De wijk Gràcia smaakt naar vermout
De ochtend begint eigenlijk in Gràcia met de tweede ontbijt van de dag bij Can Tosca , in de puurste Catalaanse stijl: een lekker **broodje worst** en als het even kan een glaasje cava... Ook al is het half tien 's ochtends.
Bescheiden en bescheiden, de Can Tosca, in Carrer del Torrent de l'Olla , is een van de bastions van de buurt, een instelling die onbekend is bij toeristen en al drie generaties lang wordt vereerd door bewoners: Conchita Tosca, matriarch en oprichter, opende de deuren in 1961.
Tegenwoordig kunnen de gezichten die je vanaf de andere kant van de bar begroeten anderen zijn (met name die van Inma, Rosa en David, tweede en derde generatie), maar de glimlach en de worst zijn nog steeds zo authentiek als de eerste dag.
Het centrum van Vila de Gracia
En dus, zodra de dag is begonnen zoals gebruikelijk in Gràcia, worden we verwelkomd door L'Abaceria Central , de markt waar bewoners al winkelen sinds Barcelona Gràcia als wijk opeiste. Wacht niet op een nieuwe Boquería: in L'Abaceria zijn cameraflitsen nog steeds een geïsoleerde gebeurtenis , waardoor meer dan één buurman midden in de bestelling stopt en hun hoofd omdraait. In deze hoek van de stad wordt nog niet overwogen om grote groepen af te remmen, vooral vanwege het episodische karakter van hun bezoeken.
L'Abaceria, in haar rol als buurtmarkt, fungeert als ingrediëntenleverancier en ontmoetingscentrum : in elke hoek zie je de buren stoppen om hallo te zeggen in een kraam, en van de gelegenheid gebruik maken om een petje te hebben. Wat Josep's banderilla's , door hemzelf gemarineerd; of een Iberische hammonster uit Montse , vaandeldrager van Fabregas Charcuteries.
Op de gemakkelijke markt kun je de hele ochtend doorbrengen, en zodra je het beseft, is het gouden uur van de ochtend in Gràcia aangebroken: de vermout . In Barcelona is een dag zonder vermout een verloren dag, en de wijnmakerij limoen peper verwelkomt ons met open armen, klaar om te verhelpen.
**Cal Pep heeft al meer dan 80 jaar dienst** in een van de meest karakteristieke straten van de buurt, Carrer de Verdi, nu trots geleid door Rafa en Griselda, vader en dochter. Als je de drempel oversteekt, zie je de geschiedenis van Gràcia belichaamd op de muren (waarvan nooit een poster wordt verwijderd of een foto wordt gewijzigd - ze worden alleen toegevoegd), en het is genieten van de geest van de buurt in een glas zelfgemaakte vermout met de superkracht om je terug in de tijd te nemen.
Maar voor een reis naar het verleden, degene die José elke dag voorbereidt in de ** Botigueta del Bo Menjar **, in Santa Agata-straat. Haar keuken is misschien wel de kleinste in Gràcia, maar de smaken die eruit komen, zouden wedijveren met de meest indrukwekkende gerechten in iemands leven: die van haar grootmoeder. José is gespecialiseerd in echt huisgemaakt eten, degene die je je herinnert uit je jonge jaren: geroosterde kip met kikkererwten, gehaktballen in saus met erwten, fideuá.
De potten van de Botigueta
plaatsen zoals die van José, Rafa, Montse, Josep of de Toscas , ze vertellen ons over een Vila de Gràcia van weleer rustiger maar nooit vergeten. Deze Gràcia van lokale producten, zelfgemaakte gerechten en bars met hun eigen naam is nog steeds springlevend en vecht tegen franchises en massale gerechten die, tot hun grote spijt, andere buurten in Barcelona hebben uitgehold.
"Deze sites, net als de buurt, zijn plaatsen met geschiedenis, een geschiedenis die nauw verbonden is met Gràcia en Barcelona" , legt Renée Christensen uit, een Barcelona-liefhebber die zich heeft laten adopteren door de stad, en die nu hoopt het te laten zien zoals het is (en was) sinds Verslind Barcelona .
Christensen, die getuige is geweest van de sluiting van veel traditionele locaties als gevolg van de opmars van het massatoerisme, is vastbesloten om te voorkomen dat anderen hetzelfde pad bewandelen. “We willen geen stukje geschiedenis van Gràcia meer verliezen”.
Uitzicht op Gracia
Het voorgerecht is religie
Volg @PReyMallen