Het moest Rotterdam zijn de pionier in een ongekende mijlpaal: dien de meest verborgen kunst in. Van het verleden 6 november de deuren van Depot Boijmans open blijven en vooroordelen willen doorbreken. EEN barrières wegnemen. 's Werelds eerste openbaar toegankelijke kunstopslagplaats is hier.
Het is gekomen, ja, en het is grote tijd, hoe alles in deze stad wordt gedaan: een gebouw bouwen als hoofdkantoor dat, ipso facto, alles is geworden een Rotterdams architectonisch icoon. Vier en een half jaar geleden werd de eerste steen gelegd en vandaag, nu al een realiteit, komen duizenden inwoners en buitenlanders het bekijken. Dat doen wij natuurlijk ook: schoonheid en extravagantie van hun revolutionaire vorm verlaten ze niet onverschillig aan niemand.
Depot Boijmans vanuit de lucht boven Rotterdam.
Daarom, voordat u het interieur betreedt en ontdekt, wat voor verrassingen zijn ingewanden bevatten, we stopten om van buiten te kijken. zie onszelf weerspiegeld in meer dan duizend spiegels -1.664, om precies te zijn - die de façade bedekken, zullen we het eerste zoeken waar we naar op zoek zijn. Zo ziet Depot Boijmans eruit absoluut geïntegreerd op zijn locatie, omarmd door de rest van de gebouwen eromheen, wat een canvas dat muteert langzaam, op het ritme van de stad zelf. Zijn eivormige vorm - sommigen zeggen dat het lijkt op een bloempot reus - is ontworpen door de Nederlandse studio MVRDV, geregisseerd door Winy Maas, die architectuur verdedigt als een artistiek werk compleet.
En het blijkt dat het prachtige bouwwerk dat midden in het Museumpark staat opvalt, jongen doet het. Aan de ene kant begeleidt hij de Het Nieuwe Instituut —een centrum gewijd aan architectuur en design—, en anderzijds de oud gebouw van Museum Boijmans van Beuningen, waarvan de achtergrond wordt beschermd in de nieuwbouw.
De muren waren een van de weinige plaatsen die de Tweede Wereldoorlog bombardementen, waarvan Rotterdam op een heel bijzondere manier begon te helen: authentiek bouwen architectonische kunstwerken waarmee ze hun wonden kunnen helen. Het museum is trouwens wegens renovatiewerken gesloten tot 2028.
HET MOMENT VAN DE WAARHEID
Misschien heb je je ooit afgevraagd wat gebeurd er met al die werken van een museum die niet te zien zijn. In feite - en hier is een nieuwsgierigheid - normaal gesproken deze alleen tonen tussen 5 en 10% van hun bezittingen aan het publiek. De rest is geborgd in hun magazijnen en magazijnen, verborgen voor de ogen van bezoekers.
Het is onmogelijk om dit feit uit ons hoofd te zetten terwijl de emoties hoog oplopen en... Een witte jas als een beschermend schild —je moet zorgen voor de introduceer geen dode deeltjes naar de plaats waar de schatten worden bewaakt-, we bereiken met de lift naar de vijfde verdieping del Depot (de zesde, die het heeft, laat het maar voor het laatst). Het raadselachtige gebouw geeft ons dan de tweede van de verrassingen: een immens atrium van vrijdragende trappen in zigzag domineert de ruimte. Een ontwerp van de meest avant-garde wie vangt welke? Eschers werk.
Depot Boijmans, Rotterdam.
En als het bezoeken ervan al een evenement is, doe het dan hand in hand met Francesco Stocchi, conservator van het museum, is ongeëvenaard. De Italiaanse ons verspreidt zijn passie voor kunst bij elke onthulling: hij zegt dat bij de totstandkoming van het Depot de uitgebreide achtergrond van het Boijmans is opgedeeld in tot wel vijf verschillende magazijnen verspreid over de regio, iets wat hoge kosten met zich meebracht en niet praktisch . Een daarvan bevond zich bovendien in de kelder van het museum, met het risico getroffen te worden door, als gevolg van klimaatverandering, de overstromingen van de zee en overstromingen.
We openen onze ogen wijd voor de artistieke fantasie die wordt getoond: dit soort verticale Tetris van ramen en trappen, gesloten deuren en restauratieruimten als etalage laten ze ons sprakeloos: het Depot geeft ons zijn ziel op meerdere manieren. In de meest onverwachte hoeken, maar tegelijkertijd beter zichtbaar, tot 13 enorme vitrines Containers met kunstwerken tonen een klein voorbeeld van wat hun camera's koesteren. In een van hen, de laatste aanwinsten. Anderen tonen portretten of schepen. Sommige bevatten zelfs unieke werken van hedendaagse kunst: het Depot heeft tot 151 duizend stuks overeenkomend met zeven eeuwen kunstgeschiedenis, van 1400 tot nu.
Portret van Armand Roulin, Vincent van Gogh, 1888; Depot Boijmans, Rotterdam.
Achter een glazen wand ondersteunen verschillende schildersezels een handvol kunstwerken, onder hen, een Van Gogh: we staan voor een van de vier restauratieruimtes waar je kunt zien hoe de experts werken. Wij sluipen achter de schermen op een manier die nog nooit eerder is gezien. “Het verschil tussen het Mueo Boijmans en het Depot is dat we hier in de keuken staan te kijken naar de mensen die aan het werk zijn: we kunnen de ingrediënten zien en de manier om de gerechten te bereiden. We zouden er al in het restaurant zijn, waar we zouden het eten proeven? die ze hier voor ons hebben uitgewerkt”, zegt Stocchi.
De Italiaan vertelt ons dat de audiovisuele achtergrond is toegankelijk voor het publiek in gespecialiseerde ruimtes. Om te kunnen nadenken over degenen die de schilderijen bewaren, zijn er twee opties: om ze te zien door een glas door op een schakelaar te drukken die de kamer een paar seconden verlicht, of door ze binnen te gaan tijdens de 11 minuten toegestaan de rondleidingen die het Depot elk uur aanbiedt. allemaal omringd door strenge veiligheidsmaatregelen, natuurlijk. We hebben toegang tot een van hen.
Van Gogh's Portret van Armand Roulin (1888) en een Kandinsky, onder andere werken in Depot Boijmans, Rotterdam.
"Wij hebben vier kamers gewijd aan schilderijen, een andere van sculpturen en een andere voor verschillende materialen. Het is heel spannend om iets te laten zien dat nog steeds geen verhaal of directe verwijzingen”, zegt Francesco terwijl hij een van de vele pakt panelen mobielen waaraan tientallen schilderijen hangen en slepen deze naar het midden van de kamer. “Normaal gesproken zijn musea verdeeld in hedendaags en modern, maar hier hebben we alles verenigd. Het idee is om iets te doen dat elk museum nodig heeft als het gaat om conservering, restauratie en conservering van zijn werken: zet het om in iets functioneels voor ons in het interne werk, maar wees tegelijkertijd aantrekkelijk voor het publiek" zegt Stocchi.
Elk van de schilderijen is geïdentificeerd met een code. Alles is zichtbaar, ook beschermd door standaard museumomstandigheden, op 20 graden en in een hoeveelheid vochtigheid variabele ten opzichte van wat er wordt bewaard. Er is echter iets nieuws: de verdeeldheid is niet historisch, maar technieken.
Dat wil zeggen: de ruimte waarin we ons bijvoorbeeld bevinden, heeft kleine en middelgrote schilderijen ze hebben gemeen dat ze allemaal op doek zijn geschilderd. “We kozen voor een andere manier van werken: als ik dit moet leren Fra Angelico, Ik weet dat er een code is die zegt dat het hier is, maar als ik binnenkom, vind ik niet alleen wat ik zoek, Ik zie zoveel meer dan misschien het heeft er niet direct mee te maken, maar het stelt me in staat om de context in gedachten te houden”, voegt Stocchi toe. Nog een voorbeeld dat het Depot loopt enkele stappen vooruit in dit artistieke universum.
Jim de Jong, chef-kok bij Renilde, bij Depot Boijmans, Rotterdam.
DE ZESDE VERDIEPING: PLEZIER KOMT
Dachten we dat dit voorbij was? Echt niet: de zesde verdieping geeft nieuwe verrassingen weg en we kunnen het gebouw niet verlaten zonder ze allemaal te proberen. Om te beginnen, zittend aan de tafel van Renilde, de weddenschap van de lokale chef-kok Jim de Jong. Benoemd in 2019 Junior Chef van het Jaar door de prestigieuze restaurantgids Gault Millau, keert terug naar de strijd na een paar jaar weg van de keuken om een productgebaseerd koken van kilometer 0 en van het seizoen waarmee hij speelt met de kleuren, presentaties en smaken. Een oprechte weddenschap waarin, erkent hij, geen pretenties meer te maken zijn genieten aan de gasten van zijn gastronomie.
Overdag biedt de Jong informele en lichte voorstellen, terwijl bij het vallen van de avond de kamer wordt omgetoverd tot een elegant restaurant waar u de kunt proeven degustatiemenu van de chef, naar keuze met 3, 4 of 5 gerechten en de mogelijkheid van zowel pairing als kaasproeverij. De architectuurstudio Concreet, verantwoordelijk voor het ontwerp van dit deel van het Depot -ook van de evenementenruimte genaamd Coert- koos voor een open keuken waar je de chef en zijn team aan het werk kunt zien hand in hand.
Renilde restaurantbord met afbeelding van Salvador Dalí, Depot Boijmans, Rotterdam.
Om de ervaring compleet te maken, een beetje frisse lucht die bomen die op de grond groeiden in het park dat nu wordt ingenomen door het Depot - dat overigens meet 40 meter aan de basis en 60 op het hoogste punt - ze blijven dit van boven doen: 60 exemplaren van berken bevolken het dak en verander het in een echte Stedelijk bos toegankelijk voor het publiek, met nog een cadeautje: het uitzicht over de stad Rotterdam in 360º.
En als overdag de façade een behoorlijke attractie is, bij het vallen van de avond het spel van licht en kleuren ontworpen door Zwitserse kunstenaar Pipilotti Rist Ze vertegenwoordigen een extra revolutie. De video-installatie heet Het leven verspillen aa jou (Losing my life with you) en onthult een heel ander gezicht van het gebouw waarvoor —we waarschuwden al- zeker de moeite waard om terug te keren bij zonsondergang.
De ambitieus en onmiskenbaar voorstel van de nieuwe nederlandse “kunstkathedraal” het wacht op ons.