"Doe het licht uit en laat de deur open", vroeg ik mijn ouders toen ik klein was, rolde zich op het bed op en trok het laken tot aan haar neus.
En het is dat we gedurende het hele leven verschillende emoties en sensaties ontwikkelen die verband houden met licht. De relatie ermee varieert afhankelijk van waar we zijn geboren, onze leeftijd, het vitale moment of een specifieke omstandigheid of moment waarop we leven.
Doe het licht aan... en de ambachten.
HET LICHT OVERTREFT WAT ZICHTBAAR IS
Iets zo elementair als licht, de bron van het leven, doet ons afvragen welke relatie ze ermee hebben, voorbij het fysieke fenomeen, de mensen die het gebruiken als werkinstrument, als kanaal of als taal.
In de loop van de tijd hebben we geprobeerd het te openen of te sluiten, af te studeren, te filteren en weer te geven. We hebben geloofd dat we in staat waren het te domineren op fysiek en materieel gebied, proberend een beetje licht tussen onze vingers te houden, in de hoop de warmte ervan vast te houden.
Nog een keer, het universum en het intellect laten ons zien dat we niet kunnen vechten tegen de natuurlijke elementen en we moeten bewegen in gedachten en reflectie.
We moeten genieten van de opstelling van licht in de ruimte en de emoties die het oproept. En wanneer het terugdeinst voor de materie en zich positioneert op een symbolisch vlak, observeren en waarderen de betekenis ervan in geloof, literatuur, fotografie of architectuur.
Ambachtslieden van het licht.
DONKERE DIALOOG
Intrinsiek gerelateerd aan licht, vinden we zijn afwezigheid, duisternis. Als goede leraren hebben de oosterlingen veel te vertellen.
specifiek, Junichiro Tanizaki in In lof der schaduwen wijst erop dat in het Westen de machtigste bondgenoot van schoonheid altijd licht is geweest, terwijl in de traditionele Japanse esthetiek het essentieel is om het raadsel van de schaduw te vangen.
Het lijkt erop dat westerlingen het moeilijk vinden om de verleiding te ervaren om van de schaduw te genieten en we zoeken meer duidelijkheid, zelfs verlangend om zijn laatste toevlucht te beëindigen.
Geconfronteerd met dit spel van licht en schaduw raken we in gesprek met verschillende lichtkunstenaars , met het voorstel om een flits van reflectie te delen.
Voor Tony Fuster natuurlijk licht is energie, de energie die uit de schaduw komt. En de kunstmatige symboliseert hoop en illusie (vrucht van de vooruitgang van de mensheid).
Daarentegen, duisternis is een onmisbaar canvas om op te werken. Een wereld van mogelijkheden vol ideeën om te ontdekken. En ze materialiseert het door handgemaakte lampen.
Paloma en Matilde, medeoprichters van andere lampen, ze zien licht als een van de essentiële elementen om te domineren in een ruimte. Binnen de wereld van interieurdesign voeden ze zich ermee om kleuren en vormen te verbeteren en warmte en afzondering te geven aan een omgeving.
Licht is ook aanwezigheid, het bepaalt of iets bestaat of niet. Max Henry , productontwerper, is van mening dat “Het gaat niet om het licht zelf, maar om hoe we dat licht waarnemen”. En de afwezigheid ervan, wanneer het faalt, duidt op een zoektocht, een gebrek.
Via Lucifer (LZF), Victoria en Sandro, voelen zich constant begeleid door licht: “We zijn ervan afhankelijk, het stelt ons in staat om volumes en texturen waar te nemen en geeft karakter aan ruimtes. Afhankelijk van het gebruik stelt het ons gerust of irriteert het ons, maakt ons blij of verbluft ons, verblindt ons of laat ons trillen. En daarin ligt zijn kracht, namelijk dat in de handen van de kunstenaar een specifieke boodschap tot stand komt”, zeggen deze lichtkunstenaars Conde Nast-reiziger.
Een performatieve toets toevoegen aan de productie-creatieprocessen, Jordi Canudas gelooft dat bijna alles licht is.
Hij begrijpt het als een materiaal om mee te werken, dat hem altijd blijft verrassen en dat hij nooit volledig ontdekt: “Ik hou ervan als er een zekere spanning is tussen licht en duisternis, als die twee naast elkaar bestaan. Ook vind ik kansen in het donker.”
EEN Whisper, EEN TINKEN
Terugkerend naar de oorsprong op zoek naar de meest primitieve bron, vinden we vuur. María T, door haar kaarsen, begrijpt dat licht is geven aan anderen, het is consistent en trouw zijn aan jezelf. Zie in het licht van een kaars sereniteit en energie.
Kristel, met zijn blik begrijpt hij geen licht zonder duisternis. Het heeft die dualiteit, balans en balans nodig en voorziet zichzelf ervan die het in dag en nacht vindt, in leven en dood, in het begin en aan het einde.
Anastasia, via haar merk de lepet, geeft een draai aan zo'n primair element als een kaars, verheft het en maakt er een kunstobject van. Het voegt ook geur toe aan het zicht.
Luz is de naam van haar moeder, dus onbewust betekent het voor haar genegenheid, bescherming, leven. Beëindig de dagen door de vlam van je kaarsen uit te doen om slaap, rust te ontvangen.
Dank aan hen allen en vele anderen meesters en ambachtslieden van het licht (Antoni Arola, Olafur Eliasson, Annie Leibovitz, James Turrell of een andere impressionistische kunstenaar) om een deur open te laten voor het licht.
ABONNEER HIER op onze nieuwsbrief en ontvang al het nieuws van Condé Nast Traveler #YoSoyTraveler