Odysseus hij had nooit verwacht lotuseters of sirenes te vinden die duivelse liederen zingen in de Middellandse Zee. de ibero's , op hun lange reizen langs de Afrikaanse kusten, waren ze doodsbang voor de zee, en de filosofen associeerden het grote blauw met de hel zelf. Eeuwen later, De grote golf bij Kanagawa ”, een iconische gravure van Katsushika Hokusai, zou de wereld herinneren aan de kracht van de natuur, terwijl aan de andere kant van de wereld hordes exotische dieren verbaasd Darwin op een strand in de Galapagos eilanden . Zeerovers, flessen rum, de kraken en andere beesten, vuren van San Telmo of schelpen van versleutelde berichten als onderdeel van een voorouderlijke verbeelding.
En het is zo lang voordat de paraplu op de stranden van Benidorm wordt genageld, de zee was een toneel van angsten, rituelen en strategische krachten die totaal niets te maken hadden met de toeristenhausse . Herinneringen die nog steeds langs onze kusten drijven, zoals bevestigd door de volgende stranden die je uitnodigen om de huidige bestseller te sluiten om nieuwe verhalen te lezen die onder de mat beginnen.
Baelo Claudia.
BOLONIA STRAND (CADIZ)
Bologna is een van de vele redenen waarom we altijd graag terugkeren naar de Costa de la Luz . Beschouwd als een van de meest iconische stranden Cádiz , dit zandgebied ligt op 15 autominuten van Tarifa en is een voortzetting naar het zuiden van Zahara van de tonijn. De blauwe kleur tekent een eeuwig palet, terwijl het gouden zand is gecamoufleerd tussen de ruïnes van de site van Baelo Claudia, oude Romeinse villa opgevat als een verlengstuk van een reeks viskwekerijen tussen de 6e en 7e eeuw na Christus. De Curia, de wegen of het forum, typische elementen van oude Romeinse steden, zuchten vandaag de dag op deze plek gevangen tussen duinen en ruig terrein.
Illeta del Banyets.
BADEN VAN DE KONINGIN (EL CAMPELLO, ALICANTE)
Langs de kust van Alicante vinden we vele sporen van de geschiedenis: Gerro's Toren , kijken naar de komst van de piraten op Cap de Sant Antoni, in Dénia ; de oude carabinieri-huizen van Cala Llebeig , of de Romeinse en islamitische site van De Moncayo , in Guardamar. Een van de meest fascinerende plekken is echter te vinden in de Illeta del Banyets , een tong van Romeinse ruïnes in El Campello die een reeks oude viskwekerijen boven de Middellandse Zee ontvouwt. Ideaal voor de praktijk van snorkel en de zonsondergangliefhebbers, de Koninginnebaden Ze draaien nog steeds om de legende van een moslimprinses die opdracht gaf tot de acclimatisatie van een oud Romeins zwembad als privézwembad aan zee.
Cala Jovera of Kasteel van Tamarit, Tamarit.
CALA JOVERA (TARRAGONA)
Veel stranden in Spanje worden gecontroleerd door kastelen (hallo Peñíscola!), maar weinigen omarmen de geschiedenis op zo'n voor de hand liggende manier als Cala Jovera. Beschouwd als een van de meest pittoreske baaien van Tarragona , Jovera is een oase van goudkleurig zand, zonder voorzieningen en te voet bereikbaar vanaf de N-340.
Maar buiten de mediterrane wateren wordt de grote beloning gevonden in de Kasteel van Tamarit , gebouwd in de 11e eeuw en vandaag gehuld in een wolk van pijnbomen. Deze constructie van de stad Tamarit werd in de 19e eeuw volledig geleegd door malaria zo typerend voor de nabijgelegen moerassige gebieden. Een exclusieve badkamer, een zomersprookje waardig dat op andere plaatsen aan de Catalaanse kust wordt gereproduceerd, zoals Cala del Castell of Playa Gran, die Vila Vella de Tossa de Mar streelt, beide in Girona.
Strand van Arnao de Figueras (Castropol, Asturië).
STRAND ARNAO DE FIGUERAS (ASTURIS)
Sommige stranden zijn getuige geweest van de komst van enorme rijken en epische landingen, maar ook van de hel zelf. de Asturische Strand van Arnao de Figueras, parochie van de Asturische raad van Castropol , is een zandgebied aan de monding van het Eo-estuarium waar de rebellenkant opkwam een concentratiekamp voor republikeinse gevangenen tijdens de burgeroorlog.
Het beruchte kamp was operationeel van 1937 tot februari 1943 en bestond uit twee fasen: krijgsgevangenen en collaborateurs van de anti-Franco-guerrillastrijders, vooral vrouwen en kinderen. Herinnering aan horror nauwelijks waarneembaar op dit strand, maar nog steeds drijvend in andere kustgebieden van Spanje: daar hebben we de kazematten (of observatieposten) op het strand van Santa Pola (Alicante); of de bunker op het strand van Las Delicias in Águilas (Murcia).
Atlantis ligt in het natuurreservaat Cala d'Hort.
ATLANTIS (IBIZA)
Langs onze kusten zijn er plaatsen waar de natuur en menselijke activiteit in staat zijn om de meest dromerige scenario's uit te werken. Sa Pedrera van Cala d'Hort, in het zuidoosten van Ibiza , is een goed voorbeeld van deze synergieën. Ook bekend als Atlantis vanwege zijn status als een verloren paradijs, deze baai was een oude steengroeve in de 16e eeuw waaruit de steen is gewonnen? om de muren van Dalt Vila en het kasteel van Ibiza te bouwen , beide Werelderfgoedlocaties.
Deze oase van uitgehouwen rotsen zou de aandacht trekken van hippies komen naar Ibiza in de jaren 60 en tegenwoordig vinden we van tekeningen tot sculpturen van symbolen, boeddha's of apacheta's, die kleine hopen stenen die niet goed passen bij de natuur.
gelanceerd worden
EEN LANZADA STRAND (PONTEVEDRA)
Het geluid van de golven die de kliffen van Galicië raken, dompelt ons onder in oude verhalen en rituelen. Het strand van Een Lanzada, op het schiereiland van Of Grove , spreekt over godinnen of legendes zoals het bad van de negen golven, dat steriele vrouwen ertoe aanzette om te rocken op het ritme van negen golven van de Atlantische Oceaan.
En verder vinden we de Virgen de A Lanzada, die wonderen verricht vanuit een hermitage op een eiland; of de Necropolis van A Lanzada , een castreño-site waarvan de geschiedenis de echo's van de bronstijd en geavanceerde romanisering weerspiegelt. De perfecte definitie van museum-zee was in Galicië.
De Teresita's.
DE TERESITAS (TENERIFE)
Sommige stranden hebben geen kwakzalvers of rituelen, maar ze hebben wel verhalen die spreken over de B-kant van de toeristenhausse . Het strand van De Teresitas, in Tenerife, het was ooit een wilde baai die werd gedeeld door vissers, Marokkanen en zelfs royalty's zoals prinses Diana van Orléans, waakzaam vanuit haar privéwoning.
Toen kwam er een reeks hydraulische installaties om de landbouw te promoten; of de naoorlogse militaire infrastructuur die het zwarte zand van dit strand beetje bij beetje opslokte. In de vroege jaren 1970 het enige "blonde" strand van Tenerife was bedekt met goudkleurig zand met de daaruit voortvloeiende ineenstorting van oude landelijke boerderijen waar tomaten en avocado's werden verbouwd.
Las Teresitas is een strand dat de lokale bevolking blijft verdelen, maar ons leert wat we niet moeten doen als het gaat om de geschiedenis van de stedenbouw en onze kustgebieden herschrijven.