Waarom zou iemand een rondleiding over het eiland Fukushima maken in plaats van foto's te maken voor de tempels van Kyoto? Waarom breng je in plaats van naar een muziekfestival een weekend door in een oorlogsweekend? En waarom zou je, in plaats van het pad van de sterren in Los Angeles te volgen, het pad van de Manson Family kiezen?
Er zijn mensen die het doen, steeds meer. Ze geven de voorkeur aan het 'gekke, macabere en morbide', zoals de Nieuw-Zeelandse journalist David Farrier het omschrijft. "Ik ben altijd aangetrokken geweest tot de vreemdere kant van het leven", zegt hij aan het begin van de Dark Tourist (Netflix)-serie, om uit te leggen waarom hij naar al die gekke, macabere en morbide bestemmingen reist, op zoek naar de "ultieme toeristische ervaringen." zwart".
Een mooie radioactieve wandeling in Fukushima.
Donker toerisme in het Engels, zwart, donker of thanatoturismo in het Spaans. "Een wereldwijd fenomeen waarin mensen het gewone mijden en in plaats daarvan vakantie vieren in oorlogsgebieden, rampgebieden en andere onconventionele bestemmingen." Het is net als de anti-reis Instagram-vriendelijk. Geen roze stranden of infinity pools. De tanatotoeristen of donkere toeristen, zoals de naam in principe al doet vermoeden, ze zijn meer geïnteresseerd in plekken waar de dood een grote rol speelt.
Van concentratiekampen tot de begrafenisrituelen van inheemse Indonesische gemeenschappen. Van het huis van een seriemoordenaar tot het lijden in zijn vel de ergste horrorfilm (alleen voor de allermoedigen: McKamy Manor).
Het gaat niet alleen om naar Mexico gaan in de Dag van de Doden, dat ook, maar van wees de eerste die steden of landen betreedt die gesloten zijn voor buitenlanders, zoals Myanmar of Kazachstan. Van vinden als lokale gids in Medellin tot een van Pablo Escobars misdadigers, bijvoorbeeld, zoals Farrier doet. En om niet (of niet te veel) bang te zijn voor straling en slenter door Fukushima of baad in een meer dat is ontstaan door een atoombom.
Het favoriete souvenir van een donkere toerist.
Hoefsmid probeert uit te leggen waarom dit soort reizen steeds populairder worden. Ze vinden mogelijk niet zoveel mediareacties of worden virale beelden omdat ze zijn niet geschikt voor alle gevoeligheden, maar donker toerisme is een bloeiende sector. Extreme ervaringen, in veel gevallen, voor adrenalinejunkies. En in alle acht afleveringen (elk gewijd aan een land, continent of deel van de wereld) vindt de antwoorden.
"Misschien is het uiteindelijke doel van donker toerisme om je gelukkiger te voelen om te leven," zegt hij na een wandeling door Fukushima, met nog steeds zeer hoge stralingsniveaus na de nucleaire ramp van 2011; voor hem Zelfmoord bos aan de voet van de berg Fuji, en Hashima, een eiland tegenover Nagasaki dat van de meest dichtbevolkte plaats ter wereld veranderde in een spookenclave.
Hij heeft twijfels over waarom de tour van de kannibaal en seriemoordenaar Jeffrey Dahmer is een van de favorieten voor vrijgezellenfeesten, en uiteindelijk begrijpt hij dat proberen in het hoofd te kruipen van iemand die zoiets heeft gedaan, de beste vorm van escapisme is, van vluchten voor onze eigen realiteit. “Ontsnappen aan de normaliteit om voet aan wal te zetten in iets onverwachts”, zegt hij na een bad in het atoommeer.
Wanneer, na het einde van de JFK-moordtour in Dallas, toeristen foto's beginnen te maken met een actrice verkleed als Jackie, met bloed en al, krijgt zij het ook: Een van de attracties van dit zwarte toerisme is dat het geen taboes kent.
In een robothotel in Japan.
"Donker toerisme wordt steeds populairder omdat mensen hun angsten en vooroordelen willen uitdagen door naar buitengewone plaatsen te gaan", zegt hij nadat hij heeft gezien hoe de Toraja, in Indonesië, een vrouw opgraven die 17 jaar geleden stierf om haar mummie te vereren met offers en dierenoffers. Dezelfde conclusie wordt getrokken na het doorlopen van het voodoo-initiatieritueel in Benin. Of echte vampiers ontmoeten in New Orleans.
En toch, na rustige bezoeken aan Turkmenistan, de verboden of spookstad Famagusta op Cyprus, ervaringen die de reiziger echt tot het uiterste zetten, begrijpt dat het beste aan dit soort donker toerisme is "gewoon beseffen hoe goed het is om thuis te komen". Is dat niet ook een beetje het einde van elke reis?
De beste lokale gids? Popeye, Escobars bloedigste schurk.