Net zoals de infrastructuur van El Hierro een voet in de toekomst plant, “ culturele identiteit van het eiland houdt de ander geworteld in het verleden”. Dit wordt ook benadrukt door de journalist van The New York Times wanneer hij verwijst naar: de historische taal van El Hierro, het herreño-fluitje, een van de laatst gefloten talen ter wereld.
El Hierro, het meest duurzame eiland van Spanje (en van de wereld).
LAS CIES: TOERISME IN DE BUURT HOUDEN
“In deze weelderige archipel is het een deel van de charme om overtoerisme op afstand te houden” , zegt journaliste AnneLise Sorensen.
Oh, de Cies. Er was een tijd dat ze een onbekende plaats en alleen reizigers die geïnteresseerd zijn in de vogels kijken , locals die wilden genieten zijn bijna verlaten stranden en enkele buitenlanders die hier kwamen nadat ze in een busje door Europa hadden gereisd.
Vandaag, dat onbekende paradijs is niet langer een geheim. De opname ervan als onderdeel van de Nationaal park Atlantische eilanden in 2002 en de verklaring van Rhodos strand als het beste strand ter wereld, volgens de krant The Guardian in 2007, naast vele andere erkenningen, nam de naam van de Cíes over de hele wereld, en de hausse in het toerisme zorgde ervoor dat er een maximum aantal bezoekers per dag werd vastgesteld (1.800, in het hoogseizoen).
“Deze groene archipel is een visie op beschermde biodiversiteit: bloeiende natuurreservaten, een overvloed aan zeeleven en robuuste zeevogelkolonies”, zegt AnneLise Sorensen, die ook vertelt over de voortdurende inspanningen voor natuurbehoud.
"Strenge inspanningen voor natuurbehoud omvatten: beperkingen tegen auto's, hotels en lawaai, en ze zorgen ervoor dat bezoekers alleen in aangewezen gebieden lange, golvende stranden kunnen verkennen, kunnen snorkelen in kristalhelder water en wandelpaden kunnen bewandelen die naar pittoreske vuurtorens slingeren.”
Het genot gaat 's nachts door, zegt de journalist, met "de sterrenhemel zwart als inkt", die een aanduiding hebben verdiend sterrenlicht door beperkte lichtvervuiling.
En het is dat de Rias Baixas Ze zullen altijd een "ja" zijn, een "laten we ontsnappen", een "we moeten terug" en, voor sommige bevoorrechte mensen, een "laten we naar huis gaan".
Rodas Beach, Cíes-eilanden (Pontevedra)
52 PLAATSEN IN EEN OPWAARTSE WERELD
“De wereld is veranderd. Ook de 52 plaatsen” , leggen ze uit uit The New York Times, aangezien hun lijst met te bezoeken bestemmingen in 2022 "plaatsen analyseert waar bezoekers een deel van de oplossing kunnen zijn voor problemen zoals overmatig toerisme en klimaatverandering."
Dit is het tweede achtereenvolgende jaar dat de krant voor de uitdaging staat om een van zijn meest emblematische journalistieke stukken te creëren, 52 zitplaatsenin een wereld op zijn kop.
Een jaar geleden, toen het wereldwijde reizen bijna tot stilstand kwam, vroeg The New York Times zijn lezers: wat de plaatsen waren geweest die hen hadden geholpen om de moeilijkste dagen van opsluiting het hoofd te bieden. Die lijst bevatte bestemmingen variërend van kleurrijke rotsformaties in India tot een eenvoudige bakstenen kerk in Zuid-Londen.
“Het waren geliefde verre bestemmingen of plaatsen in de buurt die troost hadden geboden, en ze dienden als een herinnering dat de wereld er nog steeds was, wachtend”, bevestigen ze uit de krant.
Nu de pandemie zijn derde jaar op de kalender bereikt, “wereldwijd reizen is meer mogelijk, maar blijft lastig en vol onzekerheid” ze blijven maar zeggen.
Er zijn veel landen waar de meerderheid van de bevolking niet is ingeënt en daarnaast blijven China en andere Aziatische landen voor de meeste bezoekers gesloten. Insgelijks, de Omicron-variant heeft een zware slag toegebracht om te reizen en bracht nieuwe beperkingen met zich mee.
In 2000 werd El Hierro uitgeroepen tot biosfeerreservaat en in 2014 tot Geopark
KLIMAATVERANDERING EN MASSATOERISME
Voorbij de pandemie, vervolgt The New York Times, “Er vindt een diepgaande verschuiving plaats in het wereldwijde begrip van klimaatverandering en de snelheid en mate waarin we de effecten ervan nu al zien. Bosbranden, overstromingen, gevaarlijke stormen, stijgende waterstanden en temperaturen – het herinnert ons er allemaal aan hoe kwetsbaar onze wereld eigenlijk is.”
Zo legt hij uit dat de reisindustrie verantwoordelijk is voor: tussen 8 en 11% van de totale uitstoot van broeikasgassen , volgens de World Travel and Tourism Council. Op de klimaattop in Glasgow afgelopen herfst heeft de toeristenindustrie zich voor het eerst gecommitteerd om de CO2-uitstoot tegen 2030 te halveren en tegen 2050 "netto nul" te bereiken.
Het verwijst ook naar het probleem van het massatoerisme, dat is in toom gehouden door de pandemie, maar “dreigt zichzelf opnieuw te bevestigen wanneer de wereld weer in beweging komt” en vraagt zich af: “Hebben we iets geleerd van de gedwongen sluitingen of zullen dezelfde patronen weer naar boven komen?”
The New York Times is echter optimistisch en stelt dat: reizen kan ook een deel van de oplossing zijn, zoals blijkt uit de toewijding van de toeristenindustrie aan Glasgow.
Een oplossing die niet alleen zou helpen in de strijd tegen klimaatverandering, want reizen zou ook "Ze ondersteunen uitgeputte economieën op plaatsen die afhankelijk zijn van toeristendollars en openen de ogen van reizigers voor andere culturen en gebruiken dan de hunne." Die gedachte is de bezielende geest achter de lijst van dit jaar, 52 plaatsen voor een veranderde wereld.
El Hierro, het meest duurzame eiland van Spanje (en van de wereld).
REIZIGERS, EEN DEEL VAN DE OPLOSSING
De lijst van 2022 bevat 52 bestemmingen waar reizigers deel kunnen uitmaken van de oplossing en niet van het probleem. Dat is, “plaatsen waar verandering echt plaatsvindt, waar bedreigde wildernissen worden behouden, bedreigde diersoorten worden beschermd, historische misstanden worden erkend, kwetsbare gemeenschappen worden versterkt en waar reizigers deel kunnen uitmaken van de verandering.”
Bijvoorbeeld, onder de 52 plaatsen om naartoe te gaan die we vinden Nationaal park Thaidene Nëné, Canada, beheerd door een indianenstam of de Binnen-Hebriden, een archipel van Schotland waar je whisky kunt proeven in de Bruichladdich-distilleerderij, die is overgestapt op een emissievrije ketel.
Andere bestemmingen in de lijst zijn: Chioggia (Italië), bekend als “la piccola Venezia”; het wijngebied van Alentejo (Portugal), Hoona (Alaska), de Rode Rivierdelta , een van de meest onbekende regio's van Vietnam en de Ibera Nationaal Park (Argentinië).
Sao Lourenço do Barrocal (Alentejo, Portugal).
Ze stellen ook bestemmingen en plannen voor voor de meer avontuurlijke, zoals het verkennen van het deel van de Engeland Coast Path loopt door het graafschap Northumberland (Engeland), voer de . in Nationaal bos El Yunque (Puerto Rico), ontdek de Nationaal park Chimanimani (Mozambique), ken de Dana biosfeerreservaat (Jordanië) of durf met de wandelroute Het Rode Overzeese Bergpad, in Egypte.
Ook vergeten ze stedelijke bestemmingen niet en op de lijst vinden we ook plaatsen zoals Queens, (New York), Cleveland (Ohio), Napels (Italië), Zihuatanejo (Mexico), Hoonah (Alaska), Kyoto (Japan), Gouda (Nederland), Humboldt (Kansas), Marrakech (Marokko).
En natuurlijk is er ook plaats voor de eilanden, want naast de twee eilandbestemmingen in ons land (El Hierro en de Cíes-eilanden) staan op de lijst eilandbestemmingen zoals het Griekse eiland Euboea, Fogo Island, (Newfoundland, Canada) of Vanuatu (eilandland van de Stille Zuidzee).
herfst bos