Noem het Fuenterrabía of Hondarribia, maar geniet ervan
Met de Cantabrisch vooraan, van dat imposante marineblauw dat alleen in noordelijke zomers bestaat, Het is gemakkelijk om te denken dat het misschien waar is . Het is misschien waar dat sommige zomers een kwestie van uren zijn, maar de volgende 24 die we hier zullen doorbrengen, zal ons eraan herinneren dat er ook dagen zijn die eeuwig duren.
We zijn in Hondarribia . Als context: 20 kilometer van ** San Sebastián ** in de richting van Frankrijk, een kleine stad in Gipuzkoan gelegen aan de monding van de Bidasoa rivier kijken naar Hendaye , die heeft weten trouw te blijven aan zichzelf, aan zijn rode en witte kleuren, aan zijn pintxos, aan zijn Maagd van Guadalupe en aan de rijkste vissoep ter wereld ongeacht het verstrijken van de tijd. Hondarribia vervult alles wat je ervan verwacht en misschien verrast het je met iets anders.
En het is dat wanneer men "naar het noorden" reist, men niet de combinatie van strandbar en strand verwacht. Wanneer men naar het noorden reist open je longen, hij trekt zijn sweatshirt en servet aan, leert de duizend tinten grijs in de lucht te bewonderen en realiseert zich dat tegen hem alle andere kleuren winnen.
Het nieuwe, het goede en het beste: Hondarribia in vijf toetsen
DE RIETEN MAND
Dit eerste motto zal je misschien verbazen (zoals Hondarribia zal doen), maar de winkel die we gaan ontdekken is iets dat je niet had verwacht. Gelegen in de Domingo de Egia-straat , op je poster lees je: Rosario Berrotarán ijzerhandel.
En waarom laten we je naar een bouwmarkt komen in het midden van dit charmante stadje? omdat het een kleintje is tempel van lokale ambachten . De manden, tassen en schoudertassen die aan de ingang hangen, geven een idee van wat we binnenin zullen aantreffen.
Een familiebedrijf uit meer dan 150 jaar (Rosario is de derde generatie en staat al 30 jaar achter de toonbank) waar we allerlei soorten kunnen vinden handgemaakte manden in Azpeitia (een andere stad in Gipuzkoan) van kastanjehout.
We zullen ook walvissen vinden die in hout zijn uitgehouwen, geblazen glazen bollen, koperen koebellen, gouden trompetten en trompetten, en keukengerei uit het Ibili Baskische huis. Goede kwaliteit en goede prijzen in een winkel die uw concept van voor altijd zal veranderen vakantie souvenir.
De rieten "hardware"
WAAR TE ETEN
Eet, bid, heb lief in de Baskische versie het zal je hoofdactiviteit zijn terwijl je binnen bent Hondarribia . En als je alle pintxos hebt geprobeerd die je moet proberen in de San Pedro straat (welke balk je ook binnengaat, je zult het leuk vinden) je zult nog steeds terug willen gaan op een andere brug om opnieuw te beginnen. Eten in Hondarribia is experimenteren drie sensaties die we niet kunnen overslaan :
- De klassieke pintxo. Het kiezen van slechts één is als het vertellen van een tuinman om de mooiste bloem op de rozenstruik te kiezen. In een samenvattende oefening hebben we het volgende. De Hondarribia pintxo, in de Gran Sol _(Calle San Pedro 65) _ is een gerookte kabeljauw toast op foie gras en piquillo peper, uit de keuken van de winnaar Bixent Munoz.
- De basispintxo. Ze zeggen dat de meest zekere manier om iemands hart te bereiken via de maag is, en zoiets simpels als... omelet het kan zijn wat je overwint. De perfecte tortilla pintxo, ja. probeer het op de bar enbata _(Zuloaga Street, 5, ook toegankelijk vanuit San Pedro Street) _.
- Het epische gerecht. Zelden wordt een gerecht een instituut. Maar de Vissoep van de Brotherhood of Fishermen _(Calle Zuloaga 12) _ het is. Het gebouw werd in 1631 gebouwd om de visnetten van de lokale bevolking op te slaan en het restaurant werd in 1947 geopend. Sindsdien is het zijn beroemde vissoep blijven maken, waarvan het recept nauwlettend wordt bewaakt. je moet het proberen.
De essentiële pintxito van Hondarribia
WAAR TE SLAPEN?
Het is onmogelijk om over Hondarribia te praten en het niet te doen Herberg . Op de top van de stad rijst de kasteel van Karel V , een 10e-eeuws fort dat nu is omgebouwd tot hotel, waar koningen en Napoleontische troepen doorheen trokken. Tijdens deze tour gaan we echter niet binnen de muren slapen, maar in een huis, Villa Lorenea , om je in dito te voelen.
“Villa Lorenea was een gezinswoning. Na een brand besloot Rosina, de eigenaresse, te verhuizen naar een kleiner huis. Heel verdrietig om het huis te verkopen, aangezien ze er haar vijf kinderen had grootgebracht, besloot ze er een hotel van te maken met haar jonge dochter als directeur. Ze vertelt het ons precies Witte Mazarrasa.
Hij vervolgt: “Dit project is niet bij nul begonnen, maar om het huis van mijn familie een nieuw leven te geven. Het concept was mij vanaf het begin duidelijk: een rustige plek met goede aandacht? , waar elk detail telt en met de geur van jasmijn en magnolia. Hier zijn geen grote kamers of grote luxe, maar ja straalt rust en een zekere elegantie uit ”.
Het resultaat van de reconstructie was een klein boetiekhotel met zes kamers dat de architectonische essentie van de traditionele huizen in het gebied (met eiken balken en friezen) behoudt met een draai "hip".
Prijzen, tussen 77 en 136 euro ; en plezier: een verzorgd ontbijt van begin tot eind ”, met verse producten. Uit de ervaring van veel werkreizen, is dit een geweldige truc om een accommodatie goed te krijgen: als je ontbijt goed is, is het hotel dat ook.
Villa Lorenea
DE FOTO
Hondarribia zit vol met dingen die gaan willen fotograferen. Hun huizen, zijn gastronomie, zijn uitzicht op Hendaye . Maar als je een van die foto's van de onmetelijkheid van de zee wilt waarmee je een zin uit je favoriete liedje op Instagram kunt zetten, dan moet je naar Vuurtoren van Higuer.
Vanaf hier, en grenzend aan de Mount Jaizkibel , heb je een zeer toegankelijke wandeling van anderhalf uur met uitzicht op de zee en afgezien van de baai "El Molino" naar het fort van Guadalupe, dat dateert uit het jaar 1900 en de verdediging was van de Pyreneeën aan deze kant van de kust. Iets verderop is de Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe, uit de 15e eeuw.
Hondarribia, met volle teugen te fotograferen
DE WANDELING
Het beste van Hondarribia is dat als je eenmaal alle pintxos hebt verslagen die je hebt kunnen doen op Calle San Pedro, je een gouden kans hebt om het eten een beetje te verlagen door naar het historische deel van de stad te klimmen: een opeenvolging van geplaveide straten van het historische district , versierd met de typische houtskeletbouw.
Kom binnen via de Puerta de Santa María en beklim de Kale Nagusia of Calle Mayor , langs het gemeentehuis, de Kerk van Onze Lieve Vrouw van Appelboom en totdat je bereikt Herberg.
De zee van Hondarribia