"Eens een mod, altijd een mod". Wie een mod is, is voor altijd. Het is de stelregel die door de hele film wordt herhaald op weg naar Brighton, door Chris Green (Theatrale release 4 februari). Het is een populaire stelregel onder mods. Degenen die overblijven zijn originelen uit de jaren zestig, die aan het einde van de jaren zeventig en tachtig nieuw leven werden ingeblazen, vergezeld van het succes van quadrofenie (Franc Roddam, 1979) en van al degenen die zich in de volgende decennia hebben aangesloten bij een van de best geklede stadsstammen in de geschiedenis (onbetwistbaar feit).
Volgens die stelregel verschijnen ze in Destination to Brighton vijftig s cooters, Lambrettas en Vespa's verzonnen, gereden door ervaren mods om afscheid te nemen van een vriend en partner. Zo begint de film John (Patrick McNamee) die het mod-verleden van zijn vader al kende, komt al zijn memorabilia tegen: kleding, platen, krantenknipsels over die hectische jaren '60... En besluit zijn as uit te strooien in het typische mod-mekka, Brighton.
Nicki (Sacha Parkinson) in Brighton.
Chris Green, de regisseur van Destino a Brighton, was een van degenen die een mod werd in de revival van de jaren tachtig. Fan van The Jam en Paul Weller, hij vond het uitgangspunt voor de film juist door te luisteren naar een opname ervan, As is Now, met het nummer dat hij voor de originele titel in het Engels nam, De kiezelsteen en de jongen. "Het begon allemaal met dit idee om te schrijven over wat je weet", zegt Green. "Maar ik heb hier nooit over nagedacht, tot ik op een ochtend Paul Weller tegenkwam die terugkwam van een concert in Cork in 2009. Ik ging met hem op de foto en op de terugweg begon ik dit verhaal van vader en zoon te schrijven."
Paul Weller is een macguffin in het verhaal, naast een groot deel van de soundtrack. Verlegen John gaat op de lange roadtrip in de Lambretta van zijn vader, van Manchester naar Brighton (meer dan 400 km), voor de toewijding van een andere mod-dochter, nieuwe mod, Nicki (Sasha Parkinson) omdat Weller een concert zal geven, precies in Brighton. En daar gaan ze, ieder op zijn oude motorfiets. Met hun hoodies en t-shirts Rij, Sergio Tacchini, Adidas, de goedgeknoopte poloshirts, de parka.
De 400 km worden afgelegd door kleine landweggetjes. In een rustig tempo, tussen weilanden, schapen en landelijke kroegen. En bij aankomst in Brighton, de typisch Engelse badplaats, is John teleurgesteld. Er is niet eens zand op het strand. Het zijn rotsen. Het verval van de plaats het verkoolde skelet van de pier die in de vroege jaren 2000 afbrandde en de overblijfselen van een beter verleden dringen de nostalgie van de hoofdpersoon en de kijker binnen. En ze zijn ook een uitnodiging om terug te keren naar Brighton en andere tijden te herinneren.
mods vs. rockers.
De film keert natuurlijk terug naar Brighton en herleeft de grote clash tussen mods en rockers in het jaar 64, dezelfde die Quadrophenia vertelde. Toen duizenden jongeren van de ene bende en de andere slaags raakten met elkaar en de politie. En neem dat moment als excuus voor een wending in het verhaal en in de gevoelens van de hoofdpersoon die de laatste stappen van zijn vader volgt naar nog steeds moderne pelgrimsoorden, zoals Jumd the Gun winkel of die wandeling langs het strand en natuurlijk de Quadrophenia-steeg.
Het mooiste aan de film is misschien wel dat "eens een mod, altijd een mod" en de kameraadschap die hen altijd verenigde, op zijn kop werden gezet met de productie. Green kreeg een deel van het filmbudget dankzij de steun van collectieven en mod-merken, zoals Scomadi, een legende van klassieke scooters die ze gaf Het Who-model wordt geveild en liet ze enkele van degenen die in de film verschijnen. Hoewel de hoofdrolspeler Lambretta behoort tot een Manchester-mod die het genereus weggaf. En in feite, de bende mods die aan het begin van de film verschijnt, waren geen extra's in kostuum, Het waren echte veteranen. De regisseur schreef in een paar Facebook-groepen en ontmoette bijna honderd op de dag van de opnames. Eens een mod, altijd een mod. En altijd beter samen.
Hij gaat naar Brighton met een parka.