Nuria buiten de wijngaarden van het N'orma hotel met een 'total look' van Hermès
"Geschiedenis, ruïnes en de Middellandse Zee", zo is het in drie woorden Sicilië. Nuria Val ( @frecklesnur ) en Coke Bartrina ( @cokebartrina ) Ze vertellen over de week die ze doorbrachten met touren "de kick van de mooiste laars ter wereld".
DAG 1
Geen minuut. We hebben niet meer dan zestig seconden nodig om onze koffers in het hotel achter te laten en eropuit te gaan om te verslinden palermo . Om van boven naar beneden te kammen Corso Vittorio Emanuele , die de oude stad doorkruist. Om te zigzaggen door zijn chaotische kleine straatjes, een authentiek staaltje van gebouwen van verschillende bouwstijlen en staat van instandhouding, en lawaaierige markten die veel Arabische erfenis hebben.
Om ritme te delen met een aantal locals die buiten hun winkels kaarten. We komen aan bij Piazza San Domenico , in de wijk Vucciri a, met de prachtige kerk van San Domenico, en, ooit gewapend met een creamy Pistache-ijs –die smaak waar Italianen dol op zijn en Sicilianen nog meer– en stracciatella die we bij ijssalon Lucchese kochten, gingen we verder richting de Giardino Garibaldi. Het zijn geometrische tuinen waar de inwoners van Palermo de nieuwste roman uit hun tas halen die hen 's ochtends wakker houdt, zodat ze, met hun ogen omhoog gehouden met eetstokjes, kunnen lezen op een van de banken, omarmd door de takken van de eeuwen -oude bomen.
Palermo, luidruchtig, authentiek, perfect?
Wanneer de nacht komt, Palermo verliest licht, maar nooit ritme . Sommige hoeken van de stad, zoals de Piazza Caracciolo Ze transformeren zelfs. Overdag is er een traditionele markt die 's middags verandert in een bruisende straatkraam. En niet zomaar een, maar de meest modieuze van de stad.
Net als bij het werpen van schubben en vinnen, laten ze je de vis kiezen die je het liefste wilt, aangezien ze hem op dat moment klaarmaken om hem daar op te eten, decibel hoger dan gemiddeld. Maar Palermo is de hoofdstad van Sicilië . En niemand zei dat dit eiland precies stil was.
De decadente gevels van Palermo
DAG 2
We verlaten Palermo in de richting van Tonnara di Scopello, een inham waar jaren geleden (niet zo veel) op tonijn werd gevist met de val techniek . Nu is het een van de drukste stranden in Sicilië (vooral in het hoogseizoen), een privé-eigendom waar je, zoals in veel delen van Italië, entree betaalt om een duik te nemen.
Van daar naar Erice er zijn slechts 35 kilometer; veel van de zeer krappe bochten die weggeven, nu ja, nu niet, geweldige uitzichten totdat je deze middeleeuwse stad bereikt, letterlijk hangend aan de berg Eryx, waarvan alle trapani baai.
In het fort van Erice is nu alles: restaurants, winkels van frazzate (tapijten gemaakt van stukken stof) en patisserieën (zoals de mythische) Maria Grammatico , van wie cannoli heel Sicilië hun lippen laten smakken), naast meer dan zestig kerken (inclusief duomo) en een Normandisch kasteel, Castello Di Venere.
Nuria Val in het middeleeuwse dorp Erice.
De uitkijktoren is het vissenoog van waaruit je het hele panorama van het gebied kunt zien: de trapani zoutpannen, de stad San Vito Lo Capo en de Egates-eilanden. Die nacht sliepen we in de Hotel Baglio Soria Trapani , omgeven door rust in de vorm van spectaculaire wijngaarden. Het is de beste plek om de dag door te brengen met een onfeilbare combinatie: een aperitief en een zonsondergang vanaf de berg. Een geweldige opmaat voor een diner terug naar de klassiekers, met verse vis en huiswijn, die als een Florentijnse handschoen past.
Scala dei Turchi strand
DAG 3
We zijn vroeg opgestaan om naar Scala dei Turchi , wiens exotische naam, zoals de titel van een kinderverhaal, ons vertelt over Turkse en Arabische piraten en zeerovers die hier kwamen schuilen op stormachtige dagen, en over oneindige trappen die naar het strand leiden.
Maar er zijn nog een kwartier te gaan. de plaats van de foto : die kostbare witte steenformaties als een enorme berg talk, ooit een geheim van de lokale bevolking. 15 kilometer van hen is het andere beeld van Sicilië, degene die nooit een geheim was, het handboek Kunstgeschiedenis; die van de tempels van Agrigento , de best bewaarde Griekse tempels ter wereld, en vooral die van de Verdrag (5e eeuw voor Christus) dat hij, hoe het ook gesteld wordt, zijn pact met de duivel niet kan verloochenen.
Van daaruit gaan we verder naar Chiaramonte Gulfi , ander 'hangend' dorp en beschermd door muren, op minder dan 20 kilometer van Ragusa. Chiaramonte staat bekend om zijn gastronomie in een land waar de tafel meer weegt dan religie (en dat is spijtig) en vooral om zijn olijfolie, zijn amandelen en varkensvleesproducten.
Nuria Val in een veld met gouden strobalen in de buurt van Ragusa.
DAG 4
We werden wakker in de Hotel N'orma , op een boerderij aan de rand van Chiaramonte Gulfi, dat met slechts een paar kamers en zijn eigen kalligrafie herschrijf hedendaagse luxe . Uitstrekken daar wordt gevolgd door u n ontbijt bereid door Andreina , de eigenaar: een bruschetta met een gesneden felrode tomaat, knoflook, zout, peper en een scheutje groene olijfolie op smaak gebracht met kruiden geplant voor de keuken.
Dan gaan we naar Ragusa via SP10 , de meest pittoreske route, die dit voorteken van Siciliaanse barok bereikt. Gebouwd op een berg, van ver, Ragusa is een stel roze en gele huizen , blauwe koepels en oranje daken tussen het groen van de boomtoppen.
In het plan is het verdeeld in twee delen, gescheiden door een vallei: de verhoogde, Ragusa Superiore, en de oude, Ragusa Ibla. In de laatste lopen we tussen grijze stenen paleizen en barokke gevels, steile straatjes die de dolci als toetje goed rechtvaardigen, onhandelbare pleinen, chiesa's en giardinos en hele Italiaanse families die in de late namiddag slenteren.
Zoals ieder van hen dineren we buiten pistache gehavende vis (opnieuw) met de tonen van een straataccordeon op de achtergrond. We fluisteren en kletsen. Waarom? Zijn er niet genoeg redenen?
DAG 5
We hadden het nooit willen doen, maar we hebben de Hotel N'orma met de enige troost dat we onze route rond het eiland vervolgen; een eiland dat nooit lijkt te eindigen en dat elke dag weer weet te verrassen.
nu doen we het in richting Marzamemi, een eenvoudige vakantieplek met niets bijzonders... die werkelijk alles heeft om speciaal te zijn. Onderweg stoppen we bij enkele wijngaarden voor een enorm veld met gouden strobalen. Wijn en tarwe, wind en spel, zon en Sicilië: hier ruikt het naar herfst en puur mediterraan.
Marzamemi is een vissershaven omringd door de Ionische met kleurrijke boten en een historisch voetgangerscentrum. We hadden eindeloos veel foto's gezien van de Piazza Regina Margherita en, natuurlijk, fantaseerde over het rollen van wat spaghetti tot in het oneindige in de terras van La Cialoma , op die enorme esplanade met uitzicht op de zee; zittend aan hun hemelsblauwe tafels en stoelen, omringd door vissershuisjes en een vervallen kerk... Alles was precies zoals we het ons hadden voorgesteld; maar nu was het echt.
Na een espresso in één teug, eentje die na afloop nog schuim in het kopje laat, gaan we verder richting Taormina. Ja, Taormina, de meest toeristische bestemming op het eiland, die van de rijken van vandaag, die van Elizabeth Taylor en Richard Burton in de jaren vijftig en waarin de Grieken veel eerder het best bewaarde theater bouwden en natuurlijk de plek met het beste uitzicht op de Etna, de vulkaan der vulkanen (althans in Europa).
Vanaf de voorkant bekeken, in het hoogste deel van Taormina, was onze volgende bestemming: de Hotel Villa Ducale , een heimelijk toevluchtsoord waar aankomst over de weg een avontuur op zich kan zijn. Tenzij iemand Siciliaans is en de aangeboren kunst heeft om alles achter het stuur eruit te laten zien als brood **(of pistache?)** gegeten.
Chiaramonte staat bekend om zijn olijfolie (en zijn olijfbomen...)
DAG 6
Het uitzicht van het hotel nodigt u uit om het landschap te ontdekken. Daarom gingen we op bezoek bij de fischetti wijnmakerij, Bij Etna rokken , die wijnen produceert van eeuwenoude wijnstokken, waarvan sommige sinaasappelwijnen worden genoemd.
Die van de Etna zijn heel bijzondere wijnen, heel anders dan die van de rest van het eiland vanwege de orografie, de uren daglicht en de verschillen in temperatuur, die het zijn karakteristieke intensiteit geven. Om daar te komen gaan we door Castiglione di Sicilië , een stad ten noorden van de Etna met een enkele straat op en neer en een doolhof van zijstraten.
Terug in Taormina lopen we de - toepasselijke naam - trappen van de Via Crucis af en snuffelen we langs de elegante etalages van de corso Umberto I, Piazza IX de Aprile en Piazza del Duomo, om naar de te wandelen Hotel Villa Carlota , waar enkele kazen en worstjes op ons wachtten samen met de Cottanera-wijnen, die ze zelf onder de naam la "vulkaanoenologie".
Nuria leunt uit het balkon van Monaci delle Terre Nere, op de hellingen van de Etna, gekleed in een Pinko-jurk
DAG 7
We ontbeten als een local, met de dagelijkse pers en de typische rust van een herfstzondag; een perfect ritme om door de botanische tuin van Taormina te slenteren en te gaan eten tischi toschi , een essentieel restaurant op Sicilië (met onder andere de beste caponata die we de hele reis hebben geproefd).
Met de zachte lichtjes van de zonsondergang doen we ons huiswerk en bezoeken we de Oud theater van Taormina, dat blijft je ademloos maken. Maar we willen meer, dus beklimmen we een in de rots zelf uitgehouwen trap naar de ruïnes van een Saraceens kasteel, het Castello di Taormina, om het vanuit vogelperspectief te bekijken. En hier voelen we het allemaal tegelijk: geschiedenis, ruïnes en de Middellandse Zee, dit is Sicilië in drie woorden, de kick van de mooiste laars ter wereld.
*Dit rapport is gepubliceerd in **nummer 110 van Condé Nast Traveler Magazine (oktober)**. Abonneer u op de gedrukte editie (11 gedrukte nummers en een digitale versie voor € 24,75, door te bellen naar 902 53 55 57 of via onze website) en geniet van gratis toegang tot de digitale versie van Condé Nast Traveler voor iPad. Het oktobernummer van Condé Nast Traveler is beschikbaar in de digitale versie om ervan te genieten op uw favoriete apparaat.
Cola in het kasteel van Taormina.