Denk je dat je klaar bent om een via ferrata te beklimmen?
Officieel is een via ferrata een bergroute uitgerust met trappen, rails, hellingen en kabels die het oppervlak van de rots omhelzen om te helpen verticaal vooruit te gaan en de veiligheid te waarborgen van degenen die het wagen om het te beklimmen. Onofficieel is het een snelle manier om jezelf uit te dagen en een serieuze adrenalinestoot te krijgen.
We zouden er ook aan kunnen toevoegen (met veel nuances) dat het een ervaring halverwege tussen bergbeklimmen en klimmen, de ladder tussen het beklimmen van een berg en het klimmen met armen en benen om op eigen kracht een top te bereiken.
Als je geen professional bent, is het ideaal, naast het huren van het benodigde materiaal, om het te promoten begeleid door een deskundige gids, aan wie je wordt vastgebonden en dat het zorgt voor een verdubbeling van de beveiliging tijdens de voortgang.
Voordat u een via ferrata of een andere kiest, moet u uw fysieke vaardigheden beoordelen (ook mentaal, vergeet het niet), om de moeilijkheidsgraad te bereiken die u kunt overwinnen. Het goede is dat er een classificatiesysteem is, dat wordt beheerst door de nieuwe Hüsler-schaal, waardoor je niet in de war raakt: K1 (eenvoudig) , K2 (enigszins moeilijk) , K3 (enigszins moeilijk) , K4 (moeilijk) , K5 (zeer moeilijk) en K6 (extreem moeilijk).
Door middel van een energieput bent u te allen tijde aan de kabel gehaakt.
HET MATERIAAL
Aan de comfortabele kleding en schoeisel – passend bij het seizoen van het jaar waarin u zich bevindt – moet u een helm en vingerloze leren handschoenen toevoegen voor een betere grip op de rots en de treden.
Dan moet je zetten een harnas dat je altijd verbonden houdt met de 'levenskabel' die door de via ferrata loopt, dit zal gebeuren door middel van een energiedissipator die voorbereid is om de kracht van de schok bij een val op te vangen (de meeste zijn aangepast voor personen met een gewicht tussen 45 en 100 kg).
In de vorm van een Y wordt het ene uiteinde van het koellichaam met een leeuweriksknoop aan het harnas bevestigd en moeten de andere twee uiteinden (twee banden eindigend in twee speciale karabijnhaken) altijd aan de veiligheidskabel worden bevestigd. Sommige hebben een 'derde baga' of remleiding die kan worden gebruikt om Veranker jezelf aan een trede of een nietje om een comfortabele houding te vinden en je spieren te ontspannen.
Het beklimmen van de trappen van een via ferrata in de Dolomieten.
DE WEG NAAR VOORUITGANG
Zoals we al zeiden, gaat de route van de via ferratas (beklimming) vergezeld van een 'levenskabel' - waaraan we altijd moeten blijven haken en er zoveel mogelijk niet met onze handen aan vastgrijpen - die in secties is verdeeld. Om deze reden, om de paar meter verschijnen de vaste ankers (die de kabel aan de rots houden) die we één voor één moeten overwinnen om vooruit te blijven gaan.
De mechanica is heel eenvoudig, maar het is essentieel om ze te internaliseren om niet onnodig bang te zijn: we moeten een van de dissipatorkarabiners losmaken van het stuk kabel dat we hebben achtergelaten en het aan het volgende deel verankeren om vervolgens de andere los te maken karabijnhaak en doe precies hetzelfde. We herhalen het nooit, we hoeven nooit de twee karabijnhaken tegelijkertijd los te laten.
De trekkers van de karabijnhaken moeten naar ons gericht zijn en niet naar de muur (hoogstens kan de een naar binnen kijken en de ander naar buiten) en er kunnen nooit meer dan twee mensen in dezelfde sectie zijn van de draad. Deze zelfde actie zal ons door de via ferrata vergezellen, hetzij via trappen omhoog of parallel, looppaden, trappen of bruggen.
Ook al lijkt het anders, kracht zal niet beslissend zijn als het gaat om vooruitgaan, In feite moeten we het niet alleen gebruiken, maar ook balans (mentaal en fysiek), behendigheid, coördinatie en concentratie. Als we een fout hebben gemaakt en energie hebben verspild, kan het derde touw ons helpen om een tijdje vast te houden en te rusten. Onthoud: in de bergen is er nooit haast!
oh! En als je er halverwege spijt van hebt of je vermoeid of uitgeput voelt, zijn er ontsnappingsroutes om de berg af te dalen en te voet terug te keren naar het punt van herkomst.
Tibetaanse brug van een via ferrata.
ENKELE UNIEKE VIA FERRATAS
In Aragon zijn er talloze K1-type via ferrata's, zoals Santa Elena de Biescas, wat perfect is voor beginners in deze discipline, omdat het erg kort is (het duurt ongeveer 20 minuten) en ik Bevat andere extra's zoals loopgraven uit de burgeroorlog, een bunker en, aan het einde van de route, de kleine hermitage van Santa Elena en zijn beroemde geneeskrachtige wateren.
De Santamera Stairs to Heaven via ferrata (in de noordelijke bergen van Guadalajara) is misschien niet de meest opwindende van allemaal, maar de oneindige ladder die ons de top laat bereiken van de topheuvel is op zijn zachtst gezegd uniek.
Als niet voor een kleine crash ongeveer halverwege en over de nieuwe Tibetaanse brug van de Vía Ferrata Flores y Lagunas Valle de Arbas, in León, zouden we kunnen zeggen dat deze route - met traverses, luchtsporen en eenvoudig klimmen - van het type K2 is. Guillermo, een ervaren klimmer en eigenaar van het bedrijf Naturocio Valle de Arbas (dat materiaalverhuur biedt voor € 15 en rondleidingen door de via ferrata vanaf €39), bevestigt dat het geclassificeerd is als K3.
De via ferrata van Cala del Molí loopt over de zee, op de kliffen van de Costa Brava.
Ongetwijfeld is de via ferrata van Cala del Molí (vanaf € 25), in Sant Feliu de Guíxols (Girona), ook bijzonder. de enige in Europa die over de zee loopt, specifiek tussen de kliffen van de Costa Brava. Gemiddeld niveau (K3), het heeft twee verschillende secties: een (K2) waarin de klim in een horizontale traverse is en een andere die hoogte wint en die meer techniek en fysieke kracht vereist. Extra zijn de vijf hangbruggen: drie Tibetaanse, één Nepalese en één stam.
Aan de Cantabrische kust valt de Valdeón via ferrata op, gecatalogiseerd als K4 en **gelegen in het nationale park Picos de Europa. ** En met uitzicht op het oostelijke massief van Cantabrisch grondgebied, vinden we de Camaleño via ferrata, in de stad Los Llanos (tussen Potes en Fuente Dé): de uitzichten zijn de beste; het ergste zijn de gecompliceerde overhangen (die verder gaan dan de verticale, 90º) die het haar laatste stuk op een K5 maken. PicosXtreme biedt de tour aan vanaf €29.
Als je dit punt hebt bereikt, is dat omdat je al een ervaren klimmer bent en je weet dat als we vrolijk kerstfeest zeggen, we je niet te laat feliciteren met de vakantie, maar eerder hebben we het over wat ze zeggen is de moeilijkste sporten via ferrata in ons land. Anderen daarentegen geven deze titel liever aan de via ferrata Cágate Lorito (ahem), eveneens gelegen in Lleida.
Er zijn via ferrata's, zoals deze in Colorado, die niet voor alle doelgroepen geschikt zijn.
BUITEN ONZE GRENZEN
We hebben je al eens verteld over de via ferrata die overwonnen moet worden om de 400 meter hoge hangende hutten van Skylodge Aventures Suites, in de Heilige Vallei van Peru, te bereiken, maar net zo pittoresk en afgelegen zijn de ferrata's van Chang Kong - de oudste in China, zoals je kunt zien aan de houten loopbruggen die honderden jaren zijn gedragen - en het Low's Peak Circuit, op Mount Kinabalu in Maleisië, dat er prat op gaat De hoogste via ferrata ter wereld eindigt zijn reis op 3.776 meter hoogte boven zeeniveau.
Het Low's Peak Circuit in Maleisië is de hoogste via ferrata ter wereld.
Aan de andere kant zal de meest klassieke de voorkeur geven aan enkele van de meest voorkomende Europese routes onder klimmers, zoals: de lange (bijna 1.500 meter kabel) en ingewikkelde (je moet een gletsjer afdalen en zelfs stijgijzers gebruiken) Super Ferrata Dachstein, in Oostenrijk, of een van de via ferrata's die de Dolomieten bergen omringen, in Noord-Italië: van de niet-uitdagende Via Ferrata Santner tot de intimiderende en historische Scala del Minighel.
Uitzicht vanaf de Paternkofel via ferrata, op Monte Paterno, Italië.