Isla de los Faisanes aan de rivier de Bisasoa, gezien vanaf de Spaanse kant
“Pheasant Island is een inspiratiebron in de internationale arena omdat het een bewijs is van grensoverschrijdende samenwerking en de gedeelde soevereiniteit die bestaat in de eenentwintigste eeuw ”, legt Antonio Manrique de Luna, hoogleraar Internationale Organisaties en Internationaal Publiekrecht aan de Universiteit van Deusto, uit aan Traveller.es.
Dit kleine eiland tussen Irun (Baskenland) en Hendaye (departement Pyrénées-Atlantiques), met tweeduizend vierkante meter, en een regering die om de zes maanden tussen Spanje en Frankrijk wordt gedeeld, laat zien dat een grens niet alleen een litteken op de kaart is , een scheidslijn tussen twee of meer landen.
"Het eiland van de fazanten is een plaats van samenvloeiing tussen aangrenzende gebieden en populaties die tot stand komt door effectieve grensoverschrijdende samenwerking", voegt Dr. Antonio Manrique de Luna toe.
Elke zes maanden, met ploegenwisseling op 1 augustus en 1 februari, wisselen Frankrijk en Spanje elkaar af . Surveillancetaken komen overeen met het marinecommando van San Sebastian.
“Tijdens de periode van Spaanse soevereiniteit, minstens eens in de 5 dagen, zeilen rond het eiland en praktisch dagelijks een visuele verkenning wordt uitgevoerd vanaf land, anderzijds wordt elke maand minstens één keer het eiland aangevoerd voor verkenning . De taken zijn beperkt tot een visuele inspectie en het controleren of alles in orde is, er worden stipt enkele corrigerende maatregelen genomen, een boom valt om, heel zelden wat afval oprapen en weinig anders”, verduidelijkt de fregatkapitein Don Luis Rodríguez Garat, marinecommandant van San Sebastián.
Toegang tot het eiland is beperkt tot zeer specifieke tijden en met toestemming. “Het eiland is alleen per boot te bereiken, we hebben nog nooit iemand op het eiland gezien, dat wil niet zeggen dat er op een bepaald moment kanovaarder , van de velen die de rivier oversteken, is erin geslaagd om van boord te gaan, aan de andere kant worden eind juli de festivals van Behobia (een wijk van Irún) gevierd, tijdens deze festivals vindt een bekend Internationaal Dansfestival plaats plaats op het eiland dat het al meer dan 25 edities heeft”, zegt Rodríguez Garat.
HET IS GEEN UNIEK GEVAL IN HET CONTINENT
“In Europa kunnen we het Eiland van Geluk vinden, dat 20 jaar geleden begon te verschijnen in de Golf van Maat (met name aan de monding van de Donau) en waarvan de soevereiniteit wordt gedeeld door Oekraïne en Roemenië”, legt Antonio Manrique de Luna uit.
EPICENTRUM VAN HISTORISCHE CURIOSITEITEN
Ondanks zijn discrete grootte -het is het kleinste "condominium" ter wereld-, is dit eilandje tot grote daden geroepen. De meest bekende is het toneel van de ondertekening van de Vrede van de Pyreneeën die een einde maakte aan de Dertigjarige Oorlog. Een voorbeeld van diplomatieke onderhandelingen, die een jaar eerder in Lyon begonnen en "24 conferenties tussen Luis Mendez de Haro en Guzman en de Kardinaal Jules Mazarin ”, leggen ze uit van het toeristenbureau van Bidasoa.
Fazanteiland aan de Bisasoa-rivier, gezien vanaf de Spaanse kant (Irun). Gedenkteken van het Verdrag van de Pyreneeën (1659)
EEN HUWELIJKSCENARIO
Op het vogeleiland, dat nergens op het eilandje te vinden is, werd het Frans-Spaanse paviljoen gebouwd voor het huwelijk van Lodewijk XIV met de infanta María Teresa. Een huwelijkscontract as van de Verdrag van de Pyreneeën . Een opdracht die viel op Charles LeBrun en Diego de Velázquez.
Ondanks wat er ooit is gepubliceerd, is er geen gedocumenteerd bewijs dat Velázquez een schilderij op of in het beroemde eilandje heeft geschilderd, maar hij was kamerbewoner toen de ontmoeting tussen Filips IV en Lodewijk XIV plaatsvond ter gelegenheid van het huwelijk Koning van Frankrijk met de Infanta Maria Teresa. "In zijn hoedanigheid van gastheer, begeleidde de entourage en moest zorgen voor de voorbereiding en ontwikkeling van de reis en de ceremonie ”, zoals uitgelegd door het Prado Museum aan Traveller.es.
De structuur (zonder dak, aangezien het evenement in juni plaatsvond en het weer respecteerde hen) van het Spaanse genie werd gekozen: met een ruimte voor de Zonnekoning en zijn hof en een andere voor zijn Spaanse majesteit en zijn metgezellen (versierd met talrijke wandtapijten ), met een architecturale link voor de ontmoeting van de toekomstige echtgenoten, banketruimte en entertainment. Een moment van pracht in decadentie.
“ Diego de Velázquez zorgde zorgvuldig voor zelfs het kleinste detail , inclusief de kostuums (in verschillende tinten groen, behalve de bruid, in het wit met haar gaas sluier en bloemenboeket, en de Spaanse monarch, in zeer discreet zilver met borduurwerk en inzetstukken ook in lichtgroen), het tuinieren, entertainment, de selectie van wijnen en eten, en natuurlijk de decoratie en fabricage van de site gewijd aan de viering van het sacrament van het huwelijk ”, legt onderzoeker Luis Ignacio Sáinz, politicoloog uit. Professor van de Faculteit Politieke en Sociale Wetenschappen, UNAM (SAINZ, Luis Ignacio. Het eiland van de fazanten: Diego de Velázquez en Felipe IV Beschouwingen over politieke representaties. Argumenten (Mex.), Mexico, v. 19, n. 51 , blz. 147-167, augustus 2006).
HET EINDE MOGELIJK DE GEZONDHEID VAN VELÁZQUEZ
Precies een maand na de bruiloft, om twee uur 's middags, sterft de Sevilliaanse schilder in Madrid. “(Terug naar Madrid,) hij was pas in 1660 weer afwezig toen hij, in zijn hoedanigheid van hoofdkamerheer, de decoratie moest aanbrengen van het paviljoen op het eiland Fazanten waarin hij het beroemde interview hield tussen Filips IV en zijn toekomstige schoonzoon Lodewijk XIV. Die reis en die vermoeienissen eindigden met de reeds gebroken gezondheid van Velázquez, die op 7 augustus 1660 stierf op eenenzestigjarige leeftijd. . Zeven dagen later stierf zijn edele vrouw", nummer 4 van het "geïllustreerde weekblad" gevestigd in Barcelona (in het Castiliaans van die tijd) verzameld over het leven van de schilder, Iris (gepubliceerd 295 nummers van 1899 tot 31/12/1904).
Zelfportret van Velázquez
EEN TOERISTISCH PUNT OM TE WORDEN UITGEBOUWD
Tegenwoordig wordt het eilandje niet meer bezocht dan degenen die verantwoordelijk zijn voor de schoonmaak en het onderhoud. Binnen, een monoliet herinnert zich een datum : 7 november 1659, de ondertekening van het Vredesverdrag van de Pyreneeën.
Wordt het toeristisch-historisch potentieel verspild? Professor Antonio Manrique de Luna heeft vertrouwen in zijn mogelijkheden. "Het zou handig zijn om het te promoten als een ontwikkelingspool voor toerisme, zodat mensen die het bezoeken verschillende aspecten kunnen begrijpen die relevant zijn voor de samenleving in het algemeen. Op deze manier kunnen economische voordelen worden gegenereerd voor de grensbevolking (dankzij de toename van het aantal toeristen in het gebied)”.
Volg @merinoticias
Fazant Eiland