Jávea is altijd een goed idee
misschien ken je jezelf Javea uit je hoofd of, integendeel, je bent nog nooit in de verleiding geweest, maar bent al heel lang in de verleiding. Misschien ben je een keer alleen geweest of heb je het nog hangende.
Hoe het ook zij, alles wat we u gaan vertellen, zal u overkomen. Woord van vakantiegangers (sommige al bewoners) die ons hebben geholpen bij het maken deze gids met sensaties en plaatsen in Jávea:
JE VINDT IN ELKE HOEK INSPIRATIE, ZOALS SOROLLA DEED
“Jávea subliem, immens, het beste dat ik ken om te schilderen. Het overtreft alles. Ik zal een paar dagen zijn. Als je daar was, twee maanden”. In 1896, zodra hij in Jávea aankwam, beschreef hij het aan zijn vrouw Clotilde in zijn eerste telegram.
En om die emotie vast te leggen die de Valenciaanse schilder voelde voor dit kleine vissersdorpje, hoeven we alleen maar door de plaatsen te gaan: “Het simpele feit dat je door de haven van Jávea en het Grava-strand loopt, is genoeg om het landschap en het licht te begrijpen dat Sorolla schilderde in zijn schilderijen, maar als we een beetje dichter bij de uitzichten in hun oorspronkelijke staat willen komen, volstaat het om de Kaap van San Antonio vanaf het einde van de golfbreker van de haven, loop langs witte baai of ga naar boven Uitzichtpunt Creu del Portitxol.
David Gutiérrez heeft een graad in kunstgeschiedenis, gids van privéroutes op Sorolla in Jávea en auteur van een website waarop hij alles verzamelt wat de kunstenaar voelde voor dit deel van de Middellandse Zee, dat hij pas een paar jaar geleden dankzij zijn partner ontdekte.
Hij komt uit Madrid, maar sinds 2018 woont hij hier en hij heeft al zijn benodigdheden: "Er zijn veel hoeken van Jávea waar ik verliefd op word, maar als ik er een zou moeten kiezen, zou het zijn de wandeling door de omgeving van Cabo de San Martín op de route die begint vanaf het uitkijkpunt Creu del Portitxol”.
Middellandse Zee in zijn puurste staat
U ZULT UW KINDERZOMER ONTHOUDEN, ONGEACHT WAAR ZE ZIJN GEWEEST
“Mijn ouders kochten in 1987 een huis in Jávea, precies het jaar waarin ik werd geboren. Ik herinner me dat ik mezelf volprobeerde met slakken in Diana, een restaurant dat een hut was; de rijstgerechten in de Trinquet, die nu nog steeds een van de beste is, en 's middags spelen op het aangrenzende plein, totdat onze ouders klaar waren met eten. De Mezquida en de paus (huidige Tangó) waren ook mythisch”.
Clara Puig de la Bellacasa doet ons zo denken aan de ansichtkaarten (gastronomisch natuurlijk) van het Jávea uit haar kindertijd. Ze bracht de zomer hier door tot ze 18 was en, na een paar jaar afwezigheid (“Jávea en ik hadden een haat-liefdeverhouding”), reed ze hier vier jaar geleden zijn eigen restaurant, Tula, de laatste die hier een Michelin-ster heeft ontvangen.
En het gaat verder met het zomerverhaal dat ons teleporteert: "Ik mis het strand van Portitxol en die maaltijden in La Barraca, in een sarong en met de salpeter op de huid geplakt".
Portitxol-baai
"Die uitzichten en dat blauw van de zee zijn onvergelijkbaar. Hoewel onze badzone de Eerste Muntanyar. Zandstranden hebben me nooit gefascineerd, misschien omdat ik van kleins af aan gewend ben aan stenen. In die tijd moesten we met de krabben het water in omdat er nog zee-egels waren. Ik vond het heerlijk om daar te duiken omdat het water transparanter was dan waar dan ook en we een veelvoud aan vissen of octopussen konden zien wiegen", herinnert Clara zich.
"Vroeger gingen we ook naar het einde van Cala Blanca. We hadden een kleine dierenriem en maakten uitstapjes naar Cala Sardinera. We keerden terug met de zonsondergang over de Montgó en het is een foto die ik nooit zal vergeten: dat moment waarop je dichter bij de monding van de haven komt en op de achtergrond naar de drukte van El Arenal luistert (het enige zandstrand in Jávea), dat je weer met de realiteit verbindt, maar je hebt nog steeds het gevoel van een strakke huid en die uitputting veroorzaakt door de zee. Je komt uit een totaal andere realiteit en je realiseert je dat je geluk hebt”, besluit hij.
Nu bekent Clara ons dat ze precies hetzelfde voelt: “Ik had nooit gedacht dat ik ver van een grote stad zou kunnen wonen. Ik mis mijn vrienden uit Madrid, maar ik mis de chaos en het lawaai niet. Ik ben gewend geraakt aan deze rust en realiseerde me dat we niet meer nodig hebben. We zijn bevoorrecht dat we hier mogen wonen. Borja (zijn partner en de andere helft van Tula) herinnert zich altijd een zin die een klant ons lang geleden vertelde: Je bent met 30 jaar in Jávea met pensioen gegaan. Borja antwoordde dat we gewoon hadden gedurfd om te doen waar veel mensen van dromen”.
Loop door de straten vol bougainvillea
U ZULT DE AUTHENTICITEIT VAN DIE PLAATSEN WAARDEREN DIE NIETS BELOVEN EN ONS ALLES GEVEN
Borja Susilla kwam naar Jávea dankzij Clara. En hoewel hij uit Azuqueca de Henares komt, lijkt hij nu gewoon een andere Javiense. We zijn bij hem gebleven Bandietenbaai , het restaurant dat hij adviseert, namelijk: een authentiek balkon aan zee, dat open is van ontbijt tot borrel na het eten.
We lopen naar het havengebied, terwijl hij uitlegt dat er traditioneel in Jávea op kreeft, octopus en mul werd gevist. brengt ons naar de Cala del Tangó, waar Sorolla Children Bathing in the Rocks of El Baño . schilderde en wijst een pad aan (de PR-CV 355) dat ons naar een gezichtspunt zal leiden.
Al dit gebied behoort al tot de Natuurpark Montgó , net als Cabo de San Antonio of het verrassende Gebeeldhouwde grot , waarover we u al af en toe hebben gesproken.
Dan lopen we naar de Kerk van Onze Lieve Vrouw van Loreto , die indruk maakt met zijn grootte en zijn eigentijdse architecturale ontwerp, geïnspireerd op het schip van een schip.
Cova Tallada en de verborgen baden aan de Costa Blanca
en we gingen door Casa Mata, de visserswinkel die, zegt hij, iedereen kent, of de tweedehandsboekhandel Polly's Bookshop , met zijn chesterfield stoelen die uitnodigen om een tijdje te blijven. Andere klassiekers: de Jayan-bioscoop of de Cheer's Bar (“Het is de laatste die sluit en de enige in de stad met biljart en tafelvoetbal”).
En we gaan verder, passeren de Miraluna Café (een cafetaria met uitzicht op de zee en een uitstekend terras in de zon, waar Borja ons aanraadt om te ontbijten), naar de Kabelhuis , momenteel een tentoonstellingsruimte (essentieel) en die ooit een telegraafstation was: Vanaf hier verbond een onderzeese kabel het schiereiland met Ibiza.
"Er zijn niet voor niets zoveel overeenkomsten tussen de Balearen en Jávea: dit gebied ligt in Spanje het dichtst bij de Pitiusas". Voordat u vertrekt, vragen wij u om ons aan te bevelen waar te eten: "Behalve Trinquet of La Perla de Jávea, ga naar Da Giulia".
JE WORDT OPNIEUW VERLIEFD MET DEZELFDE INTENSITEIT ALS DE EERSTE KEER
Er zijn plaatsen, zoals mensen, die ons blijven vonken, zelfs als het al oude kennissen zijn, waarin we altijd die overmatige emotie voelen van iemand die iets voor het eerst ziet, aanraakt of proeft. En Jávea is dat, al is het de zoveelste.
“Ik breng de zomer daar al meer dan 20 jaar door. Het is mijn rustpunt en mijn ontsnappingsroute, waar ik de zee elk jaar weer ontmoet en waar ik luister naar wat ze mij te vertellen heeft. Daar ontmoette ik mijn man en daar trouwde ik (in de kerk van San Bartolomé). Jávea is mijn plaats”.
Maria Galvez Ensenat (die ons inspireert met haar recepten, haar plannen, haar reizen en haar voortreffelijke smaak in haar account Goutdhestia) ze is ook verliefd op Jávea en vertelt ons over die plaatsen die we niet mogen missen: “Cabo de San Antonio is mijn favoriete plek: Ik raad aan om voor zonsondergang naar boven te gaan, vanwege het licht op dat moment”.
En hij noemt zijn andere essentiële zaken: “ga naar Cabo Negro, loop van de Parador naar de haven, ga naar Cala Ambolo en Cala Sardinera of naar het rotsstrand, wat ze Muntanyar II noemen (vergeet niet je slippers of sandalen in je koffer te doen!)”.
Wat betreft restaurants ... "Ongetwijfeld de Piri-Piri (vooraf boeken). Iets drinken, het NAP”.
La Siesta, voor een cocktail bij zonsondergang, of een gloednieuw drankje 's avonds
En we mogen de stad Jávea niet vergeten, want hoewel het havengebied of de stranden je pakken, Je kunt niet vertrekken zonder door het historische Xàbia te slenteren. Een tip: kijk Carrer Estret, een steegje vol planten dat een ware boomgaard is.
“Het is een heel goed plan om een aperitiefje te nemen en boodschappen te doen op de voedselmarkt. En ik eet graag bij restaurant Portitxol, bij La Trastienda of bij La Rebotica”.
Wat zijn winkels betreft, raadt hij Cuca aan (Pía zal je daar bedienen) en Nakuti. “Maar elke keer als ik ga, ontdek ik nieuwe dingen. Ik moet bekennen dat Jávea al mijn kwalen geneest. Het eerste wat ik doe als ik terug ben, is op een motor gaan zitten op het rotsachtige strand en naar de zee luisteren”.
Je kunt niet vertrekken zonder door de stad Jávea te slenteren
WANNEER JE TERUGKOMT, ZAL ER IETS NIEUWS OP JE WACHTEN
Deze zomer word je bijvoorbeeld verrast door de nieuwe Nomad Hotel, gecreëerd door Mónica (Spaans, uit Denia) en Dieter (Belgisch), die 20 jaar lang nomaden waren... totdat ze zich realiseerden dat ze terug wilden naar de Middellandse Zee.
Ze begonnen het zaad te planten met Het strandhuis en nu lanceren ze zichzelf in de hotelindustrie, waarin ze al jaren over de hele wereld werken, om creëer je eigen droom in de vorm van een hotel met 14 kamers en uitzicht op de cruise.
Jouw inspiratie? Al hun reizen, die ze hebben weerspiegeld in een gezellige decoratie en zo smakelijk dat je het mee naar huis wilt nemen. Het goede nieuws is dat dat kan, want ze hebben een reisgalerij , waarin ze alle objecten van het hotel** zullen verkopen, gemaakt door lokale ambachtslieden, producenten en coöperaties van over de hele wereld** (Kenia, Zimbabwe, Marokko of India).
Ze zullen ook hebben een gastronomisch restaurant (Terra), een Sky Bar met conceptuele cocktails, geïnspireerd door reisverhalen... en zelfs haar eigen koffiemerk. Maar dat is niet alles: ze bieden zeer speciale en gepersonaliseerde ervaringen, zoals ontbijt bij de vuurtoren bij zonsopgang of Vespa-routes met een picknick inbegrepen.
JE WILT HERHALEN
Hoewel we het niet allemaal herkennen, sommigen van ons reizen graag naar dezelfde bestemming. Daarom komen we altijd terug, maar omdat we alles tegelijk blijven voelen.
En het is dat wanneer je dit kleine kustplaatsje binnenstapt, je je realiseert dat het is net zo magnetisch als dat licht van de Levantijnse Middellandse Zee dat zelfs Sorolla verblindde.
Ja, we weten dat u zult denken dat er nog veel dingen in de pijplijn zitten, want Jávea is ook Cala Granadella (het turkooisblauw zal je hypnotiseren) of de route van de uitkijkpunten via de kronkelende weg (Onmisbaar, afgezien van de reeds genoemde bij Cabo de San Antonio en Cruz del Portitxol, de veel gefotografeerde -terecht- La Falzia, Cabo de La Nao of Ambolo).
Jávea is ook, en veel, Bonamb-restaurant (De twee Michelin-sterren van Alberto Ferruz, dat is als het eten van de Middellandse Zee in hapklare stukjes). En het is duiken, want Jávea is een van de meest gewenste bestemmingen door liefhebbers van duiken.
En jij, Hoe lang is het geleden dat je iets voor het eerst deed?
Cala Granadella